2011 2012 Naar USA ,Hawai, Australië, Bali,Singapore
18-12-2011 t/m 11-3-2012 we are travelling really around the world.
When we come back we will become grandparents ; hopefully Larsina or Larsita will wait untill we are back!
Our house will be safe because Hans will take care of it very carefully and Bieke and Marcel will pamper it when Hans isnt there. It is good to have such nice friends. How Cafe Baba will survive we dont know.
Also our home exchange friends will come to our home and enjoy our beautiful city.
We will visit Irene and Gough in Rancho Santa Fé and meet Audrey and John in Hawaii. And we will meet the interesting people who offer us their homes in exchange!
As last year we will divide the information in travel experiences with a lot of info about nature and culture and also about food and wine , in golfexperiences and in work related experiences. About the last experiences we will inform you in English. The other info will be in Dutch, sometimes in English.
Hopefully we can find enough internet places to inform you regularly and you can find the time and eagerness to read it..
18-12-011
Daar gaan we dan! De wereld rond.Etappe een: op weg naar Zaventem. Marcel heeft onder hypnose beloofd ons naar het vliegveld te brengen haha. Bieke en hij zijn zoeaar op tijd uit bed(op zondag na hun zware zaterdagavond) om ons te brengen. Door de natte sneeuw rijden wij rap voort. het huis hebben we wnend achtergelaten. De gebruikelijke plichtplegingen op het vliegveld lopen vlot. Ook de reis nar Heathrow gaat voorspoedig ondanks een donkere onweerslucht. Heathrow is behoorlijk opgeknapt het laatste jaar. Alles klaar voor de olympics.We komen aan op hal 5 maar moeten toch nog een heel eind onder de grond met een treintje reizen naar onze Gate.Merkwaardig genoeg is er in het hele nieuwe hal-complex nauwelijks een bar of restaurant te vinden, zeg maar helemaal niet. Gemiste kans. De 747 naar Los angeles zit helemaal vol. Wij zitten op de allerachterste rij naast twee jonge Amerikaanse dames. De Steward is extreem vriendelijk en de hele reis worden er glazen water en sap aangedragen.Eten is ook heel redelijk met wat Italiaanse witte wijn erbij.. We komen met uurtje vertraging aan in LA.Wonderwel is de doune passage dit maal heel vlot en vrienelijk. Wel weer opnieuw vingerafdrukken en foto maken. Buiten vinden we een shuttle naar Dollar onze autoverhuur. Een uiterst vriendelijke zwarte chauffeur brengt ons geheel allen in zijn bus erheen. ook daar gaat het ditmaal vlot.Wat een verschil met Europcar vorige keer in de USA!! Toen, in Atlanta, ging alles mis en was de behandeling onbeschoft en onaangenaam. Het enige minpunt is dat Marijke heel veel moet hoesten en benauwd is. Erg zielig dus. We krijgen een rode Aveo chevrolet toegewezen en crossen vlot naar onze Best Western om de hoek.
19-12-011
Goed geslapen alhoewel paar maal wakker.Om half acht op.We bespreken zelfde hotel voor de 29ste december.Dan naar Getty Villa. Niet te verwarren met getty museum.We glijden over Manchester Avenue, naar The Pacific highway,langs venice Bay.Fraaie rit in de zon.De Villa is werkelijk prachtig. het idee is dat Getty een oude Romeinse villa uit Herculaneum die door de Vesuvius uitbarsting in 79 na christus bedolven was, opnieuw heeft nagebouwd. Hij heeft zoveel als mogelijk zelfde architectuur en zelfde materialen gebruikt. In de villa heeft hij zijn oude Etruskische en Romeinse verzameling uitgestald. Ons vielen ook de schitterende terasso vloeren op met koperen inleg. Voor de beschrijving van de villa kijk op de website van de Getty villa.Wij volgen twee rondleidingen. Een met verhalen over de architectuur van de villa en een over een tentoonstelling die er nu is te zien. Modern Antiquity. Daarin wordt werk van Picasso, de Chirico,Leger en Picabia getoond en hoe zij elk op eigen wijze beinvloed zijn door de klassieke beeldhouwkunst. Opvallend hoe de chirico telkens weer een soort magische sfeer weet te scheppen. Zonder duidelijke boodschap maar met veel mystiek , in te vullen door eigen fantasie. Picasso is meer concreet en neemt als het ware de antieke beeldhouwwerken uiteen. Picabia, die naar de gids zegt, weinig met antieke kunst op had, verweeft de antieke beelden in zijn schilderijen die op zich geen diepere betekenis lijken te hebben. Wels id de kleurstelling en meerlagige opbouw van de schilderijen fascinerend. Fraai ook.
Tijdens de architectuur tour valt op dat onze vrouwelijke gids almaar praat over de sexueel getinte schilderijen, fresco' s. Kennelijk heeft ze niet geleerd dat de hele hypocriete manier van omgaan met sexualiteit en lijfelijkheid door het christendom is geintroduceerd en uitgewerkt.
Na de eerste rondleiding lunchen we met een heerlijke Wrab.
Kortom een prachtige ervaring dit museum.
Om half drie rijden we naar Brea waar we de Golfsmith golfwinkel bezoeken op zoek naar een nieuwe set en driver voor mij. Na veel wikken en wegen kies ik voor een Cleveland ijzer set en de R11 Taylor Made driver. Iedereen is dus gewaarschuwd. haha. Dan nog een uurtje in de file naar Moreno Valley waar we in een wat chiquere Best western logeren met Jacuzzi onder de palmen. De kamer is dermate gezellig dat we op Perris avenue gegrilde kip kopen en wijn en die opeten endrinken op de kamer. In de Jacuzzi wat Zinfandel en Guacamole. Wat een luxe. We zijn toch vermoeider dan we denken.
20-12-011
Half acht op.Ontbijt in hotel waar we zelf een Waffle kunnen bakken. Een belgische noot dus.Dan op zoek naar een brillen winkel want marijke' s bril is los. We vinden die niet maar bij Dollar tree vinden we zowaar een eye galasses repair kit!! Can you imagine?? vooreen dollar en 8 cent (tax). Marijke heeft haar zwempak vergeten en koopt een heel mooi zwart nuew exemplaar.Bij Kohl. Dan naar Beaumont maar eerst even langs Best buy om eventueel de nieuwe Asus transformer prime te kopen. Maar die is nog niet leverbaar. Dan naar Oak Valley golf course. Tien jaar geleden speelden we daar!! Er staan nu veel meer huizen rond de baan, helaas. Maar deze is toch heel fraai en moeilijk. En ook druk. Wij worden ingedeeld met een 40 jarige man die uit Cambodja komt. Hij vertelt zijn levensverhaal vol verve. Op 8 jarige leeftijd gevlucht met ouders uit cambodja. Vader was daar rijke en handelde in kleding. Pol Pot vervolgde hen en ze moesten vluchten. eerst wilden ze via Thailand naar Frankrijk maar Frankrijk weigerde asiel. De Thais hebben hen toen teruggebracht naar grens met cambodja en ze moesten door een mijnenvld!! teruglopen. Ze waren zeker opgeblazen als niet een Vietnamese helicopter neh had geholpen door de mijnen vanuit de lucht te lokaliseren. Later weer opnieuw gevlucht naar Thailand en daarvoor veel betaald natuurlijk. Toen wel asiel gekregen in USA. Hij vertelt verder dat zijn vader in de USA heel eenvoudig wrk moest doen, schoonmaak. Dat maakte van hem een verbitterd man. Hij kon toch sparen en begon een Donut winkel. Dat schijnen veel Cambodjanen hier te doen. Zoonlief heeft lange tijd bij vader in de zaak gewerkt en geen cent zelf mogen houden. Toen moeder stierf is hij thuis weggegaan en heeftij alle contact met vader verbroken.
Nu werkt hij in het casino. Hij zegt dat hij twee jaar golft nu. Toen hij voor het eerst ging golfen en op de baan stond moest hij huilen van ontroering: dat hij het zover had kunnen brengen. Hij speelde overigend heel goed voor tweejaar!!We spraken nog verder over de problematiek van de geemigreerde vluchteling.
De baan was overigens prachtig en we genoten zeer. Rondom ons de besneeuwde bergtoppen en op de baan zon en behaaglijk warm. Helaas wel erg traag tempo zoals overal hier. We halen maar net de 18 holes en putten laatste bal in de duisternis die hier om 5 uur invalt. het is ook morgen de kortste dag van het jaar. Ik win met 1 up van marijke die 4 slagen van me krijgt.. Dan retour hotel en de jacuzzi en naar bed.
21-12-011
Kortse dag van het jaar. Half acht op.Rustig ontbijten en dan naar Moreno Valley Ranch. Ook daar speelden we tien jaar geleden al 27 holes. Dat gaan we vandaag weer proberen. Pauw blauwe lucht weer en warmer dan gisteren.Rondom weer de blikkerend witte bergtoppen. Zeer vriendelijke mensen achter de balie. Eerst rustig inslaan en om 10 uur beginnen.Samen. helaas stuiten we snel op een vijfbal Japanners. Geen doorlaten dus en we besluiten een hole over te slaan.We spelen eerst de Mountain holes dan de valley en tenslotte de lake holes.. De baan is werkelijk super. Wild, canyons, geen gelikte parkbaan. Uitzichten om van te smullen en enorme hoogteverschillen. Greens extreem snel en moeilijk.Marijke is weer in topvorm! wint met 5 up van mij na 27 holes.Speelt beneden haar handicap!! Na de golf rijden we in de zon naar Corona over binnenwegen.. Alweer een prima Hotel met ruime kamer met zithoek en keuken.We gaan maar weer eten halen, dit keer bij de Hawaii Barbecue. Om alvast erin te komen voor over een week.
We houden de dag kort.
22-12-011
Na lange nacht prima ontbeten in de moderne lounge van het Hotel.Dan op weg naar Eagle glen onze volgende golfecperience tegemoet.. De baan is onwaarschijnlijk fraai gelegen aan de voet van de bergen en voor deel in de bergen. Met een enorm clubhuis waar een grote familie Aziatische mensen een party heeft. Allemaal gekleed in zwart truitje en spijkerbroek. Opvallend is dat de meeste spelers(ook hier is het druk) van Aziatische komaf zijn. We worden ingedeeld met twee jongelui: een chinese man en een Mexicaanse.Ze zijn heel vriendelijk en slaan als Adriaan zo ver. maar ook vaak in de wildernis.De greens zijn bealchelijk snel. En er staat helaas een echte storm die The St Anna Winds wordt genoemd. Windkracht met vlagen van tien of meer!! Het tempo is helaas weer traag en we moeten na 15 holes stoppen vanwege de duisternis.Marijke is inmiddels bevroren en staat 3 down. Al met al een van de mooiste banen die we kennen maar te druk.. Na de golf naar Temecula waar we een hotel op Front street hebben gereserveerd in The Old town. We vinden het maar moeilijk. In het donker en belanden vanuit het centrum nog plots hoog in de bergen. Maar we komen toch aan en gaan eten in het tegenovergelegen Baily Restaurant; het is een winery owned gebeuren. het otel is redelijk en van buiten heel charmant western achtig.(Rodeway Inn). Het restaurant ziet er knus uit, je zou het ook oubollig kunnen noemen maar dat doen we niet. Erica onze serveerster is buitengewoon vriendelijk. Zij zou les moeten komen geven aan Nederlandse en belgische personeel!! Iets vod cafe baba!! We eten heerlijk, o.a. super steak. We drinken heerlijke rose en rode wijn uit de regio. Willen flesje meenemen maar ze blijken de restaurant prijs te rekenen. Dus laten we het weer uitpakken wat ze zonder morren, ja zelfs met excuses voor ons ongemak, doen. We geven niet toe aan de verleiding om naar het naastgelegen danscafe , The stampede, te gaan. Te moe.
23-12-011
Onze laatste golfdag samen.Maar eerst wandelen we 'smorgens gezellig door frontstreet.Dat staat vol oude houten huizen en gebouwen. Kennelijk uit de goudtijd?? negentiende eeuw denk ik. Een beetje Kitscherig aandoend maar waarschijnlijk wel echt historisch. Er zijn vooral juweliers en souvenirswinkeltjes en cafe s en eettentjes in gevestigd. Maar heel charmant zeker in de heerlijke ochtendzon.Wel nog een " Nip" in the air. En natuurlijk ook aantal wineries in de straat. Temecula is het plattselijke Bordeaux. We ontbijten in leuk zaakje en eten zalige blueberry Muffins en drinken goede Macchiato. Dan naar Carmel Mountain Ranch. De baan waar we tijdens onze honeymoon hebben gespeeld. het is nog altijd even fraai maar ook hier weer veel meer huizen!!Het is vreselijk druk weer. En er is een merkwaardig soort inslaan gebeuren: geen driving range maar een soort insla goot. je slaat vanaf een kunstgrasstrook in een net en de ballen rollen dan terug in een goot die afloopt naar een put waar de ballen dan weer verzameld worden. Levert wel veel ruimte winst op. Ook hier schitterende vergezichten en prachtige holes. Greens ook hier razend snel.Lars wint twee up. We stoppen na 17 holes vanwege de duisternis.Dan op naar Irene. Die verwacht ons reeds. Gough is nog altijd even fit en evenzo vol ijver aan het werk met zijn superproject: de desalinisatie plant in mexico
Verder wone Alexandra en haar man Marco nu in hier met de twee kinderen Marco en Lulu. Lulu is allerliefst meisje van 4. Het Larsina gevoel wordt duidelijk aangewakkerd. Marco en Alexandra zijn weg uit Porto Rico en willen hier baan zoeken. Niet simpel ondanks zijn Masters Law. lang leve Marius en Susanne! Zoontje marco is ook allerliefst maar schijnt Asperger te hebben wat wel een beetje merkbaar is maar toch niet opvallend.
Later komt July nog langs . Wij kennen haar van twee jaar geleden. ik heb toen op haar werk workshop gegeven (Joods behandelings instituut). We kletsen over van alles en later komen ook Rena, oudste dochter van irene , en haar vriend teddy nog eten. heel gezellig. Teddy speelt na het eten op de gitaar die ik hier twee jaar geleden achterliet. Hij speelt fantastisch en weet alles van gitaar muziek af. ach ach wat ben ik een prul. haha.
Laat naar bed en dan slapen in zachte kussens.
24-12-2011
Weer een fantastisch mooie en zonnige dag. We discussieren veel met Irene over familiezaken en het werk. Maar er is ook tijd voor een rondje golf op de super baan van Crosby. Marijke speelt als een ster en slaat een birdieop de lastige tweede hole. Eind goed al goed: marijke wint one up. We genieten van de vergezichten en de uiterst lastige greens.
's avonds kerstavond diner met de familie.
We eten prachtige gegrillde ham. De Ham is overgoten met grenadine!!
25-12-2011
Kerstmis en dus uitpakken van de kousen en de kadoos onder de boom door de kinderen!! een soort Sinterklaas maar dan zonder surprises en gedichten. Een genoegen om de kinderen te zien genieten.
Ik blijf onze sinterklaas toch leuker vinden. Een rood geneusde rendier of zwarte Pieten?? ik weet wel wat interessanter is.
De hele dag verder praten en 's avonds komen de dochtwer van gough die in La Jolla woont met man en twe dochters nog eten. Samen met Rena en ted. We eten klassiek kalkoen en ik moet het dier voorsnijden. haha. Mooie avond. Ook nog naar de kerk geweest( katholieke dienst) ondanks ons overtuigd atheist zijn. Maar de sfeer was goed en de zangeres zong mooi. Ik verlang er soms naar om weer gelovig te zijn. Maar de wetenschap heeft dat achterhaald. Dus gewoon neerleggen bij de absolute eindigheid van ons leven en het niet bestaan van de gerechtigheid na de dood. Zie mijn gedicht.
26-12-2011.
Een heel rustige dag. Marijke laat haar nagels doen en ik zit in de tuin en ik kijk naar vogels en overleg met Gough over alles en nog wat. 's avonds extra egg nog en eten en veel discussies over werk en familiezaken.
27-12-2011.
Vandaag gaan Marijke en ik na hard werken ook nog even golfen op Escondido. Natuurlijk enige consultaties en wat kennisoverdracht mijnerzijds. Een mooie dag met alweer veel zon.
Morgen weer wat werk met irene en wellicht nog wat golf erna. Ook de 29ste nog wat werk en dan weer retour Los Angeles voor de trip naar Hawaii waarv Audrey wacht met heel veel werk aan ons boek. Wanneer eindelijk eens vakantie voor de arme oude psychiater?? Ook Marijke moet dan meedoen aan het werk!! Ik ga pas weer schrijven op de 31ste!! Dan oud en nieuw vieren op Hawaii!!
Hopelijk gaat het prima met alle kinderen?!! Lekker vakantie(Aemilia) en lekker werken (Adriaan en femke, Chris en Ritta en marius en Susanne). De jeugd heeft de toekomst nu eenmaal.
30-12-2011.
Om half zes op. Zes uur naar het vliegtuig.De shuttle is prima op tijd. Even een muffin eten die al wordt gebracht door een uiterst vriendelijke, mexicaanse, dame. De service hier is echt prima.Op het vliegveld snel geholpen door een al even vriendelijke zwarte man. Zo zitten we te vroeg in de wachthal van het niet al te fraaie vliegveld van Los Angeles. Helaas vertrekt het vliegtuig ook nog een uurtje te laat. Maar dat mag de pret niet drukken: we zijn on the road(air) to Hawai’i.
We komen om half een aan plaatselijke tijd; twee uur tijdsverschil weer. Dus nu elf uur achter op Nederland.Het vliegveld van Honolulu is werkelijk prachtig; veel bloemen en bomen in en om de hallen. Geen ramen(altijd mooi weer). Tot ons verdriet moeten we 4 uur wachten op onze vlucht naar Kauai. Terwijl er elk uur een vliegtuig naar Lihue(onze airport) vertrekt. We kunnen wel mee maar het is verboden omdat onze baggage is doorgecheckt. Weer iets om te weten voor volgende keer.
We vermaken ons echter prima en drinken Mai Tai, een drankje met wat rum erin. Niet echt groots maar wel prima. Hapje erbij. Dan alweer half uur vertraging en uiteindelijk onze vlucht van 40 minuten naar Kauai. Het vleigveld daar is erg klein evenals de stad!!Een total andere plek dan we hadden verwacht. Wel veel bomen en bloemen maar Linuhe is meer een Afrikaans dorp dan een chique en bloemenrijk Hawaiiaans e stad. Schamele huizen en een even primitieve shopcenter.Kennelijk gaat het tourisme hieraan voorbij. We vinden het eigenlijk wel leuk later, meer echt in de gewone wereld. Ons hotelletje is snel met de taxi gevonden.De grote zeer blanke man met uitbundige baard en start van blond haar rijdt ons er in tien minute heen. Het Hotel is van hout en met leuke balkonnetjes en portico’ s. We krijgen van het zeer vriendelijke, ditmaal japanse, meisje achter de balie een kamertje wat wat krap maar prima is. Dan wandelen door Lihue. Veel kippen en hanen op de straat, dat is wat het eerste opvalt. Het blijkt dat heel Hawai’I vol zit met pluimvee wat gedoogd wordt. Verwildert scharrelen ze rond en de hanen kraaien dat het een lust is. Voor mij een vreugde natuurlijk. Zoals vermeld is Lihue leeg. Veel winkeltjes kenden betere dagen en zijn nu gesloten en verwaarloosd.
Opvallend verder de vele schattige kleine zebraduifjes(barred doves). We zien een paar echt Chinese restaurantjes die al vol zitten met Hawaiianen aan lange tafels. Ook is ere en heuse Amerikaanse Sportsbar, Robs Sportsbar. Die zit ook al vol. We wandelen nog wat en besluiten die Bar te gaan verkennen. Het is er zeer gezellig met levende muziek: twee duidelijk Hawaiiaanse mannen met een Ukelele en een gitaar die echt super goed , maar wel wat hard, spelen. Twee pooltafels waar enthousiast op wirdt gestreden(ik houd mij in om een ninternationale game te spelen en behoed dus Holland voor een debacle). Een alweer uiterst vriendelijke Hawaiiaanse dame bedient ons op alle wenken. We kiezen het dagmenu: een ribeye steak van reuse format. Rondom ons hangen zeker vijftig!! TV screens waarop American Football, Basketball, en vele ander sporten te zien zijn. Conversatie met de lieve marijke is dus schaars. Maar de Zinfandel is goed en we hebben plezier!! Wel heel anders dan we verwacht hadden maar dat houdt je scherp. Na het eten door duisternis naar huis lopen(drie minute) en slapen.
31-12-2011
There we go!!Op naar ons onderkomen voor deze week. Een taxiritje van halfuur en 50 dollar. Het blijkt dat we in een prima appartementen gebouw zitten, Lawai beach Resort. Wel prijzig maar recht aan zee met vanaf onze vierde verdieping(de hoogste) uitzicht op het onder ons gelegen zwembad en Jacuzzi en barbecue plek. Veel palmen wuiven naar ons en het strandje recht tegenover ons is The Place To Be voor het snorkelen!! Direct aan de brandinglijn beginnen de rotsjes al waaromheen vele een gekleurde vissen rondcircelen, wachtend om door ons gezien te worden.
We checken in en gaan dan wandelen richting een mooie golfbaan(Kiahune golf(nee marius, niet Kahune wat de naam is voor de oude priesterorde op Hawaii, van de pre christelijke godsdienst natuurlijk ). We zien al meteen heel fraaie vogeltjes met rode kopjes met rode kuifjes: ja de red capped Cardinals genaamd. Haha. Veel bloemen en bomen van allerlei sort langs de weg. We passeren een heel fraai en chique shopping center met ook bevel restaurantjes en barretjes en gaan daar even rusten en een margarita drinken met wat guacamole. Het leven is weer goed. Dan verder wandelen naar het volgende winkelplaza met ook fraaie winkeltjes en restaurantjes; de weg naar de golf ligt daar naast. De Golf is fraai met weinig bomen op de baan maar met onwaarschijnlijke vergezichten op zee en Bergen. Daar drinken we maar weer een margarita(double bogey margarita genaamd). Dan weer de weg terug: 40 minuten. Een stevige wandeling dus.
Thuis even in de Jacuzzi en dan aankleden voor de oudejaarsviering in de Hyatt. Ik heb gelukkig mijn tropensmoking bij me en blijk daar aangekomen de enige goed geklede person te zijn haha. Toch zijn er zeker 500 medevierders. Velen van hen just married of jarig blijkt later.Het hotel is prachtig , gebouwd in oudromeinse stijl, met atrium enz. Beetje villa getty achtig. Wij zitten ter viering in de grote tuin. We vinden plek op eerste rij vlakbij het podium.Naast het podium staan grote beelden van oude Hawaiiaanse goden. Daarvoor wil iedereen een foto maken en we hebben het druk met blije paartjes op de foto zetten.Een Hawaiiaanse zanger presenter opent het geheel met veel verve. Hij legt uit wat we eten en wijdt uit over het slow gekookte varken. Je graft een groot gat gooit daar hardwood in en dan lava stenen, daarop bananen bladeren en daarop het gehele varken; daarover weer bladeren en dan zand. Wel eerst even de houtblokken aansteken natuurlijk en de stenen witgloeiend laten worden voor je de bladeren en het zwijn erop legt.Dan de zaak zachtjes een dag laten stoven onder het zand. Het beestje is dan acht als boter en vlees rolt zo van de botten. Naast dit vlees eten we nog vele heerlijke andere zaken. Veel fruit uiteraard. En Mai Tai a volonte. En we eten poi, een blauwige pap die van wortels hier wordt gemaakt, smakeloos is en dient om te eten met kruidiger zaken of vlees of vis en allerlei andere Hawaiiaanse gerechten en ervaren wat Hawaiiaanse cultuur en genieten. het nieuwe jaar wordt ingeluid met vuurwerk(hier al om elf uur !!. Wij zaten er al om zes uur maar John an Audrey arriveren om zeven uur direct vanaf het vliegveld na 11 uur vliegen uit Chicago.
Tijdens het eten en erna is er eerst Hawaiiaanse levende muziek en dan een uitgebreide dansshow met mooie vrouwen die heupwiegend de hoofden op hol brengen van de pasgetrouwde mannen. Maar ook woest uitziende eveneens knappe mannen die woeste en ook lenige dansen uitvoeren. Een man doet nog een special vuurdans met veel brandende stokken die hij vervaarlijk rondtolt en heel dicht bij zijn blote lijf laat zwieren. Je ruikt bijna het verbrande vlees.haha.
Te vroeg eindigt het feest. Hier geen knallende kurken en feesten tot diep in de nacht. Maar 2012 is goed begonnen!!Iedereen het allerbeste toegewenst en veel ontmoetingen met ons!!haha!! Cheerio!!prosit,Bonne nouvelle annee!!
1-1-2012.
Allemaal een heel gelukkig nieuwjaar dus! We vieren het dus alweer eens ver van huis!
Nieuwjaarsdag! En goed begonnen zonder kater! En nog beter: we hebben afgesproken om al om half negen!! Te gaan afslaan op de Kiahuna Golf!Vlakbij huis weliswaar. Het is uiteraard niet erg druk. De baan is prachtig met echter niet veel elevaties. Maar uitzicht op de Bergen overall en op de blauwe Pacific. Redelijk lange baan en heel mooi onderhouden met heel dicht gras en toch weer moeilijke greens. We zien de met uitsterven bedreigde Nene, een ganzensoort . Het is de vogel van Kauai. Inderdaad een mooie gans met wat zebraachtige veren en donkere kop. Verder niet heel veel vogels gespot. Na het golfen(Marijke wint overigens met twee up!! Wat de stand op 5-3 brengt)gaan we met Audrey en John lunchen op de golf. Heerlijk buiten natuurlijk. De temperatuur ligt tussen de 26 en 30 graden met altijd een zwoel briesje.
Daarna naar huis en snorkelen. Het blijkt dat de beste snorkelplek van Kauai recht tegenover ons appartement ligt!! Zoals bekend ben ik geen groot snorkel fan en het lukte me niet in de indische ocean drie jaar geleden om vissen te bekijken. Maar ditmaal toch weer proberen. Marijke is er dol op dus het moet wel. De eerste hoofd onder water acties waren weinig goeds belovend: mond vol zeewater, neus vol, proesten enzovoort. Maar dankzij de ware volharding toch doorgezet. En ja! Het lukt om rustiger te ademen en de vele vissen die meteen worden gespot zorgen voor en zeer geode positieve feedback!! Het is ongelofelijk wat een groot aantal verschillende en allemaal fel gekleurd vissen je vlakbij de kust kan zien!! Beschrijven van alle kleuren is teveel natuurlijk. Maar ik telde zeker vijftien verchillende soorten de erste dag. Marijke ging wat dieper en zag nog meer vissen natuurlijk. En dat allemaal op Lawai beach!!vlakvoor het Lawai Beach House. Aanrader!. Na het snorkelen de Jacuzzi in en het zwembad wat kouder is dan de zee.
Dan Borrelen op ons fraaie balkon en de zon met grote pracht zien ondergaan rechts van ons, een palmboom trekt strepen voor de oranje rode bal!! Romantisch dus.
Dan zelf eten maken(heerlijk) en hard aan het werk!!Audrey en ik herlezen en herschrijven het eerste hoofdstuk van ons boek wat drie uur in beslag neemt. Pfff dan slapen.We hebben afgesproken , Audrey en ik, elke dag van 7 uur ‘s morgens tot 9 uur te werken en ‘s avonds van 7 tot half tien!!En dat als pensionado. Het wordt zo wel een heel echte werkreis.
2-1-2012
Half zeven op; Audrey is altijd al om vijf uur op en heft ons werk van gisteren al verwerkt in de boektekst. Pfff.Het is buiten nog donker! Om zeven uur zit ik al de eerste tekst van hoofdstuk 2 te lezen. Het is duidelijk dat er veel moet worden bijgeschaafd. We besluiten hoofdstuk twee en drie samen te voegen. Om negen uur is hoofdstuk twee toch af. Dan ontbijten en op weg naar Ke’ e beach. Een prachtige tocht langs de Noordkust van Kauai. We passeren onder andere Princeville, het chiqueste deel van Kaui. Het is er natuurlijk veel toeristischer dan in onze omgeving.We zouden gaan snorkelen bij Ke’e beach maar het is verboden het water in te gaan vanwege de sterke stroming en wind. Jammer. Op de terugtocht gaan we tweemaal een prachtige waterval bekijken. Een fraaie tocht toch en gezellig ook al kunnen we niet snorkelen. Dat doen we dan maar weer als we om half vijf terugkomen bij Lawai beach. En vandaag snorkel ik als de beste en zie dertig!! Verschillende soorten heftig gekleurde vissen. Dan het vaste patron van Jacuzzi en eten maken en weer aan het werk van 7 tot tien. We maken weer twee hoofdstukken klaar.Natuurlijk drinken we ook margerita’ s.
In bed nog even lezen in Mitchells boek van 1954: Hawai’ i.
3-1-2012.
Audrey en ik zijn zeer gedisciplineerd: om zeven uur zitten we alweer achter de computer en het boek. We discudsieren heftig over hoe de overgang naar de professional therapeutic roles te maken. Audrey had een heel scala van attributes gemaakt die ze als een set nieuwe overkoepelende rollen had beschreven. Ik vond dat herhaling van zetten en niet nodig. Zij stemt ermee in. Dus verder met de rolhoofdstukken. Na twee uur werken gaan we eerst met zijn vieren naar het strand tegenover om de reuze schildpadden te bekijken die ‘s morgens tussen 9 en 11 daar komen eten. We zien ze heel dichtbij. Het zijn inderdaad reuzen!
Dan ontbijt en op weg naar de grote canyon die de andere kant opligt. Zuidwest. De weg erheen is prachtig en stijgt snel. We stoppen bij aantal lookouts en vergapen ons aan het overweldigende uitzicht. De Canyon is zeer steil en heel rijk bebost. We zien bijzondere vogels beneden ons vliegen. En vele watervallen langs de flanken van de berg storten. In en op de bovenkant van de Canyon ligt het hoogste moerasgebied ter wereld en in de krater ligt het natste plekje van de wereld!! We rijden naar het einde van de weg en marijke en ik maken een wandeling een stukje de canyon rand over. Het is te glibberig en steil voor John. Hij moet zich nog ontzien natuurlijk na zijn zware operatie.De wandeling is zeer fraai en ik zie de Apapane, een vrij zeldzame rood en blau gekleurde vogel die alleen hier voorkomt.Helaas ziet Marijke maar een glimp ervan. De natuur is overweldigend hier. Kauai is het oudste eiland van de archipel en heft dus veel meer tijd gehad om een betere bodem te krijgen voor de groei van allerlei. De vogels hier die uiteraard allemaal zijn aan komen vliegen of met boten zijn meegekomen van uit meestal Azie, hebben zich hier daarna op een heel eigen manier ontwikkeld. Andere of geen natuurlijke vijanden en andere omstandigheden en klimaat. Daarom zijn de specifieke Hawai’I vogels ook endemisch hier: elders komen ze niet voor. Later kwamen evenwel vogels die vanuit amerika enz binnengevoerd warden. Die zijn uiteraard elders wel aanwezig.
De Apapane is zo’ n endemische en ook bedreigde vogelsoort.Evenals de nene.
We rijden terug langs een iets andere weg hoog door de Bergen met fantastische uitzichten over de zee en op de Bergen. We kopen in een museumpje langs de weg nog een vogelboek over de vogels hier op hawai’i. In het museum vertelt een man ons enthousiast over de onlangs uitgestorven vogels. Hoe mooi ze waren! Hetzelfde geld took voor de planten; heel veel endemische soorten die bedreigd worden nu door import planten. Er zijn b.v. 23 inheemse palmen en 577 andere palmen (total 2600 palmsoorten op de wereld).
Aan de kust in Allens Harbour, bespreken we een raft tocht voor morgen op de zee; kijken naar walvissen (die we al vele maken gezien hebben de vorige dagen vanaf ons balkon), dolfijnen en met name naar de heftig mooie kust met hoge kliffen en grotten. En wat snorkelen.
Thuis nog even snorkelen en dan eten maken, werken twee uur en naar bed.
4-1-2012.
Woensdag. Je zou de dagen vergeten. Vanmorgen alweer 7nuur begonnen met werken tot half tien!! Moet niet te gek worden. Marijke maakt dan koffie als echte secretaresse en John zet zich later aan de bereiding van pancakes met verse blueberry’s. Njam.
Marijke en ik gaan om 12 uur golfen op een baantje van negen holes,opKuku-o-lono park. Een baan gelegen op de grond die Mr Mc Bride, een ananas en andere vruchten koning hier, geschonken heft. Hij ligt zelf bij de green van de achtste begraven in een fraaie Japanse tuin..
De baan ligt hoog in de Bergen en dus wijdse uitzichten over de zee en op de Bergen. Een meer eenvoudige baan waar veel Hawaiianen spelen en ook wandelen met hun clubs. Helaas is marijke zo veramerikaniseert dat ze mijn voorstel om te lopen afwijst. De baan is breed en redelijk lang maar de bal rolt op een of andere manier ver. Wel staat ere en stormachtge wind(altijd tegen natuurlijk). We spelen plotseling erg goed, ik zelfs 5 boven de baan over 9 holes. Maar we spelen er 18 en de wind neemt toe. Uiteindelijk versla ik Marijke met2 up omdat zij ook goed spelt; zij halt 35 ik 40 stbf punten . De stand is nu 6-3.
Na de golf gaan we weer snorkelen, werken, eten werken. En dat allemaal in deze werkelijk paradijselijke omgeving. De zonsondergang recht voor ons balkon in de zee. Ach het pensionado zijn is zwaar als je ook nog moet schrijven en werken. Marijke geniet dubbel omdat zij niet hoeft te zweten achter de compu.
Weinig nieuws voor onze lezers. De hele morgen hebben Audrey en ik gewerkt aan het boek. Marijke wat gewandeld. Om twee uur gaan wij golfen op Elleair golf course vlakbij. Heel fraai maar weinig zeegezichten. We spelen met twee andere mannen. Een van hen vertelt bezig te zijn met schrijven van een boek over Decision making; uitgangspunt is Jungs ideeen over intuitie. Ik vertel ook een boek te schrijven. Hij is geen professional in ons vak maar zegt dat hij een zeer succesvol bussiness man is geweest en nu zijn kennis over besluiten nemen in de business wil uitdragen. Als hollander zou je nooit zeggen dat je zeer succesvol was. het is een vriendelijke man met zachte stem en een beetje vaag. Hij golft ook matig de andere man is een vriend van hem die pas voor de vijfde keer golft. Heel aardige man die foto' s neemt met zijn phine en die de zelfde avond al naar ons doorstuurt.
We spelen eerste negen holes traag door trage gasten voor ons. Er zitten ook twee vijfballen voor ons met echte Hawaiianen. dat mag niet maar echte Hawaiianen kun je kennelijk niet beletten het toch te doen. Tijdens ons rondje wordt O brien, de schrijver, gebeld dat een vriend van hem in het ziekenhuis ligt. Hij is in elkaar geslagen door een echte hawaiiaan. Hij zag die man een vrouw aftuigen en kwam tussenbeide en werd toen zelf ernstig ineen geslagen. O brien vertelt dat er veel geweld is op Maui. Van Hawaiianen die veel drugs gebruiken. Ook zijn ze erg racistisch volgens hem; anti- blank. Dus geen held spelen hier op Hawai'i. Onze nmedespelers stoppen na 9 holes en wij besluiten de eerste negen nog eens te spelen. Zijn dan geheel alleen op de baan. Ondanks goed spel toch matig scoren. Greens!!!We genieten wel. helaas verliest Marijke met 4 down. stand 8-3.
John haalt ons op en we drinken nog een borrel in een hotel waar hij jaren terug met Audrey logeerde. erg chique en afschuwelijke prijzen. Wel mooi met veel kust; met name beelden. Je betaalt voor mooiste suite hier 15.000!!! dollar per nacht. Wie is hier nu gek??
Dan naar huis gezellig eten maken en weer een paar uur werken aan dat ellendige boek. We werken meer dan 6 uur per dag inmiddels!!
5-1-2012.
Deze morgen even geen werk want we moeten al om 7 uur bij Allen Harbour zijn om weg te varen in de raft de helaas deze dag niet kalme zee op. Dus 6 uur op, snel ontbijt en dan in het donker richting Harbour. Aangekomen op het kantoor van de Napali Tours worden we wat chagrijnig ontvangen door twee dames. De eerste niet vriendelijke personen op Hawai’i. Maar onze twee , jeugdige, stuurmannen zijn zeer aardig en enthousiast. Ze leggen er de nadruk op dat de tocht niet voor sissies is! Vijf uur op en neer schokken op een heftige zee. De ouderen moeten maar met de Katamaran gaan! En ja wij zijn natuurlijk de oudsten haha. Het bootje is van rubber en niet erg groot; we zijn met 14 man, 6 australieres, twee mensen uit Nabraska, twee uit California.We suizen de haven uit en klapperen gezellig over de zee. De golven vallen eerst nog mee. We zien wat walvissen op redelijke afstand en later veel dolfijnen rondo ns bootje. Even stoppen dus. Dan verder naar Napali Kust waar de kliffen steil en hoog oprijzen. We zien wat Booby foots met witte voeten; dan naar een grot; de golven hebben inmiddels een hoogte bereikt van even boven de 30 voet!! We stoppen vlak voor de grot waar het water met enorme kracht in dondert. De motor staat even af en we vrezen dat we naar binnen worden geslagen (einde verhaal) maar dan slat de motor(twee motoren van 115 PK) weer aan. De weg terug is erg heftig. We zwieren over de hoge golftoppen en moeten telkens vaart make nom te vermijden dat we worden overspoeld. Dan een heel stuk erg korte golven en dus heel hard omhoog en omlaag op onze arme achtersten. Onze tanden klapperen ervan. Dan nog even snorkelen op iets rustiger plekje en dan weer naar de haven. De kliffen zijn inderdaad enorm hoog en prachtig gevormd met grote canyons ertussen. Eergisteren hebben we ze vanaf de bovenkant gezien toen we daar wandelden!. Op een bepaald stuk wijzen de gidsen een ruinetje aan. Laatste rest van een dorp met 10 000 mensen wat verdwenen is. Meeste mensen dood ddor mazelen enz. Dankzij de missionarissen!
Teruggekomen wacht John op ons. Hij mocht niet mee ivm zijn hartoperatie. Het schudden en schokken is verboden voor hem. Wij sidderen nog geruime tijd na! We eten een heerlijk ijsje, ik een met 2% alcohol erin! Met koffiesmaak. Een nieuwe ervaring. Dan nog even langs een koffieplantage met museum waar je allerlei koffiesoorten kan proeven . op Hawai’I wordt nl veel koffie verbouwd. Die is prima van kwaliteit. Alleen maken ze veel kooffie met smaakjes: cocos,macademia nut, vanilla. Maar ook gewone espresso branderij .De video over het koffiemaken is leerzaam. En we zien voor het eerst koffieplantages.
We gaan dan even Audrey ophalen en snorkelen nog wat. We gaan vanavond met hen naar de Sportsbar waar we de eerste avond waren(Rob’s). Om te vieren dat Johnnies(zoon van John en Aud) basketbalploeg van de nummer een van hun poel heft gewonnen!! Feest.De bar is weer gezellig vol en een DJ draait country muziek en een aantal kennelijk vaste dansparen op leeftijd danst de hele avond de two step. Onze serveerster is weer schattig en Audrey en ik poolen nog om het Hawaiiaanse kampioenschap.Audrey wint met 2-1. Vraag niet hoe! Ik speel laatste partij(stand 1-1) met laatste stoot mijn witte bal ermee in.
Thuis toch nog twee uur werken, na het eten.Doodmoe naar bed en hopen op niet teveel spierpijn(ijdele hoop).
6-1-2011.
Alweer onze laatste dag op Kauai. We gaan , na werken van 7 tot 9 en ontbijt, eerst wandelen. Naar prachtige tropische tuin. Met inheemse planten en bomen. Ook een geschenk van mijnheer Mc bryde!! We praten met twee amerikanen: hij 91 zij 85. Ze wonen apart in andere staat maar gaan met elkaar op vakantie! John vraagt of ze niet in zoned leven. De man zegt: at my age desire is one thing and capability another. Haha. Na het wandelen gaan marijke en ik nog even negen holetjes lopen op de baan van paar dagen terug.Het is er heerlijk rustig . Maar we voelen de boottocht in onze armen!! (stijve handen en vingers van het vastklemmen van de touwen de hele reis!)
Dus iets minder goed gespeeld: ik 1 boven hcp , marijke twee. Ik win met 1 up; stand dus 7-3. Arme Marijke.Dan gaan we langs een leuke winkel met allerlei juwelen (parels, koraal enz). Kopen paarlen armbandje voor marijke en drie kettingen van koraal voor de schone dochters!!
Dan naar huis en inpakken. We rijden eerst langs het vliegveld omdat we onze koffers moeten kwijt raken vanavond.Daar is geen opslag maar we vinden een bedrijfje dat ze kan opslaan en naar vliegveld brengen. John en Audrey hebben nl 8!!! Koffers bij zich. Zij mogen dat omdat ze frequent fkyers en amerikanen zijn. Wij mogen maar een koffer de man hebben! Dus alle baggage gaat niet met ons vieren samen in de auto. Later leveren John , Marijke en ik leveren helft van de koffers af bij een meisje op een parkeerplaats. Als dat maar goed gaat!! Ze zullen morgen vroeg om zeven uur afgeleverd worden op het vliegveld!!. Dan naar huis borrelen en zonsondergang(na even Jacuzzi). Dan uit eten in beach Restaurant. Tegenover ons aan de zee. Erg leuk daar; alle grote deuren/ramen wijd open. Nooit enige zorg over te koud of zo!! We eten (marijke en ik) twee starters: ik Ceviche die heerlijk is, en een ahi tuna schoteltje wat super is. Marijke zelfde tuna schotel an nog een salade met Ahi. Glaasje wijn erbij(veel drinken is hier er niet bij,haha). Dan slapen want morgen weer zes uur op.
7-1-2012
Zaterdag. Op naar Maui, een wat groter eiland hier en veel toeristischer omdat het veel eerder(jaren 80) is ontwikkeld. Tot onze vreugde en opluchting worden onze koffers prima op tijd gebracht!! We nemen een kruier die alle koffers zeer rap voor ons door de douane en het vliegtuig in sluist. Dan even tijd op het fraaie vleigveldje van Lihue.Open ruimtes(ramen niet nodig!!) en veel bloemen. Aud en ik werken de wachttijd(ruim een uur) heel ijverig.Op tijd wegvliegen naar Kahului airport. Ja alweer zo’ n welluidende naam. Dat komt ook omdat het Hawaiaans maar twaalf letters kent: vijf klinkers en 7 medeklinkers.
Vanuit de lucht zien we al dat het hier heel andere koek is: veel meer huizen en veel golfbanen. En twee vulkanen.
Na de landing weten we alle baggage in de wat grotere Hyundai die we huren te proppen!! (op onze schoot drie koffers en de golfbag en nog een koffer op een voorstoel). Dan toch nog naar Cosco!! Voor de nodige inkopen: prachtige verse Ahi, grote verse scallops, flink stuk varkensvlees en mooie steaks naast guacamole, tomaten, wijn en natuurlijk margarita in grote fles; prefab maar nu iets hoger alcohol %. 12,7. Haha. Dan naar ons huisje(appartement. Dat ligt heel erg fraai weer direct aan het strand met ervoor lapje gras, palmbomen, grote paraplue boom en zandstrook. We zitten op een hoog en hebben de zonsondergang pal voor onze neus. Hier twee badkamers en twee slaapkamers zodat marijke en ik niet op slaapbank hoeven te slapen in woonkamer. Soort paradijs weer waar we in terecht gekomen zijn. Dus wel veel meer toeristen en veel auto’s. maar wel heel mooi, meer zoals je verwacht van Hawai’i.Er is zelfs een camcorder die het strand voor ons voortdurend in vizier heft zodat mensen elders ons kunnen zien als we op het starnd zouden zijn, wat we zelden zijn omdat we natuurlijk almaar op rak(stap) zijn!! Thuis uitpakken nog even Aud en ik naar vlakbij supermarket voor uitjes bier en dergelijke in kleinere hoeveelheden (Cosco is ssort ISPC waar alles in het groot verpakt is).
Dan heerlijk luieren op balkon, nog even erop uit om te snorkelen(is niet mogelijk hier voor ons huisje omdat er geen koraal is en dus geen gekleurde onderwatervrienden. Er staat veel stroming maar we zien toch heel wat vis en marijke stuit op reuse schildpad. Weer thuis wacht de margarita en het eten(scallops). Dan nog drie uur werken!! (Audrey en ik). Wat een dag! We zijn op maui!
8-1-2012.
Zondag op Maui. ‘s morgens eerst werken weer tot half tien!Ontbijtje en dan brengen john en Audrey ons naar de Kapalua golfclub, niet om te spelen maar om te kijken! Er is nl van 6-9 januari een grote wedstrijd: de Hyundai open. Daaraan mogen alleen spelers deelnemen die afgelopen jaar eenPGA toernooi hebben gewonnen. Vandaag is de derde dag dus na de Cut die Michelson, McIlroy,en vele andere sterren niet hebben gehaald! Bovenaan staat Steve Stricker, die -15 staat.Speelde gisteren 10 onder de baan.de tocht naar de baan is ongeveer half uur langs de fraaiste kust die je je kan denken. De baan is schitterend en we hebben geluk: als we kaartjes willen kopen komt een jonge man aanlopen die zegt: wil er iemand twee kaartjes van me hebben? Marijke is er snel bij en dus gratis entrée.
Binnen (dus buiten maar binnen de baan haha)de geeigende grote witte tenten, tribunes en allerlei reclames. Ik doe mee aan put wedstrijdje: drie keer putten voor nul cent. Ik put eerste bal in een hole op vijf centimeter( je moest natuurlijk naar hole putten op vijf meter) en zeg : I am Dutch so have different rules. Lachen dus. Ik mis daarna de drie puts maar krijg toch paketje met lippenspul, zonnebrand, pen. Dan Foto maken met Marijke van ons met de beker van het toernooi. Vervolgens shirtje kopen en de baan in. Die is weergaloos met grote hoogte verschillen, aan de zee met meest spectaculaire uitzichten daarover. De baan is lang: 7411 yards.Met enkele par 4 van meer dan 500 yards.We zien al meelopend echt grote spelers spelen zoals Watson(de jonge), Krick,Choy,Molder,Byrd die vorig jaar won,Bradley,Stalling.Opvallend dat Watson veel verder slat dan de laatste hoewel die veel meer kracht gebruikt en er meer als American football player dan golfer uitziet. Maar alle winst door de baan verspeelt Watson op de green. Toch staat hij na vijf holes total 7 onder de baan te spelen.We genieten enorm, wel hele enden lopen!! De spelers worden met auto’ s soms naar de volgende hole gereden zover liggen die van elkaar!Na vier uur meestappen houden we het voor gezien omdat john en Audrey ons weer komen halen(het lopen was voor john nog te veel). Dan nog even naar het strand vlakbij maar snorkelen gaat niet omdat de zee te woest is. Dan door Lahaina de oude walvishaven van Maui naar huis. Lahaina is een fraai ouder stadje wel vol toeristen gepakt maar gezellig met veel houten huizen en restaurantjes met portico’ s en balkonnetjes. En er staat een onwaarschinlijk grote Banyan boom die uit vele zijtakken weer wortels de grond in laat groeien die zo dik zijn dat het zelf boomstammen lijken. De boom heeft een overkoepeling van zeker dertig meter in het rond!!. Dan nog even walvissen spotten op een lookout en naar huis. Daar borrelen, zonsondergang bewonderen ( met de groene flash vlak na de ondergang!!), Ahi searen , Keylime pie eten(door Audrey gemaakt) enkele rekeningen betalen voor het ISSOOH (accreditatie voor Andolfi congress en training van Russell en mij) wat veel tijd neemt, en dan bloggen.En moe naar bed.
11-01-2012
12-01-2012.
Rustig thuis weer en hard werken door Audrey en mij. Weer proberen te snorkelen maar de zee blijft te woest. in de middag langs de kust gereden en de lava gebieden bezocht. Een heel onheilspellend gebied met grote voren niet van grond of klei zoals je denkt maar van lavasteen. Wel heel mooi. Dan weer eten en alweer hard werken. O ja Johnnies team speelde vanmiddag en John en Audrey en ook ik hebben gekeken op de computer naar zijn wedstrijd. Nippertjeswerk! 61 -59 winnen.Zij erg blij was vierde overwinning op rij!! Verder Marius gebeld om een uur: dat was middernacht de dertiende in Luxemburg. Hij was geopereerd aan een cyste onder zijn arm Zielig kind!Maar hij was verder heel blij en happy. Het is een heel mooi jaar voor hem geweest!! Als het nieuwe jaar ook zo succesvol wordt en vol liefde dan boft hij!!
13-01 2012.
laatste dag hier; een mooie tocht gemaakt(na het verplichte drie uur werken!) naar Iao Valley. Een soort park ook bezocht met allerlei gebouwtjes en herinneringstekens van verschillende bevolkingsgroepen hier: Japanners(sinds 1800 hier) Chinezen, Koreanen. Interessant dat de grote man van de eerste Protesten tegen de Keizer hier lange tijd heeft gewoond. Sun Set. Een dokter die held werd; de Chinese Che Guevarra maar succesvoller. En minder geweldadig. ook de Naald bezocht; een fallus rots (van de god van de zee hier) erg mooi.Dan hard werken aan het boek. Audrey gaat het laten printen. Is dik geworden. Dan eten en morgen vier uur op!!
14-01-2012
Om vier uur op. Naar het vliegveldje hier en dan naar Honolulu. Loopt allemaal fantastisch; afscheid van John en Audrey. We hebben hard gewerkt en ook nog veel gezien. Dan drie uur wachten en 10 uur vliegen naar Sydney. Geen problemen. Taxi vanaf vliegveld. Chauffeur uit India die hier economie heeftb gestudeerd en drie dagen als accountant werkt en twee als chauffeur. Zeer beschaafde man! Zijn vrouw is bijna afgestudeerd als econome ook. Adres gegeven van ons in Awerpen. Kan hij komen logeren. Hij wil volgend jaar naar europa komen. Dan ontvangen door Steve en zijn lieve vrouw! Ze hebben het avondeten klaar! We kletsen veel natuurlijk maar gaan snel naar bed; voor ons is het een uur snachts. We hebben een hele dag kwijtgespeeld!!
Dus geen verslag van de verdwenen vijftiende januari
16-01-2012
We doen twee wnadelingen door centrum van Sydney; met de ferry naar het centrum. Alles gaat hier over water! De stad is niet te beschrijven zo mooi. Een paradijs met schitterendste huizen allemaal langs het water op de bergen. DE opera is schitterend maar Marijke wil niet naar Turandot morgen. We wandelen door het grote park met botanische tuin en zien vele vogels de meest geweldige bomen en vleermuizen. Verder door de stad gelopen; totaal 17 km gelopen. We vertellen nog wel wat meer over alles wat we zagen. Maar belangrijkste is dat we al een kadootje voor de eerste verjaardag van Larsina hebben gekocht.
Hoe precies Sydney te beschrijven? Grote stad met wijde straten en veel New York achtige wolkenkrabbers. Heel veel koffiebarretjes en minder gewone bars. Die worden hier overigens meestal Hotel genoemd omdat volgemns oude wetten alleen uitspanningen die onderdak boden ook drank mochten schenken. het alcohol beleid is hier even angstig als in Canada; aparte Wine Beer Spirit shops die schaars in aantal zijn en enkele bottle shops bij cafeetjes. En drank is hier erg duur; enkele australische wijnen die we uit Zuid Afrika en Nedland kennen zijn hier duurder dan bij ons. Maar goed het bestaat.
Verder is Sydney vol grote parken en de bomen zijn werkelijk ongelooflijk divers en groot. Niemand heeft haast en de wegen/straten in de stad zijn ook op spitsuur kalm en zonder enige file. Fietsers zijn er nauwelijks. Alles maakt vriendelijke en laid back indruk. Verademing. En overal dus die grote baaien waar de huizen tegen de hoge heuvels op gebouwd aan liggen. De huizen aan het water zijn wel duur! 2 of drie milioen dollar is niks. Maar ik vermoed dat dat vooral voor de huizen dicht bij Sydney ceter geldt. Maar honderdduizenden mensen wonen dus AAA lokatie. Werkelijk een stad om te wonen. Wel is alles duur: biertje 8 dollar, glaasje wijn 11 dollar. En de dollar staat nu hoger dan ooit: 85 eurocent en 110 dollarcent amerikaanse dollar.
We wandelen langs kades, prachtige pieren die vol staan met appartementen(5 miljoen dollar) met ligplaats voor jacht ervoor(500.000 dollar). En we nemen voor ons plezier nog een ferry naar neutral point en terug. We hebben een weekkaart voor ferry en bus gekocht;43$ per persoon.
Kortom het is genieten.
We eten weer bij Steve! Hij is civil ingenieur en bezig vooral met gevolgen van klimaatverandering voor de stad sydney maar ook voor heel australia. Is nu met pensioen maar werkt toch nog. Zijn vrouw is lerares Engels en geeft nu les aan immigranten.
17-01-2012
Vandaag lange wandeling gemaakt langs de kustlijn van sydney:van Spit Bridge naar Manly.We hebben wandelingen boek geleend van Steve. Weergaloos mooi. Door regen woud, langs mooiste stranden, superuitzicht over zee en op de stad. Niet beschrijfbaar mooi. Ik ken geen mooiere stad. En al die superhuizen boven en aan het water. We lopen berg op en af 12 km; zien veel speciale vogels en zwemmen bij super romantisch en leeg strandje. Eindigen in Manly . Soort scheveningen. Dan terug per ferry, half uur en eten vlakbij ons huis hoog op een berg met uitzicht op central Sydney en natuurlijk de baaien. Feest.
Het is een heel gezellig en door locals druk bezocht " hotel" waar je niet kan slapen overigens. Wij zitten boven op het balkon en zien de zon ondergaan. Beneden moet je je eten en drinken halen /bestellen. Je krijgt een pieper mee die piept als je eten klaar is. We drinken een prima semillon sauvignon(flesje) en eten grote steak(lars) en pasta met shrimps (marijke).Dan wandelen naar huis.
18-01-2012.
Laatste dag alweer, We maken de wandeling van Bondi Beach naar Coogee beach; 7km langs de kust. Meer in de zon en dus heet: 30 graden. Zeer kolkende zee beneden ons en weer de weergaloze vergezichten. Veel huizen langs de kust hier maar ook lege delen. Op Bondi beach is David Hesselbach met zijn crew aan het filmen. Maar we zien ze niet of wel maar herkenden ze niet. We zwemmen twee keer in een baai. Een heel smalle met erin ook zwembad. Daar op heuvel eten we een heerlijke wrap met uitzicht over zee en met koel briesje. Paradijs dus. In Coogee drinken we biertje aan het open geschoven raam. Ze hebben hier heel vaak een bar langs het raam zodat iedereen naast elkaar naar buiten zit te kijken. Leuk.
Dan met bus terug en met ferry naar huis. Even zwemmen in het verwarmde(30 graden) zwembad van Steve en vrouw. Hoort bij aantal villa' s en is 5 bij 25 meter. We hebben onze hosts uitgenodigd om naar seafood reataurant te gaan: zij kozen het uit, La Perla niet al te ver van hun huis. Italiaanse eigenaar die uit Calabria komt. Hij kent Steve al twintig jaar. We eten zwaardvis, en een lange dune gefrituurde vis(lars) en marijke scallops die veel kleiner behuisd(beschelpt) zijn dan bij ons. Vanavond ga ik verder; we zitten nl nu in Tallwoods bij heel aardige mensen in huis die in het Paradijs wonen. Maar nu moeten we golfen; de gastheer Ray gaat mee spelen met ons. Beweert hcp 30 te hebben maar het zal wel drie zijn. Leer mij de Engelsen kennen. haha. Het eten was redelijk maar niet groots; de vis van mij die gfrituurd was te droog en de zwaardvis smaakte naar de saus. Onze gastheer, Steve , had twee flessen witte wijn meegenomen; dat kan hier vaak; dan betaal je kurkgeld(4$ de neus) en kun je eigen flesjes soldaat maken. Al met al gezellige avond.
19-1-2012.
wij gaan met de ferry naar centrum van sydney, Williams street, even nog busje erbij. Kopje koffe op Williams en dan auto halen bij europcar. Krijgen leuke Hyundai mee. Dan retour ons huisje om de bagage in te laden. Onze gastheer en vrouw zijn aan het werk. We schrijven dus briefje dat ze zeker naar Anvers moeten komen!!
Dan op weg over de pacific highway naar Redhead. Ongeveer driehonderd kilometer Noordwaarts. Maar denk niet dat dat even een makkie is. De wegen hier zijn niet groots zeker de pacific niet. Je kunt wel de snelweg nemen maar dan zie je niets natuurlijk. We crossen door de outscirts van Sydney en hebben een mooie tocht. Even stop bij.... de Aldi waar we wat voedsel(blik) inslaan voor komende week. Dan nog stoppen bij BWS shop voor de verslavende dranken. Van de weg af naar Lakes road . langs drie grote meren!! Met plaatsen als Toronto, Newcastle, weinig origineel die Aussies haha. Heel mooie tocht en we worden om vijf uur(l' heure du vin) ontvangen door Ray en Heather! in een heel fraai huis met zicht op zee en achter zicht op oerwoud. Barstensvol vogels. Lorikees parrots, laughing kingfishers(erg groot), Carbirds, Honey eaters,wilde kalkoenen, noem maar op. Het zijn mensen zoals wij!! houden van een biertje(ik drink er drie uit Korea) en veel witte wijn bij heerlijk kipgerecht. ijs toe en veel kletsen over de Aussie cultuur enz. Het zijn mensen die erg veel(meer dan wij)reizen!! Zij is original New Zealand, hij Aussie. Vroeger hockeyer. Dan slapen.
20-01-2012
Vandaag om 6 uur op!!!Om vogels te kijken op het terras. De Kukkaburroo's zitten al te wachten, de felgekleurde lorrikee's happen al in de voedschaal, de spotted Catbird kijkt verwwnd naar me op, de felgekleurde Wren hipt vrolijk rond. Dan maken we een wandeling met ray en hond naar de zee; zien aantal wilde Brush kalkoenen en vele andere vreemde vogels. Paradise is not lost!!Uitzichten over het schitterende strand en de woest aanrollende zee. Temp van zeewater wat chilly: 21 graden C. Dan gaan we golfen op Tallwoods. Wat een leuke baan! veel hoogte verschillen waardoor je echt ver kan slaan. Maar wel een lange baan omdat ik natuurlijk wil show off -en. Van Black. Totaal 6350 meter veelal ook heuvel op. met par 5 van 536m en par drie van 212 m niet tegen aan te slaan. Toch spelen we goed al scoren we niet groots vanwege de greens; ik maak weer boven de veertig putts. geen local knowledge. Marijke weet mij met 1 up te verslaan!!Zij slaatde bal over totaal 5250 meter heen. pffff Schitterende holes met ook grote meren en alle greens hoog op. Veel mooie vogels bv de Galah( een roze papegaaiachtige). We besluiten dat we de onderlinge strijd anders gaan indelen: ik heb de USA open gewonnen met 8-3; Marijke staat nu 1-0 voor in de Australian open. Dan nog later de Indonesian open.
Audrey schrijft almaar fanaat dat ik nog veel moet werken deze weken. Ik heb al wat correspondentie gedaan naar Russell die boek gaat reviewen en voorwoord gaat schrijven. In sydney nog centrum bezocht van FT. Boeiend. Geen workshop want vakantie hier.
Na de golf vandaag rondje gemaakt met gastvrouw heather en vogelboek gekocht. We hebben al heel wat gezien maar er zijn nog veel vreemde vogels te spotten. Heerlijk een nieuw land!! Vol onbekende birdies.
Nu aan het diner: barbecue natuurlijk. We hebben al veel gedachten uitgewisseld over culturele verschillen en het vreemde alien en native onderscheid tussen de planten hier. Een voorbode/metafoor voor de vreemdelingen haat??Morgen op weg naar Ulmarra als tussen station naar Brisbane. Vroeg weg want lange reis!! We moeten 3000km omhoog ploeteren met onze Hyundai!!
21-1-2012.
De reis naar Ulmarra is ingezet om half acht. Alweer prachttocht via de pacific Highway die soms ruim vierbaans soms tweebaas is. we nemen waar mogelijk de tourist drives die door de dorpjes voert. Ondanks de waarschuwingsborden zien we noch kangaroo' s noch Koala' s op onze weg. we gaan wel even langs koala breeding center en willen dat bezoeken maar 22,50$ per persoon om een koala in een boompje te zien zitten vinden we afleggerij en dus keren we om. We zien wel weer daar mooie Galah's die monter voor ons zitten te pikken in het gras.
We lunchen in Coffs harbour; een aardige badplaats waar we aan de haven onder de vissersboten verse oesters, matige kwaliteit, en gefrituurde vis eten. Prima maar wat heavy. Dan verder naar Ulmarra.We bereiken voorspoedig maar pas na 6 uur , Grafton, een historische stad staat er. Inderdaad een aardig dorpje met aantal oudere houten huizen en gebouwen, lees van 1850 of zo. verder veel sportvelden in Grafton!! Racebaan voor paarden, golfbaan(ik wil spelen maar marijke zegt terecht dat we te moe zijn), veel cricket, rugby en australisch football en talloze tennisbanen. een sportief volkje die Australiers. het dorp verder is saai. Dan verderop 12 km naar eveneens historisch Ulmarra. dat is echt heel klein! We slapen in het oudste gebouw ter plekke, heel mooi aan de Clarence River gelegen met grote beer garden. Mooie balkons over hele omtrek van het houten gebouw. Binnen is een ruime sportdsbar waar de TV's aanstaan op paarden rennen en een aantal locals zit te springen op de punt van de stoel omdat ze op de races gokken. Lekker ouderwetse engelse inrichting verderr met 8 bieren op tap. We krijgen een kamer boven en we gaan heerlijk op luie stoelen op het balkon zitten met zicht op de rivier. Ik neem een heerlijk donker biertje en marijke eigen wijn haha. Na een uurtje gaan we het dorp rondwandelen: dat duurt kwartier. er zijn drie B en B' s en verde wonen er ongeveer 600 mensen. Er is een ferry over de rivier. Een klein zwembadje, openbaar, en verder alleen ons cafe/hotel, The commercila hotel wat dus leuk is. We hebben wel badkamer die we moeten delen maar al bij al super. We eten in de grote garden waar ook een trouwerij begint! met de echte plechtigheid incluis Daarna wat muziek door kennelijk gast die vriendinnetje heeft wat erg vals zingt voor het gelukkige en erg dikke paar. Tafel met ongeveer 50 plaatsen voor eten. Weinig jolijt! Jaarclub van adriaan levert heel wat meer jeu dan deze bruiloft. haha. Om over de feestjes van marius maar niet te spreken en de verjaardag partij van Christopher in Praag zou hier verboden worden. En Miem haar uitjes en feestjes zijn uiteraard helemaal te gek hier haha. We eten heerlijk in de tuin en gaan dan weer naar boven om te lezen, later in bed verder omdat duisternis valt. . Dat was Ulmarra!!
22-1-2012.
Vroeg op en ontbijtje maken in nog geheel slapend hotel. Om 7 uur on the road again naar Coolum beach. De reis voert weer door weergaloos mooie streken en veelal langs de kust. We slaan af naar Surfers paradis nadat we eerst ontbeten hebben in Byron beach. Ho, we bezoeken eerst nog Coffs harbour, ach nee dat was gisteren... Byron beach dus. het meest mondaine badgebied van Australie zeggen ze. inderdaad groot en gezellig. We ontbijten bij The Pass even buiten het centrum op een nheuvel aan de zee; zeer tropisch allemaal met wat vogels en veel surfers. Is de plek hier om dat te doen. Koffie en Muffins zijn prima.Maar we moeten verder want we gaan de neef van Jasmine bezoeken in Surfers bay, Isle of Capri.Hoe dichter bij surfers bay hoe drukker. het blijkt een soort tormelinos te zijn met hoge flats enz.Heel chique allemaal en met enorme files waar we kalm in meedeinen. heet natuurlijk, 34 graden en zon. We vinden na enig vragen de etna street op Isle of capri een heel chique buurt hier. het huis nummer 11 waar Mr. Rivereau moet wonen is helaas gesloten en er is niemand thuis we bellen bij de buren maar het blijkt een uithuizig volkje hier. De overbuurman is wel aan het grasmaaien en hij zegt dat Mr rivereau bestaat maar niet thuis is. We laten Jasmines geschenk en een blikje foie gras wat we mee hebben gesleept uit Saintes achter bij hem en rijden verder. We rijden verkeerd in de enorme drukte en komen ineens bij de vissershaven aan. toeval. Daar liggen de vissersboten en op de kade staat dat de vissers verse garnalen en Bugs verkopen, wel al gekookt, van de vangst van de vroege morgen aan wie de boot op komt. Wij lopen naar een boot en een vriendelijke ruwe bast blanke pit visser laat ons vol trots een bug proeven. Soort uit de kluiten gewassen langoustine maar dan meer een kreeft zonder scharen. heerlijk dat wel. We kopen een hele zak met gesorteerde garnalen(sommige 30cm groot) en bugs voor 20$ en keren blij naar de auto terug. We kletsen natuurlijk met visser en zijn vrouw over nederland en le marennes enz.
We ploeteren terug naar Surfers paradise(een stad) en dan op weg naar brisbane dat we laten liggen. Dan naar Corlouna beach waar we hopeloos verdwalen. het is geen lieflijk oud vissersdorpje met wat toeristen maar een 50.000 zielen tellend scheveningen. Na veel vragen bereiken we uiteindelijk de Highway weer en later ook Coolum Beach. Het huisje vinden we wonderwel eenvoudig dankzij marijkes goede opschrijven van de route. Over heuvel naar rechts, scherpe haarspeld naar links en dan na twee heuvels is het rechts van de weg. En inderdaad een zeer steile afrit naar het huisje. Met gebibber rijd ik er achteruit af. het huisje is een plaatje. Hoog tegen de bergwand geplakt, staande op hoge stalen poten aan de voorkant, kijkt het uit over een stuk regenwoud en dan op de kolkende zee. Vogels alom natuurlijk. En te voet slechts tien minuten van het strandje.het huisje is ietwat verwaarloosd maar zeer zeer charmant. met grote L vormige living en keuken en een groot terras aan zij en voorkant. Onze slaapkamer ligt apart aan eind van terras. Heel romantisch met prima douche en toilet. We genieten van ons uitzicht en zien meteen enkele speciale vogels.Wat vermoeid van de reis besluiten we te gaan borrelen en dan de bugs opeten! en de garnalen. Een feestmaal. de zon schijnt zelfs. Maar later op de avond begint de regen helaas weer.Gisteren viel in deze regio meer dan 200!! mm regen. De nacht zeker zoveel!
23-1-2012
Vroeg op. Helaas veel regen. Dus een tochtje naar Noosa Beach. een prachtig dorpje wat meer in het Noorden. met veel leuke restaurantjes en barretjes aan het strand en in een leuke straat. we genieten van een flesje wijn en een lekker hapje boven op een terras op de eerste verdieping. Uitzicht op flanerende toeristen met parapluies. Ja het regent maar door!!Op terugweg wat wijn kopen, bibliotheek in om babs te mailen en later te bellen. Ze is jarig!! we hebben haar al vanaf de meest afgelegen plekken gebeld op haar verjaardag!! Ze is verrast(blij) maar vertelt dat ze veel ellende heeft met Kees zijn knie. Die bleek toch ontstoken en moest er weer uit gehaald worden. Gruwelijk. Hij moet nu tot eind april knieloos door het leven. Rolstoel en veel zorgbehoefte, nog de pijn en ellende niet meegerekend. Wij wensen hem en babs veel sterkte. Dan thuis weer werken aan het boek. Ik word nog ijverig zo. Toch een mooie dag. Maar al drie dagen regen aan de sunshine??coast.
24-1-2012
De morgen is het droog en we besluiten om toch te gaan golfen.Niet verderop bij the glass mountains maar naast de deur op Mount Coolum golf club.Een eenvoudig clubhuisje wat verscholen ligt in de bossen.Een zeer vriendelijke pro leent mij een ijzeren zes.De baan ligt er wat vochtig bij maar goed bespeelbaar. we beginnen prima. Helaas verdwijt ons zonnetje na vier holes en gaat het weer plenzen. Warm water dat wel en temperatuur blijft boven de dertig graden. Maar we worden heel nat en onze clubjes gaan meer en meer uit de handen slippen bij elke slag. de baan blijft mooi maar we besluiten toch na 10 holes, bij gelijke stand, te stoppen. Goed ook want het gaat dan regenen!!Thuis omkleden en inkopen doen. Ook nog langs de bibliotheek om e mail te checken en om de laatste verbeteringen aan het Shake-Up boek naar audrey te mailen.Naar Jorma en maurizio geschreven of ze wat willen schrijven op de kaft. Daarna thuis toch heerlijk op terras(droog) gezeten en ik hard hard gewerkt aan het boek.Het regent!! brisbane staat onder water.
4 dagen regen aan de sunshine coast!!
25-1-2012
Nog altijd regen. weer naar Bibliotheek om boekvorderingen door te mailen naar Audrey. maurizio en jorma zijn graag bereid stukje te schrijven en Russell schrijft voorwoord. Gaat wat worden. Neef van Yasmine belt ons op. Vond het erg jammer ons niet gezien te hebben en wil naar Coolum komen volgende week.Maar morgen gaan we eerst naar hervey bay en fraser Island. Al 5 dagen geen zon en almaar regen aan sunshine coast!
26-1-2012
Australia Day. Wist niet wat dan gevierd werd. het is een deelname aan de eerste wereld oorlog door Australische leger. Wij vertrekken vroeg naar hervey bay.Mooie tocht, wel regen.We passeren Gympie een aardig western aandoend dorp. Maar niet iets om te wonen! Hervey Bay is een mooie badplaats, met golfbaan en een lange esplanade waar allerlei festiviteiten plaatsvinden. het is droog en zelfs zonnetje! We rijden door naar River head vanwaar de ferry vertrekt. Mooie huizen langs de weg met ruime balkons en portico's zoals ik zo graag zie! Een woonplek. En vlakbij Maryborough wat een oude historische plaats is en ook erg charmant.Veel vee hier maar ook wijn. We gaan naar kantoor van de ferry. Alles is prima geregeld. Auto op omheinde parkeerplaats en wij met twee koffers naar de overkant.Eerst nog goede cappuccino gedronken met door eigenares gemaakte chocolade tulband. En veel Lorikeeds zien.de overtocht duurt 45 minuten. we zien wat dolfijnen springen. Als we aankomen valt de regen weer gestaag neer. het eiland zelf ziet er heel mooi uit. Veel bos op het geheel zandbodem gevormde eiland.Het resort is vwerscholen in het groen. etrg Eco. We krijgen een uitleg over de drie restaurants en de mogelijke activiteiten en een mooie kamer met zicht over meertje,lage bush en de zee. Super mooi. We vleien ons in de stoelen op ons overdekte ruime balkon en zien een sneeuwwitte little Egret, breeding, dus met pluimen, beneden ons staan. Later naar hoofdgebouw wandelen: zien meteen een van de vele white faced honey eaters die daar leven. Ook even naar strand gelopen, opletten voor dingo's die daar lopen maar ze schuilen tegen de regen zoals ook wij dat snel gaan doen.We verkennen de sand bar, met klein zwembad, en gaan dan weer naar ons appartement. Alles is opgetrokken uit stalen buisconstructies met verder allen maar hout. Het rainforest is overal. We geven ons nog op voor de vogeltour morgen om 6.30 uur. Dan wijntje op terras en eten in een van de restaurants: het beste. Zitten overdekt buiten. tegen bos aan. Kaarsje op tafel, romantisch alweer.. Ik eet combi van krokodil, stoofpotje van emu en kangoeroe. marijke squid krokodil combi. Dan eet ik een baramundi filet die is ingelegd in een bootje gemaakt van bast van de paper bark tree. Heel redelijk maar toch niet super. Wijntjes uit Australie erbij, semillon en verdelho. Een zwaargebouwde Aboriginal zingt nog in de hal ; helaas niet fraai.Op de kamer kijken we naar Nadal tegen federer!! Wat een wedstrijd!
27-1-2012. (We zitten eigenlijk al in Cairns! maar nu pas tijd en mogelijkheid voor Blog maken. het is 3 februari. Alles goed dus. Morgen schrijf ik verder. )
Zes uur op. helaas hele nacht regen.Bij de bali aangekomen zegt de ranger dat er geen vogels zichtbaar zijn bij deze regen.Zondag beter.Dus maar vroeg ontbijten.Wel overdekt buiten zitten. want regen betekent hioer geen kou. het is al 32 graden. Verder rustige dag. Gewerkt aan het boek!! 's avonds Murray djokjovic gekeken..
28-1-2012
Weer vroeg op. het is droog! Maar geen zon dus al 6 dagen zonder zon aan de sunshine coast! haha.Na ontbijt flinke wandeling gemaakt eerst langs de zee dan door het forest. ongeveer 7km.Mooi en ook spannend.oppassen voor dingo's maar die zien we niet; ook geen krokodillen.Wel een reuze varaan.Wel een eastern whipbird gespot; is zeldzaam je hoort ze meestal alleen.Terug op het honk snel in zwembad gedoken. 's avonds weer rustig op balkon, pizza!! eten.Op TV zien we hoe aboriginals een australische vlag verbranden.De problemen met hen zijn hier nog levensgroot. Zelf valt ons op dat de Aboriginals die wij zien erg afwerend zijn en almaar bozig kijken. Ze hangen meestal wat doelloos rond. Maar dat is natuurlijk een vertekend beeld denk ik.wel is duidelijk dat veel van hen niet in de samenleving zijn geíntegreerd. de jarenlange discriminatie gaat natuurlijk niet in de koude kleren zitten al moet ook geconcludeerd worden dat voor de komst van de Engelsen het niet een erg dynamische en vernieuwende cultuur was. geen grote ontdekkingen, geen bouwwerken, geen beheersen van land en natuur. Maar je kunt natuurliojk je afvragen of dat een cultuur beter of slechter maakt. maar ze zijn zeker geen partij voor de immigranten hier, of de blanke Australiers als je ze zo wil noemen. deAxiaten die hier zijn gekomen zijn heel wat dynamischer en creeren veel betere kansen voor zichzelf. Moeilijk probleem. ik zag op TV ook een wel geintegreerde woordvoerder van de aboriginals die voor de regering werkt. Maar deze man lag weer onder vuur bij meer radicale, minder in het leven gesklaagde, aboriginals. Die wilden zelfbestuur!! voor de aboriginals en liefst alle blanken weg uit Australie. Weinig realistisch wereld beeld. Min of meer psychotisch.In ieder geval zal de clash nog wel lang duren. er is een soort schuldgevoel bij de huidige Australische elite die weinig reeel lijkt omdat terugkijken naar eeuw geleden weinig relevant is. per slot van rekening is de evolutie hard maar rechtvaardig. Overigens is men hier in australie erg bezig met immigratie probleem. Zelfde als in europa. Ook dat lijkt weinig realistisch overigens. Ze lijken Australie van de wereld te willen afsluiten. No way dat dat gaat lukken of verstandig is.
29-1-2012
Vandaag retour vasteland. We besluiten niet terug te gaan naar Coolum Beach. Te ver en teveel regen daar.Dus op naar het Noorden.Vanmorgen nog wel vogels gekeken met vrouwelijke ranger. Niet echt veel gezien. Zij kwam uit Rockhampton, the beef capital of Australia. Ze zei dat het er erg saai was. Is dan ook weg gegaan daar. de route loopt via sarina,Miriam Vale en Calliope. Allemaal plaatsjes die zo uit het wilde westen van amerika lijken te zijn weggelopen. Charmant maar erg ver van alles af en stil. Niet een plek om geboren te worden. Rockhampton is overigens wel een aardige stad van 66.000 inwoners. Standbeelden van zes koeien rassen langs de straten, mooie huizen en een schitterende botanische tuin en golfbaan. Het plaatsje ligt aan de Fitzroy River. Maar stil! en saai! dat is het zeker. wel veel motels omdat er veel veehandelaren komen.We strijken neer in een motel aan de Bruce highway. eerst motor inn geprobeerd maar daar waren ze ronduit onbeschoft tegen marijke. vermijd dat Motel dus!! Ons motelletje werd door Chinezen gedreven. erg vriendelijke mensen. kamer schoon. We zijn rap gaan zoeken naar goede stek gelegenheid natuurlijk. Wilden naar Cassidys gaan (lonely planet) maar dat bestond niet meer. Werl bestond de oude superpub in het criterion hotel nog! Echt een super cafe. met veel schildjes en oude foto's oa van Black Caviar het paard wat we in Ulmarra op TV zijn zeventioende overwinning op rij zagen behalen. Er waren zeker 15 verschillende bieren op tap(Marcel!!) waarvan een drietal onder nul, -0,6 graden C!! prima bier en heel koel!!@ Na het biertje eten in The Bush Inn wat erbij hoorde. Heel authentiek. Hoog A vormig plafond met veel vlaggen. Houten tafels en banken, veel locals. je moest eten bestellen in een gat in de keuken. je kon allerlei steaks krijegen: de grotste een steak van 1000 gram!! ik nam the big fella: 600gram. prima vlees!! En heel eerlijk. Wel rare besteld alhoewel australiers dat meestal niet zo eten. houden niet van rood vlees. We bleken ook hier te hebben kunnen slapen. foutje ; was leuker en goedkoper geweest. Ga dus eten en slapen en borrelen bij Criterion hotel. Goed sinds 1880. In Rockhampton nog gezocht naar family therapy institute. Maar FT is er niet heel bekend. Dus geen boekpromotie hier.
30-1-2012
6 uur op en naar de botanische tuin. Golfen gaat niet door omdat het de hele nacht gegoten heeft en de baan geheel onder water stond. Jammer want erg fraaie baan met vriendelijke pro. De tuin ligt schitterend aan een meer. Je waant je echt in een oerwoud in de tuin.Een boom zit vol met allerlei Egrets en spoonbills. Een gekwetter van jewelste Bij het water scharrelen vele purple Swamphen. We zijn de eersten vanmorgen daar.We lopen ook even de kleine Zoo in: met chimpansees in ruime buiten tuin,casuaris,emu, dingo s. Ook is er een groot Aviarum waar de vogels van de streek rondvliegen; zo kunnen we zien wat we zoeken de komende weken. het is vreemd dat het toch een heel ander gevoel geeft als je de vogels hier of echt in het wild ziet.. Na anderhalf uur wandelen gaan we op weg naar het Noorden. Almaar naar het Noorden, niet naar het Oosten Zonnebloem. Met ons mee trekt de regen. D3e tocht voert weer door heftige natuur. De wegen zijn vrij leeg. We passeren marlborough waar ze wijnen maken, Sarina(niet Larsina) een aardig dorp en Mackay een stad met 80.000 inwoners. We laten helaas ook Eungella national Park liggen waar veel Platypussen leven (Vogelbekdieren).Ook mondain Airlie beach laten we liggen. Eldorado van backpakers en zeilers. We koersen aan op Bowen, een plaatsje met 11.000 inwoners. Duidelijk (nog) ingeslapen en laid back. Voor mij is het een hommage aan Murray Bowen dat we hier logeren.De grondlegger van de gezinstherapie die mij de ogen heeft geopend voor praten met families en die zich ook vooral met families met psychotisch gezinslid bezig hield.
ook het Bowen hier stelt ons niet teleur! We rijden door het bijna autoloze stadje langs een charmante golfbaan die langs de zee is gedrapeerd. We kiezen een net motelletje, Harbour view genaamd, wat helaas geen harbour View heeft maar wel prima is. We raken er meteen aan de praat met Kim de eigenaar. een fors gebouwde en wat gezette Australiér. Hij is net terug van vakantie in Coffs harbour(kennen we) waar hij altijd woonde. Na zijn tweeede huwelijk heeft hij hier, waar hij altijd met vakantie ging, een Motel gebouwd, in 2008. Hij is met een half aziatische vrouw getrouwd nu. We komen te praten over eten en wij zeggen dat we graag vis willen kopen. hij neemt mij dan mee naar de wel vlakbij gelegen haven waar ik bij de winkel van de visser zelf (dat is vaak hier in Australië) Heerlijke Bugs en Coral trout,de beste vis in deze contreien, koop. Het heeft niets van forel meer van een stevige schelvis. Volgens Kim is de grootste belediging die je een australiér aan kan doen vlees of vis rauw of rood serveren. Ik denk dat dat vooral voor de meer inlandse groep geld? Ik leg uit dat wij zeer gesteld zijn op vis die nog "beet"heeft en ons vlees altijd rare eten. Hij zegt dat ik voor het bereiden van de vis zijn keuken van het restaurant kan gebruiken. Hij kookt vanavond ook voor aantal gasten. Ik neem het aanbod aan.
Maar we besluiten eerst onze Bugs te gaan opeten aan de zeekant op een van de schitterende barbecue plaatsen daar.Die staan daar onder de palmen en zijn prachtig. Een electrisch te ontsteken gasbarbecue staat gratis ter beschikking. Ook is de verlichting sfeervol. We genieten van onze Bugs en de wijn en het uitzicht en zien in de boom boven ons twee grote zwarte papegaaien met rode staarten.: de red tailed Black Cockatoo dus.Als ze vliegen valt de zon door de doorzichtig rode staartveren. Een soort vliegende gebrandschilderde ramen. Af en toe zetten ze hun grote kuif op. Na ondergaan van de zon gaan we op zoek naar een Family Therapy Instituut. Navragen bij mediclinic leidt helaas tot de conclusie dat dat hier niet bestaat. dan rijden we naar ons Motel en ga ik de trout bakken. Kim staat al te zweten in zijn keuken en bakt steaks( done) . Ik mag niet zelf achter het fornuis(hygiene) maar kan aanwijzingen geven hoe hij de Coral Trout moet bakken. krijg er een biertje bij. Ik slaag erin de vis goed beet te houden(Kim gruwt ervan).
We eten onze vis op onze kamer op met salade van vruchten. Op tijd naar bed . Morgen gaan we om 7 uur afslaan op de golf van bowen! Marijke wil graag vroeg! vanwege de hitte.
31-1-2012
Zes uur op, licht ontbijt.Dan naar de negen holes golfbaan.Het clubhuis is navenant groot met proshop beneden en grote zaal boven met zelfs hoek met aantal gokautomaten. dat zie je hier bij veel clubs. We krijgen uitleg over hoe de baan loopt: meestal langs de zee met schitterend uitzicht op zee en bergen.Schitternde bomen natuurlijk. Er zijn nog twee andere spelers op de baan.het is echt genieten en we spelen goed. uiteindelijk gelijk gespeeld , matchplay marijke vier slagen op mij. Dus nog altijd 1 up voor marijke in australië. Dan naar Townsville.Vaak door stromende regen zodat ik maar 20 meter of minder zicht heb!!Het landschap is wisselend: rainforest, weidegronden, Sugar Cane fields. Geen mooie dorpen, alleen ayre stelt wat voor. Om half vier rijden we Townsville binnen, een stad met 165.000 inwoners.Dat ligt prachtig aan een grote baai met even in zee een aantal grote eilanden. Naar een ervan, magnetic Island, gaan wij morgen en overmorgen.Townsville ligt vanachteren vlak tegen de bergen aan. Een hoge top ligt in de stad, Castle hill.Deze heuvel torent als een soort tafelberg boven de stad uit. Ons valt vooral op hoe verkersarm Townsville is.De straten zijn echter heel breed en zouden heel wat kunnen verstouwen. We rijden naar het in de lonely planet aangeprezen Coral lodge, een Inn vooral voor backpackers. het is op een heuvel wat achter het centrum gelegen en is inderdaad heel romantisch. Een droe etages hoog houten huis met tuin ervoor en erachter. uitzicht over de stad.Eigenaar John is een eenvoudige maar erg vriendelijke man. Wij stellen ons voor dat hij zelf zwervend bestaan heeft geleid en dit huis van zijn tante heeft georven en er een onderdak voor reizenden van heeft gemaakt. Kamer is eenvoudig doch schoon. badkamer moet je delen maar er is maar een andere gast in het hotel zodat we de dames badruimte voor ons zelf hebben. het hotel is duidelijk wat aan het vervallen. Een verfje hier en daar zou goed doen. en de tuin kan verzorgder. maar dan zou het ook drie keer zo duur zijn.De enige ander gast komt telkens als we door de gang lopen even om de hoek van zijn kamer kijken. Ik denk dat het een klant van mij is; het typische gedrag van de schizofrene mens.
Wij wandelen Townsville in en worden weer overvallen door een stortbui.We schuilen in eengemeente gebouw. Na tien minuten is het weer droog en we verkennen de stad. Gaan even naar de bibliotheek om te internetten. We lopen door de hoofdstraat, Flinders Street en zien dat ze in de heritage bar vanaf vijf uur een dozijn oesters voor 8 dollar verkopen met de wijn voor halve prijs. Nog te vroeg dus gaan we eerst naar de ferry, helemaal aan de haven, en kopen daar onze tickets voor morgen 7 uur. Dan retour heritage bar; ze openen voor ons en wij storten ons op de oesters die uit Nieuw Zeeland komen en veel beter zijn dan de rockoysters uit sydney. We bestellen er later nog twaalf en meer wijn. Dan blij en gesterkt op naar de esplanade die heel mooi moet zijn en waar je goed zou kunnen eten.Inderdaad is het een heel brede en groene boulevard. veel joggers daar en veel barbecue plekken. verder veel Hotels en Appartementhuizen. Aan de straat komt een waterval naar beneden!(zeker 30 meter hoog) omdat deel van de straat aan steile rotswand ligt. We lopen en lopen en dan is marijke op. Doodgelopen zegt ze. Toch zwoegt ze nog kwartiertje door tot we een heel aardig Thais restaurant vinden. WE strompelen er binnen. heerlijk het is er koel koel!! We vleien ons aan een tafeltje; het is kwart voor zeven en het is er halfvol. Allemaal aziatische gasten dus heel veelbelovend. Ik bestel Cocossoep en marijke Thaise garnalen en ik nog sissende eend. het is allemaal heel erg lekker!!het restaurant loopt helemaal vol en ook op straat wordt hetnu drukker. het leven begint hier wat later.Maar echt een spitsuur hebben we niet kunnen ontwaren. gelukkig. Na het eten toch nog weer naar ons hotel lopen, de berg op. En slapen.
1-2-2012
zes uur op weer. We kunnen al onze bagage die niet nodig is op onze kamer laten tot overmorgen. Zonder kosten. Overmorgen slapen we weer hier.
de Ferry is behoorlijk groot en al druk. vertrekt stipt om 5 over zeven.het is droog. We bereiken na 20 minuten Magnetic island. In een schattig haventje in Nelly's bay. Zon zowaar! De enige bus van het eiland wacht al op ons. deze bus rijdt het hele eiland rond, van picnic bay aan de ene kant naar Horseshoe bay aan de andere kant en de bus zwiert lustig door de straatjes en weggetjes van het eiland. iedereen kan zo bereikt worden. Opvallend is hoe veel hoogteverschillen er zijn: berg(je op en berg af. Het eiland heet overigens zo omdat het kompas van Captain Cook van slag raakte toen hij het eiland ontdekte. We nemen een dagbuskaart bij de zeer vriendelijke chauffeur, die we deze twee dagen nog vele malen zullen zien.Hij is kennelijk de enige chauffeur.We koersen naar Horseshoe baai waar we gaan logeren in koala Village. In een Cabin met badkamer. Aan een zwembad en midden in het forest. Papegaaien vliegen rond. de tocht erheen is al heel fraai. langs aantal prachtige baaitjes en hameautjes. Koala Village is ook weer vooral bezocht door backpackers omdat je er ook hutten kunt huren en kunt kamperen. het ziet er allemaal heel oerwoudachtig uit. een beetje zoals Audy camp in botswana. We komen er voor achten aan. Om half negen is er een prikwijn ontbijt bij de koala's. Dat gaan we maar doen, samen met een twintigtal jeugdigen(voor ons dan0. het ontbijt is uitgebreid met eitjes,spek, worstjes, pancakes,fruit, prikwijn enz. Hoogtepunt is het rondgedragen worden van een krokodil en een slang die je kunt aaien. dan naar de koala woonstee. er zitten drie koala's daar in een buiten verblijf in een boompje. Ze zijn erg honkvast dus weglopen is er niet bij. de rancher vertelt over het leven der koala's. Ze wonen generaties lang in dezelfde boom!! dat is pas honkvast. Zoiets als de familie van de heuvel. Ze hebben heel kleine hersenen omdat dat ebergie spaart. Zijn dus lief maar dom. We kunnen de koala ook aaien en doen dat natuurlijk voor onze foto's!! Toerist toerist maar toch ook leuk. De rainbow Lorikeets vliegen inmidels bij tientallen in het rond. kleurrijk gezicht.We praten met een Duits meisje dat een jaar aan het wrken en trekken is hier. dat is erg populair in duitsland nu omdat zoveel mensen van school komen of afstuderen maar niet verder kunnen. nemen dan jaartje vrij. en je kunt eenvoudig werk vinden hier in Australié als je maar niet blijft. ze had in 6 weken 4000$ verdiend. maar omdat het hier zo duur is(echt belachelijk!! alles veel veel duurder dan in europa) is dat weer snel op. Na het ontbijt gaan we een wandeling maken op een lange trail. daarvoor per bus eerst helemaal naar picnic baai en dan weer terug naar nelly Bay. vandaar lopen naar Arcadia. Totaal 6,5 km. niet ver zou je zeggen maar het blijkt dat we eerste 3,5 km almaar steil moeten klimmen. Bij 36 graden gelukkig deels uit de zon. De tocht is wel adembenemend mooi met schitterende uitzichten vanaf de zeer hoge trail(ik denk 1000m hoog). We zijn wel (weer ) helemaal kapot als we aankomen. gelukkig is er een uitspanning waar we biertje drinken en afoelen. daar is deze avond cane Toad racen. maar dat laten we maar overgaan. dan met de bus(zelfde chauffeur weer) waar we twee duidelijke hollandse studentes zien, die brak waren gisteren. (Ze blijken Utrechtse studentes te zijn) naar de village; in het zwembad duiken en borrelen en pizza halen. Mooie dag!!
2-2-2012.
Vroeg op;vruchten als ontbijt; weer een trail: naar horseshoe bay en danvanaf het strand naar Bolding beach. maar eerst een milkshake. de route is weer steil omhoog en omlaag. vermoeiend maar erg mooi. Op het strandje is het zo heet en geen schaduw, dat we meteen weer omkeren. terug in horseshoe bay gaan e zwemmen in het afgerastrerde stukjr zee; het water is heet! zeker 38 graden C!! te gek. Geen verkoeling helaas. Dan lekker luieren in de schaduw van een alm en bagage ophalen en retour naar nelly Bay. Weer zelfde chauffeur op de bus. met de ferry naar Townsville. Daar nemen we de bus naar dichtbij ons hotel. John heeft goed op alle bagage en de auto gepast. we douchen en kleden ons eens netjes aan. Vanavond eten in palmer street wat het echte uiitgaanscentrum wb restauarantjes hier zou zijn. inderdaad is het een aardige brede straat aan de andere kant van de rivier en de haven. Veel leuke gelegenheden. na veel dubben kiezen we voor benny's een fusion asiatisch/french restaurant. maar ietsje meer asiatisch dan frans. we zitten buiten op het terras; het is wat koeler nu.. het eten is redelijk goed. de wijn prima. Dan retour hotel en slapen.
3-2-2012.
Vroeg op(wordt wel saai). ontbijten.De enige gast komt ook even ontbijten.Hij knikt schichtig en verdwijnt zonder iets te zeggen. Absoluut een klant.In de tuin zien we zowaar een Phaesant tailed Coucal!! Om te juichen! de tocht gaat naar mission beach; slechts 200km vandaag.Afwisselend weer veel sugar cane fields, weidegronden en rainforest.Goed weer. In Mission beach naar de info. we willen gaan logeren in een diep in het bos verscholen lodge, the Sanctuary. helaas blijkt die dicht te zijn.We besluiten dan om eerst een trail te gaan wandelen in de hoop een casuaris te spotten. Daaar wemelt het hier van zeggen ze. Overal staan borden: pas op overstekende casuarissen en de casuarissen niet voederen. We vinden een mooie trail en bij het begin staat een picnic tafel onder een paar bomen en geheel omgeven door hog en stevig hek: tegen de opdringerige casuarissen die je eten ruiken en dan aan komen rennen. nee dus vandaag. Wij lunchen maar geen vogel te zien. ook niet gevlogen want dat kunnen de Casuarissen niet. We wandelen onze trail door casuaris bos. Mooi maar geen birdies. dan nog een trail maar halverwege gaat het betrekken en keren we om. Casuaris loos springen we in de auto als de bui begint. we besluiten om maar door te tuffen naar Palm cove, onze home exchange betsemming. We kunnen er terecht.. de tocht wordt zwaar bemoeilijkt door de heftige regenval. The wet tropics is het hier, dat is duidelijk.In Innisfail schijnt echter de zon weer. we vinden daar een goede viswinkel bij de haven en kopen bugs enBarramundi filet voor vanavond.Dan door naar cairns. het is heel druk nu op de weg! alsof Cairns miljoen en niet 123.000 inwoners heeft. En het regent pijpestelen. Weer geen zicht over vele kilometers.Wat moe bereiken we palm Cove.Dat is een mondaine beach village 20km ten noorden van cairns.Veel restaurantjes en barretjes en een village shop mall.Veel appartementen ook aan de zee en veel mooie huizen. Wij hebben een appartement in een groot complex recht aan het strand. We hebben een appartement op de begane grond, aan het zeer grote en prachtig gevormde zwembad(50 bij tien meter maar grillig gevormd met eilandjes met palmen waarin de cocketoo's schreeuwen en de lorikeets rondvliegen. Ook Kukkaburroos en pied imperial doves zwieren rond.. Wij hebben van ons terrasje(overdekt) directe toegang via poortje tot het zwembad(2 meter van ons terras). Binnen is het keurig maar onpersoonlijk. Geen foto's oid. Duidelijk een appartement om te verhuren.Maar erg prettig met airco, ruime keuken prima badkamer en slaapkamer.Super!We duiken in ons zwembad(erg warm, 32 graden!) en gaan heerlijk borrelen en eten.
4-2-2012.
Ai ai Marijke is ziek! Ze heeft buikpijn en de inderhaast gehaalde termometer geeft 38.1 graad aan. Koorts dus. Toch niet weer een diverticulitis??Dus een bedhouden dag voor marijke en starten met de meegenomen antibiotica. Ik ga maar internetten en later op de dag en de avond werken en de plannen voor de komende weken hier maken. Een heel karwei. Touroperators verdienen niet voor niets zoveel.haha.Er is hier zoveel te zien! Natuurlijk het great barrier reef maar ook the tablelands, het achterland met tropische rainforest en vele watervallen.Het is ook nog echt gaan stormen!! de palmbladeren vliegen in het rond en de stoelen bij het zwembad nemen een bad, samen met de tafeltjes.De storm gaat de hele nacht door. met regen.heftig begin hier.
5-2-2012.
het is droog en de zon komt zelfs door! Marijke is al wat beter en kan een tochtje naar het achterland vandaag al aan. Op naar Kurunda.Achter de eerste rij bergen. De weg voert steil en kronkelend omhoog door de bergen. Veel haarspelden.Prachtige uitzichten waarvan vooral marijke geniet. Ik moet op de weg letten vindt zij.Kurunda ligt 30 km naar het westen.de afslag erheen brengt ons in een werkelijk heel charmant dorpje, midden in het regenwoud.Op naar de info waar we trails krijgen die midden in het dorpje begeinnen.We zien meteen al paar nieuwe vogels en zijn blij.Je kunt ook met treintje of kabelbaan vanuit cairns hierheen, schijnt erg mooi te zijn, maar prijzig. Wij prefereren onze eigen auto.De trail is schitterend en goed aangelegd. Het rainforest overweldigend dicht en mooi. je hoort vogels maar ziet ze niet.Een volgende trail loopt langs de barron river onder hoge bomen. Romantisch! na de wandelingen rijden we naar barron Falls.Maar eerst bezwijk ik toch nog voor de verleiding om een nieuwe hoed te kopen: van leer met gaas zodat je geen te heet hoofd krijgt. Voor het golfen. let dus op. de Faals zijn groots. Daarna drinken we een heerlijk biertje in een oude en leuke pub boven op de heuvel bij het stationnetje van Kurunda.
We hebben nog energie over om door te rijden naar Marreeba; een op zich lelijk dorp wat bekend is om zijn koffie. We stoppen bij Jacques koffie plantage en drinken daar een werkelijk voortreffelijke espresso. de zoon vertelt dat ze in de negentiende eeuw naar Australie zijn gekomen uit Frankrijk. De plantage is fraai en er staat een lange rij termietenheuvels langs de oprijlaan.
Mareeba is dus lelijk. Maar het heeft een charmant golfbaantje waar we gaan spelen over drie dagen! we spreken er af. de baan is vol kangoeroe's. Terug over de bergen. Marijke betert door.
6-2-2012.
marijke is al flink beter; nog af en toe ietsje pijn maar geen koorts meer. Dus vroeg op en naar Mossman waar we gaan golfen en wandelen erna. een schitterende rit van 60km langs de kust; veel haarspelden weer. Ik moet dus rijden.Veel mensen op de weg: van mossman naar cairns om te werken.We arriveren om 8 uur op het knusse golfbaantje. 18 holes, lang maar alle fairways erg smal! We kriskrassen over de holes om de enige andere flight van vier oude mannen te vermijden. veel vogels, schitterende hoge bomen. in een boom veel nesten van een starling ssort met zeer rood oog. Ze vworden aangevallen door een grote roofvogel wat tot veel consternatie leidt. Marijke speelt erg goed maar verliest toch(twee down) omdat ik ook goed speel(36 stbf). De hitte slaat de laatste holes wel toe! 38 graden!in de schaduw en de zon schijnt fel!
We vinden toch nog de kracht om een trail te lopen in de mossman gorge. in Daintree nat park.In de Mossman river die over vele rapids stroomt zwemmen mensen. Wij doen dat ditmaal niet. Er ligt ook een aboriginal dorpje bij de gorge, van de Kukuyalanji stam. Een echte rainforest stam. je kunt ze huren om te gidsen op trails.we zien de wat armzalige huizen, met veel rommel en veel niets doende mannen ervoor.Alsof je in een afgelopen afrikaans dorpje bent. Maar de Aboriginals missen totaal de hartelijkheid en extraversie van de zwarte bevolking in afrika!! geen kinderen die komen aanrennen en "I am Fine"roepen. De Aboriginals die wij zien kijken allemaal heel vijandig en bozig en afwerend.Dus voor ons geen aboriginal gids.
Terug door mossman wat overigens de sugar cane stad van de regio is.Naar port douglas. Een heel mooie vissers en havenplaats waar veel tochten naar het Reef vertrekken. Er is een aardige overdekte shopping village met leuke barretjes en terrassen aan de haven. we gaan op zoek naar een bedrijf wat ons naar het reef kan brengen. we kiezen voor de aristocat, een grote boot die ons de hele dag naar het reef brengt en waarmee we gaan snorkelen op drie verschillende plekken in het Reef.. In Port Douglas (heette vroeger salisbury tot premier J Douglas het port douglas noemde)wat in 1850 is gesticht rijden we nog wat rond en zien de grote flying foxes kolonie daar.Vlak bij de oude haven. terug langs de kustweg en even stoppen bij lookout punt.
7-2-2012.
Een vroege tocht en dan na een heerlijk kopje capuccino aan de haven van port douglas naar het great barrier reef. Er varen ongeveer 90 mensen mee; deels duikers deels snorkelers.Veel chinese vrouwen die duiken. de boot heeft drie etages. De reis naar het eerste reef duurt een uur. we krijgen uitleg over snorkelen en krijgen de snorkels en onze anti stinger pakken.We genieten van de zeebries. het is zonnig en bijna windstil. Dan is het moment daar: het water in. Wat bwe dan zien is ongelofelijk: zoveel verschillende kleuren koraal en ontelbare en verschillende vissen. Je kent het van de Tv en de boeken maar in het echt is het nog veel immenser. Koralen die als bloemen bloeien en vissen die eraan zuigen. Dat er zoveel verschillende vissen bestaan is bijna ondenkbaar en op zo'n klein oppervlakte allemaal. En de enorme clams waarvan je de schelpen soms in kerken als wijwaterbakken ziet. Ze bestaan dus echt. Wij zagen nu alleen lege schelpen. en allerlei andere schelpdieren. Ook grote vissen.de koraal bergen lopen veelal steil naar beneden en zo ontstaan enorme diepte verschillen. het uur snorkelen vliegt om! We voelen ons samen echt in een andere wereld. Dan kwartiertje verder varen naar ander reef. Eerst lunch die wij als eerste te pakken hebben. Dus kunnen we langer(anderhalf uur0 snorkelen. Alweer enorme ervaring aantal zelfde maar ook veel andere koralen en vissen.We ontmoeten onog op de boot een tandarts9vrouw0 uit Amsterdam die in 2000 in groningen is gaan studeren. Ze was geen vap lid dus kende noch Adriaan noch marius. Ze had ook nog in Alkmaar gewoond. wereld is klein. Ze had drie maanden vrij genomen om te duiken in australié .
Op naar derde reef. Hier is het reef zeer lang en hoog; je ziet de zee met veel geraas breken met schuimkoppen op het reef. we zien reuze kwallen maar gelukkig niet de kleine dodelijke soort. Alweer adembenemend. Weer anders als vorige keren.We worden toch behoorlijk moe van al dat gezwem!! Op de terugreis vallen we bijna in slaap!!
Terug over de kronkelweg en dan thuis eten en slapen. Wat een dag!!
8-2-2012
Zes uur op! geloof je het? Om te golfen in mareeba en dan verder door te reizen door de tablelands. We gaan een nacht elders slapen.Op Mareeba Golfclub komen we 8 uur aan. er blijkt een wedstrijd te zijn en we worden gevraagd mee te spelen. We spelen met een ouder echtpaar(!) Zij, melba is aan knie geopereerd9nieuwe knie) en speelt nu hcp 18(speelde single hcp) hij John, speelt hcp 16. Wij krijgen hier resp 17(lars) en 23 (marijke) slagen. de baan is lastig, lang en kleine greens die snel zijn. Veel bos en water. Al op de eerste hole stuiten we op een hele groep kangoeroes. Die bewonen deze golfbaan.Alweer erg smalle fairways! de golfclub heft 166 leden waarvan slechts 10 vrouwen. meestal farmers en de vrouwen van farmers sporten niet zegt melba. Er is alleen een greenkeeper al het andere werk wordt door de leden vrijwillig gedaan. ook maaien van de fairways enz. Omdat het boeren zijn hebben ze genoeg zware machines..
We spelen goed, marijke 33 punten en ik zelfs 38!! Beter dan onze competitors!! En op nieuwe baan. ik laat mijn officiele wedstrijdkaart aftekenen en krijg copie mee. de orginele moet hier blijven voor de club. We raken na de wedstrijd aan de praat met de overigens wat introverte en stugge greenkeeper. Hij blijkt in nederland te hebben gewoond omdat hij jaren voor rotterdam heeft gehockeyed!! hij speelde ook in het austrralische team nog onlangs. Hij heet Chris neville. hij is beste vrioend van Wright die in bloemendaal speelt. Hij kende ook Teun de nooyer goed. ik beloof die de groeten te doen. Wereld alweer klein.
Onze competitors verder heel vriendelijk hebben kennelijk niet de gewoonte na de wedstrijd de 19de hole te bezoeken! ze vertrekken meteen na het spel. wij drinken een biertje.Marijke is beter maar nu opgestoofd. het was laatse vijf holes 38 graden in de schaduw, en zonnig!.
Dan op naar atherton, bekend om zijn jacaranda trees die nu niet bloeien helaas.Vroeger was het een stopplaats tussen de kust en de tin mijnen in het binnenland. het landschap is boeiend veel weiden maar ook grote stukken bos. We bereiken Yungaburra en draaien even de weg af naar de bekende Curtain Fig tree; een enorme vijgenboom die als een gordijn wortels naar beneden heeft lopen. Dan naar het dorpje; Er zijn een aantal aardige restaurantjes en het ziet er romantisch maar erg rustig uit. We moeten er vanavond de Peterson creek trail lopen om de vogelbekdieren te zien. Nu eerst op zoek naar slaapplek. Dus naar de info. dat brengt ons niet veel verder dit keer en we rijden door naar het zeer nabije lake Eacham. dat is een fraai en rond krater meer met zeer helder water. ideaal om te zwemmen. er zijn inderdaad aantal mensen aan het zwemmen en er zijn veel mooie barbecue plekken. We rijden door en slaan af naar het diep in het rainforest gelegen zandpad dat naar Chambers Wildlife rainforest lodges leidt. we zien enkele dieren(buidelrat soort0 en vogels. Dan diep in het bos een open plek met de lodge. Aantal fraaie en goed verscholen huisjes en een hoofdgebouw met root terras aan grasveld. Zwembadje ernaast. we zien een man maaien en er liggen allerlei planken op het terras. niet vol dus. In de receptie worden we ontvangen door een zeer joviale enn hartelijke john Chambers. Hij vertelt meteen over de Red legged Pandimelons die elke avond komen eten op het grasveld en dat hij ons om half 8 daar verwacht. we nemen een kamer en zetten onze spullen neer. eerst even terug naar Yunguburra om eten te kopen en de trail te wandelen. Daar aangekomen naar de super. Dan begint het toch te regenen!!Wolkbreuk met bliksem en donder. Niks trail dus. we moeten half uur schuilen voor de super, eten een ijsje. ik help nog chinese dame met inpakken van haar spullen vd winkel. wordt dus zijknat. wel erg galant natuurlijk. dan klaart het iets op en gaan we terug naar Chambers. helaas slaat de regen weer toe en moeten we echt stoppen bij eerste uitspanning omdat we niets kunnen zien. Koffie en weer half uur schuilen. Dan stopt de regen en rijden we langs Lake eacham waar nu groep aboriginals zwemt. we stoppen even om te kijken naar het meer. De Aboriginals negeren ons weer alsof we niet bestaan.. Dan naar de lodge. Borrelen op ons eigen terras in het woud, kipje eten en om half acht naar de kangoeroes kijken met john. hij zegt dat hij expert is tav deze dieren. op deze plek zijn al vele documentaires en ook films gemaakt over de Pandimelons. het is een zeer hierarchisch georganiseerde groep dieren. met zeer strikte feeding distance als ze komen eten. er komen er echter vanavond maar vijf en de baas/bazin is er niet bij. Dus wat meer losbandigheid. Ook is er starkke security regeling. john woont hier al 39 jaar. Heeft vier kk; twee zoons twee docters. delaatsten wonen hier. De vrouw van john is verwoed pokeraar en speelt hoog en hoort tot beste van australie. Hijzelf was eenmaal depressief na de grote storm die alle oude bomen wegrukte uit het woud. zijn behandelaar zei dat hij moest rouwen om dat verlies. en dat heeft hij toen gedaan en het ging beter met hem. hij vertelt hoe inderdaad het verlies van honderd jaar oude bomen die hij hele leven had gezien hem zwaar had geraakt. na de pandi's gaan we het donkere bos in om de sugar gliders te zien die op een boom te zien waren(met wat licht erbij). heel bijzonder. een opossum ssoort. Dan naar bed. morgen...
9-2-2012
heel vroeg op want we willen de vogels en vogelbekdieren spotten in het woud. Dus om 6 uur lopen we al door het dichte woud, worstelend met de Lawyer cane of wait a while palm die voortdurend je vasthaakt en kan verwonden. We struinen langs de creek maar geen platypussen. ook geen vogels te zien. Bos is te dicht. wel heel mooi en spannend. na anderhalf uur zwoegen en genieten naar huis en dan naar het meer. er zijn al paar oudere dames aan het zwemmen. hun dagelijkse oefening!! Ze kletsen vriendelijk met ons. Wij duiken ook het koele meer in tussen de vele vissen. heerlijk.De watevogels zwemmen met ons mee. dan ontbijten en weer verderop.Naar malanda. de info daar is in een dairy museum want maland is de dairy stad van de regio. het Friese holsteiner vee, onze zwarte koeien, is 65% van het vee hier wat melk maakt. we maken foto's van het museumpje en krijgen kaarten van de trails: De rainforest walk en the Tulip oak walk. we beginnen bij de malanda falls.Die zijn niet echt hoog. We wandelen door het forest en turen in het water vd creek om vogelbekdieren te zien en naar de boomtoppen om de tree kangaroo's te zien. niks gevonden. wel veel schitterende bomen en de drie canopy's van het woud in de epiphyten zitten vaak pythos9te hoog voor ons0. na enkele uren genieten door naar Hypipamee nat park waar we de Crater moeten bezoeken; een groot diep gat naast een grote waterval. een vulkaangat; gasvulkaan. we staren in het 80 meter diepe gat naar het water daar; onder water gaat het gat nog zeker 120m verder hoever weet men nog niet precies. de waterval is enorm al is er niet max water omdat er een krachtcentrale ondergronds is aangelegd die het meeste water wegzuigt. Nog een wandeling langs de rivier en dan naar millaa Millaa.dat ligt op 837 m en vaak in de wolken. Is in 1911 gesticht. Alles is zo jong hier!!Er zijn daar drie watervallen in de buurt. EEn circuit van 18km. Eerst naar millaa Millaa falls, een hoge waterval die uitstroomt in een groot bassin waar je in kan zwemmen. fraai. dan naar Zillie falls, waar je van boven op kijkt. Woest en neerstortend op grote rotsen. Dan naar Ellinjaa Falls, te berieken beneden aan. Wij blijven boven want moe. haha.Dan terug via Innisfail naar palm cove: twee uur rijden. Blij en moe natuurlijk.Nog wat werken aan het boek! Eten en slapen.
10-2-2012
Om 6 uur op; we gaan alweer de bal laten vliegen om 7 uur!Op GC Half moon bay. Heel mooie baan bij Yorkeys knob. Ongelooflijk veel interessanter dan gedacht met mooie holes en schitterende uitzichten over zee en haven en door stukken bos.Mooi onderhouden en lastig. we spelen weer met de stbf wedstrijd mee.Marijke is niet echt in vorm en maakt maar net de buffer. ik speel goed en kom met 39pt binnen.De kaart wordt officieel getekend door de general manager vd club Greg Kery. Om 10 uur zitten we al aan het bier!! ik vind er bij de pro een ijzeren zes van mijn Cleveland set; weliswaar andere finish(zilver ipv zwart) maar verder precies hetzelfde. ik koop die ter vervanging van de vergeten zes.. Na het biertje naar de catana wetlands die vlakbij liggen. prachtig marijke ziet de zeldzame double eyed fig parrot. ik mis hem net.Wel zien we samen the comb crested Jacana zodat we nu alle jacana's ter werld geloof ik heb gezien: een in brazilié en twee in Botswana.De wandeling over een board walk is prachtig. verder zijn er paar bird hides. . Na de wandeling naar huis en zwemmen en aan mijn boek werken. het zwembad is inmiddels te warm! 38 graden! net soep!Zo heet is het hier. uitzonderlijk want het moet nu meer regenen.
11-2-2012
Zes uur op alweer en naar de catana Wetlands waar we gisteren waren om nog meer kans op mooie vogels te hebben.Langs de weg zien we honderden kangeroes grazen in de graslanden. Bij Dawn en Dusk komen ze daar, overdag liggen ze in de schaduw. verstandige dieren.De Wetlands waren groots zo vroeg. de vogels zongen luid maar bleven verborgen. we hebben ontbeten aan het meer met zicht op vele waterlelies waar de jacana door/over heen wandelt.Na de wetlands naar de wetter lands: we gaan de board walk doen vlak bij het vliegveld door het mangrove bos daar.Speciale ervaring, almaar ongeveer de zelfde bomen(er zijn twee soorten mangrove daar0. Daaronder de modder en meertjes en stroompjes vol krokodillen die je niet ziet.De Mangrove kan in zout water groeien omdat hij het zout weet uit tescheiden via zijn bladeren.verder is er een heel eigen ecosystweem met allerlei krabbetjesenz. het geheel maakt een magische wat spookachtige indruk. Vogels zie je ook maar weinig.je verwacht elk moment dat eucalypta uit de struiken springt.. vervolgens naar Cairns wat we nog niet echt bezocht hebben.Het centrum is vrij klein maar erg gezellig met mooie brede voetgangers straten en veel restaurantjes en cafe tjes en redelijk fraaie winkels. De Esplanade aan de zee is schitterend met een groot prachtig aangelegd en architectonuisch verantwoord zwembad wat vrij is. het ligt aan de zee en kijkt erover uit., het ligt in de zgn lagoon. In zee zwemmen is natuurlijk not done ivm de dodelijke kwallen.We gaan zoals het hoort een prima cappuccino drinken bij Perotta at the Gallery, een gezellig café aan de Spence/abbott, vlak bij het casino. We zitten met ons gezicht naar de straat aan de barachtige tafels die je hier overal ziet. Dan naar de gallery voor wat cultuur.. Er zijn drie kleine tentoonstellingen;de leukste is een tentoonsteling van de beste australische cartoons van 2011 over de prime minister Jill Gillard. Een roodharige uiters saai uitziende vrouw die stijfsel lijkt te hebben ingeslikt. ze praat op monotone manier en met een echt afschuwelijk australisch accent.De thema's zijn herkenbaar; de immigratie problematiek; het gaat hier om tegen houden van vooral maleisische illegale immigranten. Jill heeft hier heel wat blunders mee begaan. verder cartoons over haar uitspraak van het engels; verder over de tax op kolen. De andere tentoonstellingen zijn van een schilder fotograaf en een mevrouw die van oude stoffen en echt australische stoffen allerlei kunstwerken fabriekt. boeiend maar niet groots. na dit staaltje cultuur, waar we met bejaarden korting naar mochten kijken, gaan we verder de stad doorlopen. Zien weer een grote kolonie fruit bats in de bomen met eronder auto's vol poep. lijkt de baron d'Hanislaan wel met duiven en lindenstroop. Marijke haalt, klassiek, nog mail op bij Mc donalds. moe gaan we via de prima viswinkel naar huis. werken eten slapen
12-2-2012.
Uitslapen vandaag; het is zondag. Dus half acht ontbijt.Dan weer richting cairns om de botanische tuin te bezoeken. Eerst even naar Perotta voor een koffie.De tuin is groots en zeer uitgestrekt met zoet en zoutwater meertjes en dichte bossen. we wandelen een paar uur. Maken veel foto's van bloemen en het fraaie visitorscenter wat helemaal van spiegelglas is gemaakt.Dan langs de groenten hal en tot slot naar Paradise Palms resort waar de mooiste golfbaan(een van de0 van australié ligt. het is inderdaad een schitterend complex met een ruim terras uitkijkend over de achtiende hole en een water en bloemen partij. we genieten van een heerlijk biertje en bewonderen de baan. marijke wil er niet spelen omdat ze de prijs/kwaliteit verhouding niet goed vindt. 120 dollar per persoon voor een rondje..
Dan naar ons huisje, zwemmen en eten (zalm uit de tasmaanse Atlantic Ocean) en werken.
13-2-2012
marijke heeft het weer goed voor elkaar. we moeten om 7 uur afslaan op Cairns Golf and country club; half zes op dus.We arriveren om kwart voor zeven.Er lopen toch al enkele flights in de baan! het is nog koel.De baan is wijdser dan half moon en ook erg mooi met grote waterpartijen, zicht op de bergen, oude en veel bomen, stukken bos en behoorlijk moeilijk en lang(6200m voor mij).helaas moet ik bekennen dat Marijke verloren heeft; 3-1 voor mij nu in australië.
Na een biertje om 10 uur naar de Crystal Cascades, een lange rivier met veel rapids 20 km ten westen van Cairns. Mooie tocht erheen door de bergen. We wandelen langs de creek omhoog en moeten oppassen voor de sting tree die hier veel groeit.Nare bomen met hartvormige bladeren die onzichtbare giftige draadjes hebben. Ze zijn sterk neurotoxisch en als je ze aanraakt doet dat heftig pijn en de pijn kan wel maanden aanhouden. Bij aanraken moet je ook de emergency bellen, zo heftig is het. we zien de bomen wel maar vermijden ze. We gaan wel afdalen naar de rivier en duen erin in een bassin onder een hoge rapid. We zwemmen rapid waarts en gaan er lekker onder staan. de oudjes doen het nog best! het water is koel,27 graden.Verkwikt gaan we naar de nageldokter: ik had vorige week een ontstoken teennagel die ik met peroxyde9blauwe voet en nagels van gekregen0 aureomycine en trekzalf heb bestreden. de podiater is een joviale en wat sroere jonge man die onmiddellijk met een vlijmscherp mesje een klein stukje van de teennagel wegklieft. Dan jodium en pleister erop, zestig dollar aftikken en blij naar huis.Verdere behandeling in antwerpen.Dan naar huis, werken, blog schrijven en eten.
14-2-2012.
ja we konden het niet weerstaan: we gaan nog een dag snorkelen op het great barrier reef. het was te bijzonder en zo dichtbij! We gaan dit keer met Calipso, een andere boot.Van Aquarius. heel andere ervaring omdat het kleinere boot is(max 30personen0 en ook het personeel is anders. geen wilde jongeren ala Adriaan en marius en miem maar meer serieuze mannen en vrouwen die zorgvuldig de voetmaat nemen voor de vliezen enz. de stingerpakken netjes op een hangertje. Onderwg naar port douglas hadden we nog een mooie ervaring: we zagen een reuze grote White belied Eagle worden opgejaagd door een toental sulfur crested Cocketoo's, wel paar km lang!!Op de boot gaan we op het bovendek liggen in luie stoelen, hoed op en genieten van de anderhalf uur durende tocht naar het outer reef. We gaan naar drie andere plekken dan vorige week. het is weer ongelofelijk mooi: de kleuren van het koraal zijn hier nog helderder en afwisselender en we zien weer heel andere vissen. Nu ook de grote Clams die nog leben en hun grote mondopeningen kun je goed zien. Deze Clams groeien langzaam maar gestaag en worden wel meer dan een meter groot. Ze worden ook meer dan honderd jaar soms. Ze zijn toch ook kwetsbaar omdat ze bij gekrast worden door iets gaan bloeden en dan langzaam doodbloeden.Niet op staan dus.We zien een koraal met honderden kleine witte bloemetjes en op elk bloemetje zit een blauw visje te zuigen. je verzint het niet!!verder nog een grote hoorn des overvloeds schelp waaruit een krab kruipt met gele ogen en lange sprieten.De evolutie likt hier wel op hol geslagen te zijn. Al die verschillende visjes.Bij mensen zit de diversiteit meer in de hersenen!!De bedrading.dat zie je van buiten niet. Ik zie ook een (kleine, 1,5m) haai langs zwemmen. Op alle drie de plekken zijn we overweldigd door het bijzondere van deze onderwaterwereld. ik begrijp dat je er verslaafd aan raakt!! we ontmoeten nog nederlander die 6 weken aan het duiken is hier in australié. hij woont in haarlem en is financial Adviser, what ever it may be. marijke heeft ook een hoesje voor haar I phone gekocht en kan nu foto's onder water maken. lukt redelijk.
het ongeveer vier uur zwemmen maakt je toch wel moe als bejaarde en we dutten bijna in als we terug varen langs een mooi klein atol. We boffen weer met het weer: alweer een zonnige dag met niet teveel wind.
Op de phone bericht dat het slot in antwerpen niet meer werkt. marijke snel de slotenman gebeld en ja een paar uur later is de klus geklaard. lang leve het internet/telefoon.
We zien op TV alle ellende in athene en vragen ons met iedereen samen af waar dat heen moet. hoe hebben onze vorige regeringen zo kunnen zitten slapen!!Maar lezen van hawaii van Mitchener leert me weer dat het van alle tijden is dat gepruts en gezwendel. we boffen nog sinds 1946!!. We voelen ons hier ver weg van alles maar krijgen toch genoeg bericht van onze vrienden om beetje voeling te houden. De ramen man heeft de puien in frankrijk van de Issooh ruimte erin gezet. rene stuurt er foto, s van.Dank rené!!! Patrick superviseert daar mee. Zonder vrienden zou je nooit zo lang weg kunnen. We gaan nog op zoek naar family therapy Institute in Cairns. ik werk nog aan het boek.
15-2-2012.
half zeven afslaan vandaag; op half moon bay! In het donker vertrekken. En nog niet de eerste zijn. De baan is weer super, het weer prachtig en de vorm ietsje minder dan laatste keer. Ik versla marijke toch met drie up. (35stbfpt).4-1 en dus Australische wedstrijd gewonnen. Na de golf een verder rustige dag. het huisje opruimen en lekker zwemmen. het is iets koeler deze avond, 30 graden. We hebben een ongelofelijke tijd gehad in cairns/Palm Cove. De streek hier is ons extreem bevallen. Wat een natuur en veel te zien en goed weer. maar we hebben geboft zeggen ze omdat het normaal meer regent en waait.
We drinken onze laatste Shiraz prikwijn!! Een revelatie. We nemen er een mee om aan wijnmaker in frankrijk te laten zien en te vragen waarom ze deze rode prikwijn niet daar maken.
9-1-2012
Alweer discipline ;om zeven uur achter de computer en de tekst van ons boek en ditmaal zelfs tot 10 uur omdat het werk wel vlot loopt maar toch meer is dan gedacht. Maar we zijn al bij hoofdstuk 12.
Na het werk gaan we een lange tocht maken naar Hana; the road to Hana is een van de mooiste routes in de wereld zegt men! Het is maar 50 mijl of zo helemaal rond vanf Kahului via Hana en Kaupo onderlangs en terug omhoog naar Kahului maar je doet er met de vereiste beauty stops zeker 8 uur over.John rijdt omdat hij het te lasting voor ons vindt deze route met zeker 1000!! Bochten. Het is vanaf het begin een fraaie route maar het begint echt ongelofelijk mooi te wordenvanaf twin Falls. Je zit hier aan de regenkant van de vulkaan en je rijdt da nook almaar door echt tropisch regenwoud. Enorme hoge bomen dicht op elkaar, uitgestrekte bamboebossen, allerlei bloemen. En de weg kronkelt langs de kust hoog boven het water met loodrechte kliffen naar beneden. De weg is small en je gaat over veel bruggetjes uit de jaren dertig die maar nauwelijks een auto breed zijn. En overall donderen watervalletjes en watervallen naar beneden. WWe stappen uit bij twin falls en er staat een tentje met kokosnoten recht van de boom die met geweld gekliefd worden . verder bananen en nog meer bananen want het wemelt langs de weg van de bananenbomen. Een geliefd gerecht is da nook bananenbrood, een mengsel van meel en…banana. We kopen verderop zo’n broodje, warm uit de oven en het is heerlijk. We wandelen verder naar een waterval maar omdat we moeite zullen hebben voor donker thuis te zijn kunnen we niet naar de echte twin falls lopen; dat zou twee uur lopen zijn. Dan verder over de wel erg spectaculaire weg, gemiddeld met 10 mijl per uur,naar Ke’ anae via de Puahokamoa falls die schitterend zijn en honomanu bay.We stoppen bij de overlook bij Wailau en kijken naar de ver beneden kolkende diepblauwe zee. De doorkijkjes door de zwaar beboste canyons zijn ongelofelijk; date r zoveel kleuren groen bestaan. Prachtig zijn de eucalyptus bomen met de vele gekleurde strepen in de bast: blauwe,groene, rode gele, alsof ze geverfd zijn.Zoals het hoort komen er meer en meer wolken en begint het ook fiks te regenen: het is niet voor niets tropisch regenwoud!
Uiteindelijk bereiken we Hana, een plaats met een chique hotel(goedkoopste kamer 525 dollar) waar we een lichte lunch van matige kwaliteit eten. Maar wel heel mooie plek! Dan door naar Wailua falls de grootste waterval. Loodrecht van grote hoogte stort het water langs een geheel bemoste stenen wand. Prachtig.eronder een poel waar je kunt zwemmen.. Dan door naar Kaupo waar Charles Lindberh(1902-1974) begraven licht. Dan plotseling verlaat je het regengebied en beland je in een woestijn achtig gebied; dor met duizenden grilling groeiende boompjes van dezelfde sort. Daartussen zilverwit grasachtige begroeiing waarop zowaar koeien rondlopen. Er zijn hier een aantal grote ranches; elke koe heft enkele hectares voor zichzelf. Wat boffen onze koeien in Holland met hun grazige en groene weiden! Wij zien ook eigenlijk vooral stieren; kennelijk alleen vleeskoeien. We rijden nu over de lava die nog niet echt uiteengevallen is en er is dus maar dun laagje aarde waarop iets kan groeien.Het uitzicht op de vulkaan is groots en de top komt meer en meer in de wolken te liggen. We kronkelen eerst nog een heel stuk, eerst over een gravelachtig stuk weg maar dan ineens is de weg ,kennelijk zeer onlangs, keurig geasfalteerd met zelfs witte strepen aan de kanten. Dan houdt ook het kronkelen op en rijden we door geheel leeg(onbewoond )landschap tot we weer in een natter stuk komen. Daar draaien we weer omhoog richting Kahului. We passeren zelfs een wijngaard, de Tedeschi winery(Duitsers dus) waar we geen wijn kopen. Audrey neemt het stuur over en ja we verdwijnen alras eerst in een regen bui dan geheel in de mist/wolken. Het is ook koud op deze hoogte. Driekwartier later zakken we weer omlaag en worden weer verwarmd door de Hawaiiaanse zon. Om vijf uur zijn we thuis en kunnen we aan de verdiende borrel. Inderdaad ze hebben gelijk: het was de mooiste route die wij ooit hebben gereden en we hebben heel wat tochtjes gemaakt inmiddels.
Na het eten echter weer werken tot tien uur! Dus 6 uur werken vandaag ondanks de tocht van 8 uur!. Hoofdstuk 16 is dan af.
10-1-2012
Vandaag werk en rustdag. Zeven uur achter de boeken(boek) tot elf. Dan gaan we snorkelen bij kapalua; helaas alweer te woeste zee! We bezoeken dan uitgebreid het werkelijk schattige oude walvisvaarders dorp Lahaina; veel oude huizen(dat is uit eind 19de begin twintigste eeuw, een enkel uit 1825)uit hout opgetrokken met de lange balkons en portico’s. we lunchen heel gezellig bij de Pioneer Inn uit 1901. Aan de muren veel oude foto’s en ook staan er ouderwetse harpoenen waarmee ze de walvissen doodden. Ongelofelijk wat een kleine iele harpoentjes! Dat moet echt een gevecht geweest zijn.We kopen ook nog een hawaiiiaans rugzakje voor marijke en natuurlijk… kan opa het niet nalaten een werkelijk schattig jurkje voor de kleine larsina te kopen. Belachelijk , later op de dag rende die ouwe man in een winkel meteen naar de kinder/baby kleertjes afdeling!! Moet niet te gek worden. Gelukkig is de kofferruimte erg klein.
We eten nog heerlijk bananen ijs met macademianoten en rijden dan, in de regen, terug naar ons plekje om te gaan snorkelen. Ook hier echter te wilde zee. Marijke en Audrey gaan wel voor ons huisje zwemmen en dartelen als jonge honden met een surfplankje door de golven terwiijl ik hier op het balkon naar hen kijk en de blog schrijf. We vermaken ons dus zeer hier op Maui.
Het is bijna weer L’ heure du vin, hier is dat margarita time; al drink ik ook wel een Hawaiiaans biertje ; er zijn allerlei soorten die prima zijn. Het Kahuna bier natuurlijk het beste (Marius).
Marius is bijna jarig! We hebben de wekker gezet want we moeten hem natuurlijk op de 12de bellen omdat het hier elf uur later de dertiende wordt. Jaja, het is dus elf uur vroeger dus later de dertiende haha.
Dadelijk dus Margerita time en eten en dan nog drie hoofdstukjes afmaken.11-01-2012
12-01-2012.
Rustig thuis weer en hard werken door Audrey en mij. Weer proberen te snorkelen maar de zee blijft te woest. in de middag langs de kust gereden en de lava gebieden bezocht. Een heel onheilspellend gebied met grote voren niet van grond of klei zoals je denkt maar van lavasteen. Wel heel mooi. Dan weer eten en alweer hard werken. O ja Johnnies team speelde vanmiddag en John en Audrey en ook ik hebben gekeken op de computer naar zijn wedstrijd. Nippertjeswerk! 61 -59 winnen.Zij erg blij was vierde overwinning op rij!! Verder Marius gebeld om een uur: dat was middernacht de dertiende in Luxemburg. Hij was geopereerd aan een cyste onder zijn arm Zielig kind!Maar hij was verder heel blij en happy. Het is een heel mooi jaar voor hem geweest!! Als het nieuwe jaar ook zo succesvol wordt en vol liefde dan boft hij!!
13-01 2012.
laatste dag hier; een mooie tocht gemaakt(na het verplichte drie uur werken!) naar Iao Valley. Een soort park ook bezocht met allerlei gebouwtjes en herinneringstekens van verschillende bevolkingsgroepen hier: Japanners(sinds 1800 hier) Chinezen, Koreanen. Interessant dat de grote man van de eerste Protesten tegen de Keizer hier lange tijd heeft gewoond. Sun Set. Een dokter die held werd; de Chinese Che Guevarra maar succesvoller. En minder geweldadig. ook de Naald bezocht; een fallus rots (van de god van de zee hier) erg mooi.Dan hard werken aan het boek. Audrey gaat het laten printen. Is dik geworden. Dan eten en morgen vier uur op!!
14-01-2012
Om vier uur op. Naar het vliegveldje hier en dan naar Honolulu. Loopt allemaal fantastisch; afscheid van John en Audrey. We hebben hard gewerkt en ook nog veel gezien. Dan drie uur wachten en 10 uur vliegen naar Sydney. Geen problemen. Taxi vanaf vliegveld. Chauffeur uit India die hier economie heeftb gestudeerd en drie dagen als accountant werkt en twee als chauffeur. Zeer beschaafde man! Zijn vrouw is bijna afgestudeerd als econome ook. Adres gegeven van ons in Awerpen. Kan hij komen logeren. Hij wil volgend jaar naar europa komen. Dan ontvangen door Steve en zijn lieve vrouw! Ze hebben het avondeten klaar! We kletsen veel natuurlijk maar gaan snel naar bed; voor ons is het een uur snachts. We hebben een hele dag kwijtgespeeld!!
Dus geen verslag van de verdwenen vijftiende januari
16-01-2012
We doen twee wnadelingen door centrum van Sydney; met de ferry naar het centrum. Alles gaat hier over water! De stad is niet te beschrijven zo mooi. Een paradijs met schitterendste huizen allemaal langs het water op de bergen. DE opera is schitterend maar Marijke wil niet naar Turandot morgen. We wandelen door het grote park met botanische tuin en zien vele vogels de meest geweldige bomen en vleermuizen. Verder door de stad gelopen; totaal 17 km gelopen. We vertellen nog wel wat meer over alles wat we zagen. Maar belangrijkste is dat we al een kadootje voor de eerste verjaardag van Larsina hebben gekocht.
Hoe precies Sydney te beschrijven? Grote stad met wijde straten en veel New York achtige wolkenkrabbers. Heel veel koffiebarretjes en minder gewone bars. Die worden hier overigens meestal Hotel genoemd omdat volgemns oude wetten alleen uitspanningen die onderdak boden ook drank mochten schenken. het alcohol beleid is hier even angstig als in Canada; aparte Wine Beer Spirit shops die schaars in aantal zijn en enkele bottle shops bij cafeetjes. En drank is hier erg duur; enkele australische wijnen die we uit Zuid Afrika en Nedland kennen zijn hier duurder dan bij ons. Maar goed het bestaat.
Verder is Sydney vol grote parken en de bomen zijn werkelijk ongelooflijk divers en groot. Niemand heeft haast en de wegen/straten in de stad zijn ook op spitsuur kalm en zonder enige file. Fietsers zijn er nauwelijks. Alles maakt vriendelijke en laid back indruk. Verademing. En overal dus die grote baaien waar de huizen tegen de hoge heuvels op gebouwd aan liggen. De huizen aan het water zijn wel duur! 2 of drie milioen dollar is niks. Maar ik vermoed dat dat vooral voor de huizen dicht bij Sydney ceter geldt. Maar honderdduizenden mensen wonen dus AAA lokatie. Werkelijk een stad om te wonen. Wel is alles duur: biertje 8 dollar, glaasje wijn 11 dollar. En de dollar staat nu hoger dan ooit: 85 eurocent en 110 dollarcent amerikaanse dollar.
We wandelen langs kades, prachtige pieren die vol staan met appartementen(5 miljoen dollar) met ligplaats voor jacht ervoor(500.000 dollar). En we nemen voor ons plezier nog een ferry naar neutral point en terug. We hebben een weekkaart voor ferry en bus gekocht;43$ per persoon.
Kortom het is genieten.
We eten weer bij Steve! Hij is civil ingenieur en bezig vooral met gevolgen van klimaatverandering voor de stad sydney maar ook voor heel australia. Is nu met pensioen maar werkt toch nog. Zijn vrouw is lerares Engels en geeft nu les aan immigranten.
17-01-2012
Vandaag lange wandeling gemaakt langs de kustlijn van sydney:van Spit Bridge naar Manly.We hebben wandelingen boek geleend van Steve. Weergaloos mooi. Door regen woud, langs mooiste stranden, superuitzicht over zee en op de stad. Niet beschrijfbaar mooi. Ik ken geen mooiere stad. En al die superhuizen boven en aan het water. We lopen berg op en af 12 km; zien veel speciale vogels en zwemmen bij super romantisch en leeg strandje. Eindigen in Manly . Soort scheveningen. Dan terug per ferry, half uur en eten vlakbij ons huis hoog op een berg met uitzicht op central Sydney en natuurlijk de baaien. Feest.
Het is een heel gezellig en door locals druk bezocht " hotel" waar je niet kan slapen overigens. Wij zitten boven op het balkon en zien de zon ondergaan. Beneden moet je je eten en drinken halen /bestellen. Je krijgt een pieper mee die piept als je eten klaar is. We drinken een prima semillon sauvignon(flesje) en eten grote steak(lars) en pasta met shrimps (marijke).Dan wandelen naar huis.
18-01-2012.
Laatste dag alweer, We maken de wandeling van Bondi Beach naar Coogee beach; 7km langs de kust. Meer in de zon en dus heet: 30 graden. Zeer kolkende zee beneden ons en weer de weergaloze vergezichten. Veel huizen langs de kust hier maar ook lege delen. Op Bondi beach is David Hesselbach met zijn crew aan het filmen. Maar we zien ze niet of wel maar herkenden ze niet. We zwemmen twee keer in een baai. Een heel smalle met erin ook zwembad. Daar op heuvel eten we een heerlijke wrap met uitzicht over zee en met koel briesje. Paradijs dus. In Coogee drinken we biertje aan het open geschoven raam. Ze hebben hier heel vaak een bar langs het raam zodat iedereen naast elkaar naar buiten zit te kijken. Leuk.
Dan met bus terug en met ferry naar huis. Even zwemmen in het verwarmde(30 graden) zwembad van Steve en vrouw. Hoort bij aantal villa' s en is 5 bij 25 meter. We hebben onze hosts uitgenodigd om naar seafood reataurant te gaan: zij kozen het uit, La Perla niet al te ver van hun huis. Italiaanse eigenaar die uit Calabria komt. Hij kent Steve al twintig jaar. We eten zwaardvis, en een lange dune gefrituurde vis(lars) en marijke scallops die veel kleiner behuisd(beschelpt) zijn dan bij ons. Vanavond ga ik verder; we zitten nl nu in Tallwoods bij heel aardige mensen in huis die in het Paradijs wonen. Maar nu moeten we golfen; de gastheer Ray gaat mee spelen met ons. Beweert hcp 30 te hebben maar het zal wel drie zijn. Leer mij de Engelsen kennen. haha. Het eten was redelijk maar niet groots; de vis van mij die gfrituurd was te droog en de zwaardvis smaakte naar de saus. Onze gastheer, Steve , had twee flessen witte wijn meegenomen; dat kan hier vaak; dan betaal je kurkgeld(4$ de neus) en kun je eigen flesjes soldaat maken. Al met al gezellige avond.
19-1-2012.
wij gaan met de ferry naar centrum van sydney, Williams street, even nog busje erbij. Kopje koffe op Williams en dan auto halen bij europcar. Krijgen leuke Hyundai mee. Dan retour ons huisje om de bagage in te laden. Onze gastheer en vrouw zijn aan het werk. We schrijven dus briefje dat ze zeker naar Anvers moeten komen!!
Dan op weg over de pacific highway naar Redhead. Ongeveer driehonderd kilometer Noordwaarts. Maar denk niet dat dat even een makkie is. De wegen hier zijn niet groots zeker de pacific niet. Je kunt wel de snelweg nemen maar dan zie je niets natuurlijk. We crossen door de outscirts van Sydney en hebben een mooie tocht. Even stop bij.... de Aldi waar we wat voedsel(blik) inslaan voor komende week. Dan nog stoppen bij BWS shop voor de verslavende dranken. Van de weg af naar Lakes road . langs drie grote meren!! Met plaatsen als Toronto, Newcastle, weinig origineel die Aussies haha. Heel mooie tocht en we worden om vijf uur(l' heure du vin) ontvangen door Ray en Heather! in een heel fraai huis met zicht op zee en achter zicht op oerwoud. Barstensvol vogels. Lorikees parrots, laughing kingfishers(erg groot), Carbirds, Honey eaters,wilde kalkoenen, noem maar op. Het zijn mensen zoals wij!! houden van een biertje(ik drink er drie uit Korea) en veel witte wijn bij heerlijk kipgerecht. ijs toe en veel kletsen over de Aussie cultuur enz. Het zijn mensen die erg veel(meer dan wij)reizen!! Zij is original New Zealand, hij Aussie. Vroeger hockeyer. Dan slapen.
20-01-2012
Vandaag om 6 uur op!!!Om vogels te kijken op het terras. De Kukkaburroo's zitten al te wachten, de felgekleurde lorrikee's happen al in de voedschaal, de spotted Catbird kijkt verwwnd naar me op, de felgekleurde Wren hipt vrolijk rond. Dan maken we een wandeling met ray en hond naar de zee; zien aantal wilde Brush kalkoenen en vele andere vreemde vogels. Paradise is not lost!!Uitzichten over het schitterende strand en de woest aanrollende zee. Temp van zeewater wat chilly: 21 graden C. Dan gaan we golfen op Tallwoods. Wat een leuke baan! veel hoogte verschillen waardoor je echt ver kan slaan. Maar wel een lange baan omdat ik natuurlijk wil show off -en. Van Black. Totaal 6350 meter veelal ook heuvel op. met par 5 van 536m en par drie van 212 m niet tegen aan te slaan. Toch spelen we goed al scoren we niet groots vanwege de greens; ik maak weer boven de veertig putts. geen local knowledge. Marijke weet mij met 1 up te verslaan!!Zij slaatde bal over totaal 5250 meter heen. pffff Schitterende holes met ook grote meren en alle greens hoog op. Veel mooie vogels bv de Galah( een roze papegaaiachtige). We besluiten dat we de onderlinge strijd anders gaan indelen: ik heb de USA open gewonnen met 8-3; Marijke staat nu 1-0 voor in de Australian open. Dan nog later de Indonesian open.
Audrey schrijft almaar fanaat dat ik nog veel moet werken deze weken. Ik heb al wat correspondentie gedaan naar Russell die boek gaat reviewen en voorwoord gaat schrijven. In sydney nog centrum bezocht van FT. Boeiend. Geen workshop want vakantie hier.
Na de golf vandaag rondje gemaakt met gastvrouw heather en vogelboek gekocht. We hebben al heel wat gezien maar er zijn nog veel vreemde vogels te spotten. Heerlijk een nieuw land!! Vol onbekende birdies.
Nu aan het diner: barbecue natuurlijk. We hebben al veel gedachten uitgewisseld over culturele verschillen en het vreemde alien en native onderscheid tussen de planten hier. Een voorbode/metafoor voor de vreemdelingen haat??Morgen op weg naar Ulmarra als tussen station naar Brisbane. Vroeg weg want lange reis!! We moeten 3000km omhoog ploeteren met onze Hyundai!!
21-1-2012.
De reis naar Ulmarra is ingezet om half acht. Alweer prachttocht via de pacific Highway die soms ruim vierbaans soms tweebaas is. we nemen waar mogelijk de tourist drives die door de dorpjes voert. Ondanks de waarschuwingsborden zien we noch kangaroo' s noch Koala' s op onze weg. we gaan wel even langs koala breeding center en willen dat bezoeken maar 22,50$ per persoon om een koala in een boompje te zien zitten vinden we afleggerij en dus keren we om. We zien wel weer daar mooie Galah's die monter voor ons zitten te pikken in het gras.
We lunchen in Coffs harbour; een aardige badplaats waar we aan de haven onder de vissersboten verse oesters, matige kwaliteit, en gefrituurde vis eten. Prima maar wat heavy. Dan verder naar Ulmarra.We bereiken voorspoedig maar pas na 6 uur , Grafton, een historische stad staat er. Inderdaad een aardig dorpje met aantal oudere houten huizen en gebouwen, lees van 1850 of zo. verder veel sportvelden in Grafton!! Racebaan voor paarden, golfbaan(ik wil spelen maar marijke zegt terecht dat we te moe zijn), veel cricket, rugby en australisch football en talloze tennisbanen. een sportief volkje die Australiers. het dorp verder is saai. Dan verderop 12 km naar eveneens historisch Ulmarra. dat is echt heel klein! We slapen in het oudste gebouw ter plekke, heel mooi aan de Clarence River gelegen met grote beer garden. Mooie balkons over hele omtrek van het houten gebouw. Binnen is een ruime sportdsbar waar de TV's aanstaan op paarden rennen en een aantal locals zit te springen op de punt van de stoel omdat ze op de races gokken. Lekker ouderwetse engelse inrichting verderr met 8 bieren op tap. We krijgen een kamer boven en we gaan heerlijk op luie stoelen op het balkon zitten met zicht op de rivier. Ik neem een heerlijk donker biertje en marijke eigen wijn haha. Na een uurtje gaan we het dorp rondwandelen: dat duurt kwartier. er zijn drie B en B' s en verde wonen er ongeveer 600 mensen. Er is een ferry over de rivier. Een klein zwembadje, openbaar, en verder alleen ons cafe/hotel, The commercila hotel wat dus leuk is. We hebben wel badkamer die we moeten delen maar al bij al super. We eten in de grote garden waar ook een trouwerij begint! met de echte plechtigheid incluis Daarna wat muziek door kennelijk gast die vriendinnetje heeft wat erg vals zingt voor het gelukkige en erg dikke paar. Tafel met ongeveer 50 plaatsen voor eten. Weinig jolijt! Jaarclub van adriaan levert heel wat meer jeu dan deze bruiloft. haha. Om over de feestjes van marius maar niet te spreken en de verjaardag partij van Christopher in Praag zou hier verboden worden. En Miem haar uitjes en feestjes zijn uiteraard helemaal te gek hier haha. We eten heerlijk in de tuin en gaan dan weer naar boven om te lezen, later in bed verder omdat duisternis valt. . Dat was Ulmarra!!
22-1-2012.
Vroeg op en ontbijtje maken in nog geheel slapend hotel. Om 7 uur on the road again naar Coolum beach. De reis voert weer door weergaloos mooie streken en veelal langs de kust. We slaan af naar Surfers paradis nadat we eerst ontbeten hebben in Byron beach. Ho, we bezoeken eerst nog Coffs harbour, ach nee dat was gisteren... Byron beach dus. het meest mondaine badgebied van Australie zeggen ze. inderdaad groot en gezellig. We ontbijten bij The Pass even buiten het centrum op een nheuvel aan de zee; zeer tropisch allemaal met wat vogels en veel surfers. Is de plek hier om dat te doen. Koffie en Muffins zijn prima.Maar we moeten verder want we gaan de neef van Jasmine bezoeken in Surfers bay, Isle of Capri.Hoe dichter bij surfers bay hoe drukker. het blijkt een soort tormelinos te zijn met hoge flats enz.Heel chique allemaal en met enorme files waar we kalm in meedeinen. heet natuurlijk, 34 graden en zon. We vinden na enig vragen de etna street op Isle of capri een heel chique buurt hier. het huis nummer 11 waar Mr. Rivereau moet wonen is helaas gesloten en er is niemand thuis we bellen bij de buren maar het blijkt een uithuizig volkje hier. De overbuurman is wel aan het grasmaaien en hij zegt dat Mr rivereau bestaat maar niet thuis is. We laten Jasmines geschenk en een blikje foie gras wat we mee hebben gesleept uit Saintes achter bij hem en rijden verder. We rijden verkeerd in de enorme drukte en komen ineens bij de vissershaven aan. toeval. Daar liggen de vissersboten en op de kade staat dat de vissers verse garnalen en Bugs verkopen, wel al gekookt, van de vangst van de vroege morgen aan wie de boot op komt. Wij lopen naar een boot en een vriendelijke ruwe bast blanke pit visser laat ons vol trots een bug proeven. Soort uit de kluiten gewassen langoustine maar dan meer een kreeft zonder scharen. heerlijk dat wel. We kopen een hele zak met gesorteerde garnalen(sommige 30cm groot) en bugs voor 20$ en keren blij naar de auto terug. We kletsen natuurlijk met visser en zijn vrouw over nederland en le marennes enz.
We ploeteren terug naar Surfers paradise(een stad) en dan op weg naar brisbane dat we laten liggen. Dan naar Corlouna beach waar we hopeloos verdwalen. het is geen lieflijk oud vissersdorpje met wat toeristen maar een 50.000 zielen tellend scheveningen. Na veel vragen bereiken we uiteindelijk de Highway weer en later ook Coolum Beach. Het huisje vinden we wonderwel eenvoudig dankzij marijkes goede opschrijven van de route. Over heuvel naar rechts, scherpe haarspeld naar links en dan na twee heuvels is het rechts van de weg. En inderdaad een zeer steile afrit naar het huisje. Met gebibber rijd ik er achteruit af. het huisje is een plaatje. Hoog tegen de bergwand geplakt, staande op hoge stalen poten aan de voorkant, kijkt het uit over een stuk regenwoud en dan op de kolkende zee. Vogels alom natuurlijk. En te voet slechts tien minuten van het strandje.het huisje is ietwat verwaarloosd maar zeer zeer charmant. met grote L vormige living en keuken en een groot terras aan zij en voorkant. Onze slaapkamer ligt apart aan eind van terras. Heel romantisch met prima douche en toilet. We genieten van ons uitzicht en zien meteen enkele speciale vogels.Wat vermoeid van de reis besluiten we te gaan borrelen en dan de bugs opeten! en de garnalen. Een feestmaal. de zon schijnt zelfs. Maar later op de avond begint de regen helaas weer.Gisteren viel in deze regio meer dan 200!! mm regen. De nacht zeker zoveel!
23-1-2012
Vroeg op. Helaas veel regen. Dus een tochtje naar Noosa Beach. een prachtig dorpje wat meer in het Noorden. met veel leuke restaurantjes en barretjes aan het strand en in een leuke straat. we genieten van een flesje wijn en een lekker hapje boven op een terras op de eerste verdieping. Uitzicht op flanerende toeristen met parapluies. Ja het regent maar door!!Op terugweg wat wijn kopen, bibliotheek in om babs te mailen en later te bellen. Ze is jarig!! we hebben haar al vanaf de meest afgelegen plekken gebeld op haar verjaardag!! Ze is verrast(blij) maar vertelt dat ze veel ellende heeft met Kees zijn knie. Die bleek toch ontstoken en moest er weer uit gehaald worden. Gruwelijk. Hij moet nu tot eind april knieloos door het leven. Rolstoel en veel zorgbehoefte, nog de pijn en ellende niet meegerekend. Wij wensen hem en babs veel sterkte. Dan thuis weer werken aan het boek. Ik word nog ijverig zo. Toch een mooie dag. Maar al drie dagen regen aan de sunshine??coast.
24-1-2012
De morgen is het droog en we besluiten om toch te gaan golfen.Niet verderop bij the glass mountains maar naast de deur op Mount Coolum golf club.Een eenvoudig clubhuisje wat verscholen ligt in de bossen.Een zeer vriendelijke pro leent mij een ijzeren zes.De baan ligt er wat vochtig bij maar goed bespeelbaar. we beginnen prima. Helaas verdwijt ons zonnetje na vier holes en gaat het weer plenzen. Warm water dat wel en temperatuur blijft boven de dertig graden. Maar we worden heel nat en onze clubjes gaan meer en meer uit de handen slippen bij elke slag. de baan blijft mooi maar we besluiten toch na 10 holes, bij gelijke stand, te stoppen. Goed ook want het gaat dan regenen!!Thuis omkleden en inkopen doen. Ook nog langs de bibliotheek om e mail te checken en om de laatste verbeteringen aan het Shake-Up boek naar audrey te mailen.Naar Jorma en maurizio geschreven of ze wat willen schrijven op de kaft. Daarna thuis toch heerlijk op terras(droog) gezeten en ik hard hard gewerkt aan het boek.Het regent!! brisbane staat onder water.
4 dagen regen aan de sunshine coast!!
25-1-2012
Nog altijd regen. weer naar Bibliotheek om boekvorderingen door te mailen naar Audrey. maurizio en jorma zijn graag bereid stukje te schrijven en Russell schrijft voorwoord. Gaat wat worden. Neef van Yasmine belt ons op. Vond het erg jammer ons niet gezien te hebben en wil naar Coolum komen volgende week.Maar morgen gaan we eerst naar hervey bay en fraser Island. Al 5 dagen geen zon en almaar regen aan sunshine coast!
26-1-2012
Australia Day. Wist niet wat dan gevierd werd. het is een deelname aan de eerste wereld oorlog door Australische leger. Wij vertrekken vroeg naar hervey bay.Mooie tocht, wel regen.We passeren Gympie een aardig western aandoend dorp. Maar niet iets om te wonen! Hervey Bay is een mooie badplaats, met golfbaan en een lange esplanade waar allerlei festiviteiten plaatsvinden. het is droog en zelfs zonnetje! We rijden door naar River head vanwaar de ferry vertrekt. Mooie huizen langs de weg met ruime balkons en portico's zoals ik zo graag zie! Een woonplek. En vlakbij Maryborough wat een oude historische plaats is en ook erg charmant.Veel vee hier maar ook wijn. We gaan naar kantoor van de ferry. Alles is prima geregeld. Auto op omheinde parkeerplaats en wij met twee koffers naar de overkant.Eerst nog goede cappuccino gedronken met door eigenares gemaakte chocolade tulband. En veel Lorikeeds zien.de overtocht duurt 45 minuten. we zien wat dolfijnen springen. Als we aankomen valt de regen weer gestaag neer. het eiland zelf ziet er heel mooi uit. Veel bos op het geheel zandbodem gevormde eiland.Het resort is vwerscholen in het groen. etrg Eco. We krijgen een uitleg over de drie restaurants en de mogelijke activiteiten en een mooie kamer met zicht over meertje,lage bush en de zee. Super mooi. We vleien ons in de stoelen op ons overdekte ruime balkon en zien een sneeuwwitte little Egret, breeding, dus met pluimen, beneden ons staan. Later naar hoofdgebouw wandelen: zien meteen een van de vele white faced honey eaters die daar leven. Ook even naar strand gelopen, opletten voor dingo's die daar lopen maar ze schuilen tegen de regen zoals ook wij dat snel gaan doen.We verkennen de sand bar, met klein zwembad, en gaan dan weer naar ons appartement. Alles is opgetrokken uit stalen buisconstructies met verder allen maar hout. Het rainforest is overal. We geven ons nog op voor de vogeltour morgen om 6.30 uur. Dan wijntje op terras en eten in een van de restaurants: het beste. Zitten overdekt buiten. tegen bos aan. Kaarsje op tafel, romantisch alweer.. Ik eet combi van krokodil, stoofpotje van emu en kangoeroe. marijke squid krokodil combi. Dan eet ik een baramundi filet die is ingelegd in een bootje gemaakt van bast van de paper bark tree. Heel redelijk maar toch niet super. Wijntjes uit Australie erbij, semillon en verdelho. Een zwaargebouwde Aboriginal zingt nog in de hal ; helaas niet fraai.Op de kamer kijken we naar Nadal tegen federer!! Wat een wedstrijd!
27-1-2012. (We zitten eigenlijk al in Cairns! maar nu pas tijd en mogelijkheid voor Blog maken. het is 3 februari. Alles goed dus. Morgen schrijf ik verder. )
Zes uur op. helaas hele nacht regen.Bij de bali aangekomen zegt de ranger dat er geen vogels zichtbaar zijn bij deze regen.Zondag beter.Dus maar vroeg ontbijten.Wel overdekt buiten zitten. want regen betekent hioer geen kou. het is al 32 graden. Verder rustige dag. Gewerkt aan het boek!! 's avonds Murray djokjovic gekeken..
28-1-2012
Weer vroeg op. het is droog! Maar geen zon dus al 6 dagen zonder zon aan de sunshine coast! haha.Na ontbijt flinke wandeling gemaakt eerst langs de zee dan door het forest. ongeveer 7km.Mooi en ook spannend.oppassen voor dingo's maar die zien we niet; ook geen krokodillen.Wel een reuze varaan.Wel een eastern whipbird gespot; is zeldzaam je hoort ze meestal alleen.Terug op het honk snel in zwembad gedoken. 's avonds weer rustig op balkon, pizza!! eten.Op TV zien we hoe aboriginals een australische vlag verbranden.De problemen met hen zijn hier nog levensgroot. Zelf valt ons op dat de Aboriginals die wij zien erg afwerend zijn en almaar bozig kijken. Ze hangen meestal wat doelloos rond. Maar dat is natuurlijk een vertekend beeld denk ik.wel is duidelijk dat veel van hen niet in de samenleving zijn geíntegreerd. de jarenlange discriminatie gaat natuurlijk niet in de koude kleren zitten al moet ook geconcludeerd worden dat voor de komst van de Engelsen het niet een erg dynamische en vernieuwende cultuur was. geen grote ontdekkingen, geen bouwwerken, geen beheersen van land en natuur. Maar je kunt natuurliojk je afvragen of dat een cultuur beter of slechter maakt. maar ze zijn zeker geen partij voor de immigranten hier, of de blanke Australiers als je ze zo wil noemen. deAxiaten die hier zijn gekomen zijn heel wat dynamischer en creeren veel betere kansen voor zichzelf. Moeilijk probleem. ik zag op TV ook een wel geintegreerde woordvoerder van de aboriginals die voor de regering werkt. Maar deze man lag weer onder vuur bij meer radicale, minder in het leven gesklaagde, aboriginals. Die wilden zelfbestuur!! voor de aboriginals en liefst alle blanken weg uit Australie. Weinig realistisch wereld beeld. Min of meer psychotisch.In ieder geval zal de clash nog wel lang duren. er is een soort schuldgevoel bij de huidige Australische elite die weinig reeel lijkt omdat terugkijken naar eeuw geleden weinig relevant is. per slot van rekening is de evolutie hard maar rechtvaardig. Overigens is men hier in australie erg bezig met immigratie probleem. Zelfde als in europa. Ook dat lijkt weinig realistisch overigens. Ze lijken Australie van de wereld te willen afsluiten. No way dat dat gaat lukken of verstandig is.
29-1-2012
Vandaag retour vasteland. We besluiten niet terug te gaan naar Coolum Beach. Te ver en teveel regen daar.Dus op naar het Noorden.Vanmorgen nog wel vogels gekeken met vrouwelijke ranger. Niet echt veel gezien. Zij kwam uit Rockhampton, the beef capital of Australia. Ze zei dat het er erg saai was. Is dan ook weg gegaan daar. de route loopt via sarina,Miriam Vale en Calliope. Allemaal plaatsjes die zo uit het wilde westen van amerika lijken te zijn weggelopen. Charmant maar erg ver van alles af en stil. Niet een plek om geboren te worden. Rockhampton is overigens wel een aardige stad van 66.000 inwoners. Standbeelden van zes koeien rassen langs de straten, mooie huizen en een schitterende botanische tuin en golfbaan. Het plaatsje ligt aan de Fitzroy River. Maar stil! en saai! dat is het zeker. wel veel motels omdat er veel veehandelaren komen.We strijken neer in een motel aan de Bruce highway. eerst motor inn geprobeerd maar daar waren ze ronduit onbeschoft tegen marijke. vermijd dat Motel dus!! Ons motelletje werd door Chinezen gedreven. erg vriendelijke mensen. kamer schoon. We zijn rap gaan zoeken naar goede stek gelegenheid natuurlijk. Wilden naar Cassidys gaan (lonely planet) maar dat bestond niet meer. Werl bestond de oude superpub in het criterion hotel nog! Echt een super cafe. met veel schildjes en oude foto's oa van Black Caviar het paard wat we in Ulmarra op TV zijn zeventioende overwinning op rij zagen behalen. Er waren zeker 15 verschillende bieren op tap(Marcel!!) waarvan een drietal onder nul, -0,6 graden C!! prima bier en heel koel!!@ Na het biertje eten in The Bush Inn wat erbij hoorde. Heel authentiek. Hoog A vormig plafond met veel vlaggen. Houten tafels en banken, veel locals. je moest eten bestellen in een gat in de keuken. je kon allerlei steaks krijegen: de grotste een steak van 1000 gram!! ik nam the big fella: 600gram. prima vlees!! En heel eerlijk. Wel rare besteld alhoewel australiers dat meestal niet zo eten. houden niet van rood vlees. We bleken ook hier te hebben kunnen slapen. foutje ; was leuker en goedkoper geweest. Ga dus eten en slapen en borrelen bij Criterion hotel. Goed sinds 1880. In Rockhampton nog gezocht naar family therapy institute. Maar FT is er niet heel bekend. Dus geen boekpromotie hier.
30-1-2012
6 uur op en naar de botanische tuin. Golfen gaat niet door omdat het de hele nacht gegoten heeft en de baan geheel onder water stond. Jammer want erg fraaie baan met vriendelijke pro. De tuin ligt schitterend aan een meer. Je waant je echt in een oerwoud in de tuin.Een boom zit vol met allerlei Egrets en spoonbills. Een gekwetter van jewelste Bij het water scharrelen vele purple Swamphen. We zijn de eersten vanmorgen daar.We lopen ook even de kleine Zoo in: met chimpansees in ruime buiten tuin,casuaris,emu, dingo s. Ook is er een groot Aviarum waar de vogels van de streek rondvliegen; zo kunnen we zien wat we zoeken de komende weken. het is vreemd dat het toch een heel ander gevoel geeft als je de vogels hier of echt in het wild ziet.. Na anderhalf uur wandelen gaan we op weg naar het Noorden. Almaar naar het Noorden, niet naar het Oosten Zonnebloem. Met ons mee trekt de regen. D3e tocht voert weer door heftige natuur. De wegen zijn vrij leeg. We passeren marlborough waar ze wijnen maken, Sarina(niet Larsina) een aardig dorp en Mackay een stad met 80.000 inwoners. We laten helaas ook Eungella national Park liggen waar veel Platypussen leven (Vogelbekdieren).Ook mondain Airlie beach laten we liggen. Eldorado van backpakers en zeilers. We koersen aan op Bowen, een plaatsje met 11.000 inwoners. Duidelijk (nog) ingeslapen en laid back. Voor mij is het een hommage aan Murray Bowen dat we hier logeren.De grondlegger van de gezinstherapie die mij de ogen heeft geopend voor praten met families en die zich ook vooral met families met psychotisch gezinslid bezig hield.
ook het Bowen hier stelt ons niet teleur! We rijden door het bijna autoloze stadje langs een charmante golfbaan die langs de zee is gedrapeerd. We kiezen een net motelletje, Harbour view genaamd, wat helaas geen harbour View heeft maar wel prima is. We raken er meteen aan de praat met Kim de eigenaar. een fors gebouwde en wat gezette Australiér. Hij is net terug van vakantie in Coffs harbour(kennen we) waar hij altijd woonde. Na zijn tweeede huwelijk heeft hij hier, waar hij altijd met vakantie ging, een Motel gebouwd, in 2008. Hij is met een half aziatische vrouw getrouwd nu. We komen te praten over eten en wij zeggen dat we graag vis willen kopen. hij neemt mij dan mee naar de wel vlakbij gelegen haven waar ik bij de winkel van de visser zelf (dat is vaak hier in Australië) Heerlijke Bugs en Coral trout,de beste vis in deze contreien, koop. Het heeft niets van forel meer van een stevige schelvis. Volgens Kim is de grootste belediging die je een australiér aan kan doen vlees of vis rauw of rood serveren. Ik denk dat dat vooral voor de meer inlandse groep geld? Ik leg uit dat wij zeer gesteld zijn op vis die nog "beet"heeft en ons vlees altijd rare eten. Hij zegt dat ik voor het bereiden van de vis zijn keuken van het restaurant kan gebruiken. Hij kookt vanavond ook voor aantal gasten. Ik neem het aanbod aan.
Maar we besluiten eerst onze Bugs te gaan opeten aan de zeekant op een van de schitterende barbecue plaatsen daar.Die staan daar onder de palmen en zijn prachtig. Een electrisch te ontsteken gasbarbecue staat gratis ter beschikking. Ook is de verlichting sfeervol. We genieten van onze Bugs en de wijn en het uitzicht en zien in de boom boven ons twee grote zwarte papegaaien met rode staarten.: de red tailed Black Cockatoo dus.Als ze vliegen valt de zon door de doorzichtig rode staartveren. Een soort vliegende gebrandschilderde ramen. Af en toe zetten ze hun grote kuif op. Na ondergaan van de zon gaan we op zoek naar een Family Therapy Instituut. Navragen bij mediclinic leidt helaas tot de conclusie dat dat hier niet bestaat. dan rijden we naar ons Motel en ga ik de trout bakken. Kim staat al te zweten in zijn keuken en bakt steaks( done) . Ik mag niet zelf achter het fornuis(hygiene) maar kan aanwijzingen geven hoe hij de Coral Trout moet bakken. krijg er een biertje bij. Ik slaag erin de vis goed beet te houden(Kim gruwt ervan).
We eten onze vis op onze kamer op met salade van vruchten. Op tijd naar bed . Morgen gaan we om 7 uur afslaan op de golf van bowen! Marijke wil graag vroeg! vanwege de hitte.
31-1-2012
Zes uur op, licht ontbijt.Dan naar de negen holes golfbaan.Het clubhuis is navenant groot met proshop beneden en grote zaal boven met zelfs hoek met aantal gokautomaten. dat zie je hier bij veel clubs. We krijgen uitleg over hoe de baan loopt: meestal langs de zee met schitterend uitzicht op zee en bergen.Schitternde bomen natuurlijk. Er zijn nog twee andere spelers op de baan.het is echt genieten en we spelen goed. uiteindelijk gelijk gespeeld , matchplay marijke vier slagen op mij. Dus nog altijd 1 up voor marijke in australië. Dan naar Townsville.Vaak door stromende regen zodat ik maar 20 meter of minder zicht heb!!Het landschap is wisselend: rainforest, weidegronden, Sugar Cane fields. Geen mooie dorpen, alleen ayre stelt wat voor. Om half vier rijden we Townsville binnen, een stad met 165.000 inwoners.Dat ligt prachtig aan een grote baai met even in zee een aantal grote eilanden. Naar een ervan, magnetic Island, gaan wij morgen en overmorgen.Townsville ligt vanachteren vlak tegen de bergen aan. Een hoge top ligt in de stad, Castle hill.Deze heuvel torent als een soort tafelberg boven de stad uit. Ons valt vooral op hoe verkersarm Townsville is.De straten zijn echter heel breed en zouden heel wat kunnen verstouwen. We rijden naar het in de lonely planet aangeprezen Coral lodge, een Inn vooral voor backpackers. het is op een heuvel wat achter het centrum gelegen en is inderdaad heel romantisch. Een droe etages hoog houten huis met tuin ervoor en erachter. uitzicht over de stad.Eigenaar John is een eenvoudige maar erg vriendelijke man. Wij stellen ons voor dat hij zelf zwervend bestaan heeft geleid en dit huis van zijn tante heeft georven en er een onderdak voor reizenden van heeft gemaakt. Kamer is eenvoudig doch schoon. badkamer moet je delen maar er is maar een andere gast in het hotel zodat we de dames badruimte voor ons zelf hebben. het hotel is duidelijk wat aan het vervallen. Een verfje hier en daar zou goed doen. en de tuin kan verzorgder. maar dan zou het ook drie keer zo duur zijn.De enige ander gast komt telkens als we door de gang lopen even om de hoek van zijn kamer kijken. Ik denk dat het een klant van mij is; het typische gedrag van de schizofrene mens.
Wij wandelen Townsville in en worden weer overvallen door een stortbui.We schuilen in eengemeente gebouw. Na tien minuten is het weer droog en we verkennen de stad. Gaan even naar de bibliotheek om te internetten. We lopen door de hoofdstraat, Flinders Street en zien dat ze in de heritage bar vanaf vijf uur een dozijn oesters voor 8 dollar verkopen met de wijn voor halve prijs. Nog te vroeg dus gaan we eerst naar de ferry, helemaal aan de haven, en kopen daar onze tickets voor morgen 7 uur. Dan retour heritage bar; ze openen voor ons en wij storten ons op de oesters die uit Nieuw Zeeland komen en veel beter zijn dan de rockoysters uit sydney. We bestellen er later nog twaalf en meer wijn. Dan blij en gesterkt op naar de esplanade die heel mooi moet zijn en waar je goed zou kunnen eten.Inderdaad is het een heel brede en groene boulevard. veel joggers daar en veel barbecue plekken. verder veel Hotels en Appartementhuizen. Aan de straat komt een waterval naar beneden!(zeker 30 meter hoog) omdat deel van de straat aan steile rotswand ligt. We lopen en lopen en dan is marijke op. Doodgelopen zegt ze. Toch zwoegt ze nog kwartiertje door tot we een heel aardig Thais restaurant vinden. WE strompelen er binnen. heerlijk het is er koel koel!! We vleien ons aan een tafeltje; het is kwart voor zeven en het is er halfvol. Allemaal aziatische gasten dus heel veelbelovend. Ik bestel Cocossoep en marijke Thaise garnalen en ik nog sissende eend. het is allemaal heel erg lekker!!het restaurant loopt helemaal vol en ook op straat wordt hetnu drukker. het leven begint hier wat later.Maar echt een spitsuur hebben we niet kunnen ontwaren. gelukkig. Na het eten toch nog weer naar ons hotel lopen, de berg op. En slapen.
1-2-2012
zes uur op weer. We kunnen al onze bagage die niet nodig is op onze kamer laten tot overmorgen. Zonder kosten. Overmorgen slapen we weer hier.
de Ferry is behoorlijk groot en al druk. vertrekt stipt om 5 over zeven.het is droog. We bereiken na 20 minuten Magnetic island. In een schattig haventje in Nelly's bay. Zon zowaar! De enige bus van het eiland wacht al op ons. deze bus rijdt het hele eiland rond, van picnic bay aan de ene kant naar Horseshoe bay aan de andere kant en de bus zwiert lustig door de straatjes en weggetjes van het eiland. iedereen kan zo bereikt worden. Opvallend is hoe veel hoogteverschillen er zijn: berg(je op en berg af. Het eiland heet overigens zo omdat het kompas van Captain Cook van slag raakte toen hij het eiland ontdekte. We nemen een dagbuskaart bij de zeer vriendelijke chauffeur, die we deze twee dagen nog vele malen zullen zien.Hij is kennelijk de enige chauffeur.We koersen naar Horseshoe baai waar we gaan logeren in koala Village. In een Cabin met badkamer. Aan een zwembad en midden in het forest. Papegaaien vliegen rond. de tocht erheen is al heel fraai. langs aantal prachtige baaitjes en hameautjes. Koala Village is ook weer vooral bezocht door backpackers omdat je er ook hutten kunt huren en kunt kamperen. het ziet er allemaal heel oerwoudachtig uit. een beetje zoals Audy camp in botswana. We komen er voor achten aan. Om half negen is er een prikwijn ontbijt bij de koala's. Dat gaan we maar doen, samen met een twintigtal jeugdigen(voor ons dan0. het ontbijt is uitgebreid met eitjes,spek, worstjes, pancakes,fruit, prikwijn enz. Hoogtepunt is het rondgedragen worden van een krokodil en een slang die je kunt aaien. dan naar de koala woonstee. er zitten drie koala's daar in een buiten verblijf in een boompje. Ze zijn erg honkvast dus weglopen is er niet bij. de rancher vertelt over het leven der koala's. Ze wonen generaties lang in dezelfde boom!! dat is pas honkvast. Zoiets als de familie van de heuvel. Ze hebben heel kleine hersenen omdat dat ebergie spaart. Zijn dus lief maar dom. We kunnen de koala ook aaien en doen dat natuurlijk voor onze foto's!! Toerist toerist maar toch ook leuk. De rainbow Lorikeets vliegen inmidels bij tientallen in het rond. kleurrijk gezicht.We praten met een Duits meisje dat een jaar aan het wrken en trekken is hier. dat is erg populair in duitsland nu omdat zoveel mensen van school komen of afstuderen maar niet verder kunnen. nemen dan jaartje vrij. en je kunt eenvoudig werk vinden hier in Australié als je maar niet blijft. ze had in 6 weken 4000$ verdiend. maar omdat het hier zo duur is(echt belachelijk!! alles veel veel duurder dan in europa) is dat weer snel op. Na het ontbijt gaan we een wandeling maken op een lange trail. daarvoor per bus eerst helemaal naar picnic baai en dan weer terug naar nelly Bay. vandaar lopen naar Arcadia. Totaal 6,5 km. niet ver zou je zeggen maar het blijkt dat we eerste 3,5 km almaar steil moeten klimmen. Bij 36 graden gelukkig deels uit de zon. De tocht is wel adembenemend mooi met schitterende uitzichten vanaf de zeer hoge trail(ik denk 1000m hoog). We zijn wel (weer ) helemaal kapot als we aankomen. gelukkig is er een uitspanning waar we biertje drinken en afoelen. daar is deze avond cane Toad racen. maar dat laten we maar overgaan. dan met de bus(zelfde chauffeur weer) waar we twee duidelijke hollandse studentes zien, die brak waren gisteren. (Ze blijken Utrechtse studentes te zijn) naar de village; in het zwembad duiken en borrelen en pizza halen. Mooie dag!!
2-2-2012.
Vroeg op;vruchten als ontbijt; weer een trail: naar horseshoe bay en danvanaf het strand naar Bolding beach. maar eerst een milkshake. de route is weer steil omhoog en omlaag. vermoeiend maar erg mooi. Op het strandje is het zo heet en geen schaduw, dat we meteen weer omkeren. terug in horseshoe bay gaan e zwemmen in het afgerastrerde stukjr zee; het water is heet! zeker 38 graden C!! te gek. Geen verkoeling helaas. Dan lekker luieren in de schaduw van een alm en bagage ophalen en retour naar nelly Bay. Weer zelfde chauffeur op de bus. met de ferry naar Townsville. Daar nemen we de bus naar dichtbij ons hotel. John heeft goed op alle bagage en de auto gepast. we douchen en kleden ons eens netjes aan. Vanavond eten in palmer street wat het echte uiitgaanscentrum wb restauarantjes hier zou zijn. inderdaad is het een aardige brede straat aan de andere kant van de rivier en de haven. Veel leuke gelegenheden. na veel dubben kiezen we voor benny's een fusion asiatisch/french restaurant. maar ietsje meer asiatisch dan frans. we zitten buiten op het terras; het is wat koeler nu.. het eten is redelijk goed. de wijn prima. Dan retour hotel en slapen.
3-2-2012.
Vroeg op(wordt wel saai). ontbijten.De enige gast komt ook even ontbijten.Hij knikt schichtig en verdwijnt zonder iets te zeggen. Absoluut een klant.In de tuin zien we zowaar een Phaesant tailed Coucal!! Om te juichen! de tocht gaat naar mission beach; slechts 200km vandaag.Afwisselend weer veel sugar cane fields, weidegronden en rainforest.Goed weer. In Mission beach naar de info. we willen gaan logeren in een diep in het bos verscholen lodge, the Sanctuary. helaas blijkt die dicht te zijn.We besluiten dan om eerst een trail te gaan wandelen in de hoop een casuaris te spotten. Daaar wemelt het hier van zeggen ze. Overal staan borden: pas op overstekende casuarissen en de casuarissen niet voederen. We vinden een mooie trail en bij het begin staat een picnic tafel onder een paar bomen en geheel omgeven door hog en stevig hek: tegen de opdringerige casuarissen die je eten ruiken en dan aan komen rennen. nee dus vandaag. Wij lunchen maar geen vogel te zien. ook niet gevlogen want dat kunnen de Casuarissen niet. We wandelen onze trail door casuaris bos. Mooi maar geen birdies. dan nog een trail maar halverwege gaat het betrekken en keren we om. Casuaris loos springen we in de auto als de bui begint. we besluiten om maar door te tuffen naar Palm cove, onze home exchange betsemming. We kunnen er terecht.. de tocht wordt zwaar bemoeilijkt door de heftige regenval. The wet tropics is het hier, dat is duidelijk.In Innisfail schijnt echter de zon weer. we vinden daar een goede viswinkel bij de haven en kopen bugs enBarramundi filet voor vanavond.Dan door naar cairns. het is heel druk nu op de weg! alsof Cairns miljoen en niet 123.000 inwoners heeft. En het regent pijpestelen. Weer geen zicht over vele kilometers.Wat moe bereiken we palm Cove.Dat is een mondaine beach village 20km ten noorden van cairns.Veel restaurantjes en barretjes en een village shop mall.Veel appartementen ook aan de zee en veel mooie huizen. Wij hebben een appartement in een groot complex recht aan het strand. We hebben een appartement op de begane grond, aan het zeer grote en prachtig gevormde zwembad(50 bij tien meter maar grillig gevormd met eilandjes met palmen waarin de cocketoo's schreeuwen en de lorikeets rondvliegen. Ook Kukkaburroos en pied imperial doves zwieren rond.. Wij hebben van ons terrasje(overdekt) directe toegang via poortje tot het zwembad(2 meter van ons terras). Binnen is het keurig maar onpersoonlijk. Geen foto's oid. Duidelijk een appartement om te verhuren.Maar erg prettig met airco, ruime keuken prima badkamer en slaapkamer.Super!We duiken in ons zwembad(erg warm, 32 graden!) en gaan heerlijk borrelen en eten.
4-2-2012.
Ai ai Marijke is ziek! Ze heeft buikpijn en de inderhaast gehaalde termometer geeft 38.1 graad aan. Koorts dus. Toch niet weer een diverticulitis??Dus een bedhouden dag voor marijke en starten met de meegenomen antibiotica. Ik ga maar internetten en later op de dag en de avond werken en de plannen voor de komende weken hier maken. Een heel karwei. Touroperators verdienen niet voor niets zoveel.haha.Er is hier zoveel te zien! Natuurlijk het great barrier reef maar ook the tablelands, het achterland met tropische rainforest en vele watervallen.Het is ook nog echt gaan stormen!! de palmbladeren vliegen in het rond en de stoelen bij het zwembad nemen een bad, samen met de tafeltjes.De storm gaat de hele nacht door. met regen.heftig begin hier.
5-2-2012.
het is droog en de zon komt zelfs door! Marijke is al wat beter en kan een tochtje naar het achterland vandaag al aan. Op naar Kurunda.Achter de eerste rij bergen. De weg voert steil en kronkelend omhoog door de bergen. Veel haarspelden.Prachtige uitzichten waarvan vooral marijke geniet. Ik moet op de weg letten vindt zij.Kurunda ligt 30 km naar het westen.de afslag erheen brengt ons in een werkelijk heel charmant dorpje, midden in het regenwoud.Op naar de info waar we trails krijgen die midden in het dorpje begeinnen.We zien meteen al paar nieuwe vogels en zijn blij.Je kunt ook met treintje of kabelbaan vanuit cairns hierheen, schijnt erg mooi te zijn, maar prijzig. Wij prefereren onze eigen auto.De trail is schitterend en goed aangelegd. Het rainforest overweldigend dicht en mooi. je hoort vogels maar ziet ze niet.Een volgende trail loopt langs de barron river onder hoge bomen. Romantisch! na de wandelingen rijden we naar barron Falls.Maar eerst bezwijk ik toch nog voor de verleiding om een nieuwe hoed te kopen: van leer met gaas zodat je geen te heet hoofd krijgt. Voor het golfen. let dus op. de Faals zijn groots. Daarna drinken we een heerlijk biertje in een oude en leuke pub boven op de heuvel bij het stationnetje van Kurunda.
We hebben nog energie over om door te rijden naar Marreeba; een op zich lelijk dorp wat bekend is om zijn koffie. We stoppen bij Jacques koffie plantage en drinken daar een werkelijk voortreffelijke espresso. de zoon vertelt dat ze in de negentiende eeuw naar Australie zijn gekomen uit Frankrijk. De plantage is fraai en er staat een lange rij termietenheuvels langs de oprijlaan.
Mareeba is dus lelijk. Maar het heeft een charmant golfbaantje waar we gaan spelen over drie dagen! we spreken er af. de baan is vol kangoeroe's. Terug over de bergen. Marijke betert door.
6-2-2012.
marijke is al flink beter; nog af en toe ietsje pijn maar geen koorts meer. Dus vroeg op en naar Mossman waar we gaan golfen en wandelen erna. een schitterende rit van 60km langs de kust; veel haarspelden weer. Ik moet dus rijden.Veel mensen op de weg: van mossman naar cairns om te werken.We arriveren om 8 uur op het knusse golfbaantje. 18 holes, lang maar alle fairways erg smal! We kriskrassen over de holes om de enige andere flight van vier oude mannen te vermijden. veel vogels, schitterende hoge bomen. in een boom veel nesten van een starling ssort met zeer rood oog. Ze vworden aangevallen door een grote roofvogel wat tot veel consternatie leidt. Marijke speelt erg goed maar verliest toch(twee down) omdat ik ook goed speel(36 stbf). De hitte slaat de laatste holes wel toe! 38 graden!in de schaduw en de zon schijnt fel!
We vinden toch nog de kracht om een trail te lopen in de mossman gorge. in Daintree nat park.In de Mossman river die over vele rapids stroomt zwemmen mensen. Wij doen dat ditmaal niet. Er ligt ook een aboriginal dorpje bij de gorge, van de Kukuyalanji stam. Een echte rainforest stam. je kunt ze huren om te gidsen op trails.we zien de wat armzalige huizen, met veel rommel en veel niets doende mannen ervoor.Alsof je in een afgelopen afrikaans dorpje bent. Maar de Aboriginals missen totaal de hartelijkheid en extraversie van de zwarte bevolking in afrika!! geen kinderen die komen aanrennen en "I am Fine"roepen. De Aboriginals die wij zien kijken allemaal heel vijandig en bozig en afwerend.Dus voor ons geen aboriginal gids.
Terug door mossman wat overigens de sugar cane stad van de regio is.Naar port douglas. Een heel mooie vissers en havenplaats waar veel tochten naar het Reef vertrekken. Er is een aardige overdekte shopping village met leuke barretjes en terrassen aan de haven. we gaan op zoek naar een bedrijf wat ons naar het reef kan brengen. we kiezen voor de aristocat, een grote boot die ons de hele dag naar het reef brengt en waarmee we gaan snorkelen op drie verschillende plekken in het Reef.. In Port Douglas (heette vroeger salisbury tot premier J Douglas het port douglas noemde)wat in 1850 is gesticht rijden we nog wat rond en zien de grote flying foxes kolonie daar.Vlak bij de oude haven. terug langs de kustweg en even stoppen bij lookout punt.
7-2-2012.
Een vroege tocht en dan na een heerlijk kopje capuccino aan de haven van port douglas naar het great barrier reef. Er varen ongeveer 90 mensen mee; deels duikers deels snorkelers.Veel chinese vrouwen die duiken. de boot heeft drie etages. De reis naar het eerste reef duurt een uur. we krijgen uitleg over snorkelen en krijgen de snorkels en onze anti stinger pakken.We genieten van de zeebries. het is zonnig en bijna windstil. Dan is het moment daar: het water in. Wat bwe dan zien is ongelofelijk: zoveel verschillende kleuren koraal en ontelbare en verschillende vissen. Je kent het van de Tv en de boeken maar in het echt is het nog veel immenser. Koralen die als bloemen bloeien en vissen die eraan zuigen. Dat er zoveel verschillende vissen bestaan is bijna ondenkbaar en op zo'n klein oppervlakte allemaal. En de enorme clams waarvan je de schelpen soms in kerken als wijwaterbakken ziet. Ze bestaan dus echt. Wij zagen nu alleen lege schelpen. en allerlei andere schelpdieren. Ook grote vissen.de koraal bergen lopen veelal steil naar beneden en zo ontstaan enorme diepte verschillen. het uur snorkelen vliegt om! We voelen ons samen echt in een andere wereld. Dan kwartiertje verder varen naar ander reef. Eerst lunch die wij als eerste te pakken hebben. Dus kunnen we langer(anderhalf uur0 snorkelen. Alweer enorme ervaring aantal zelfde maar ook veel andere koralen en vissen.We ontmoeten onog op de boot een tandarts9vrouw0 uit Amsterdam die in 2000 in groningen is gaan studeren. Ze was geen vap lid dus kende noch Adriaan noch marius. Ze had ook nog in Alkmaar gewoond. wereld is klein. Ze had drie maanden vrij genomen om te duiken in australié .
Op naar derde reef. Hier is het reef zeer lang en hoog; je ziet de zee met veel geraas breken met schuimkoppen op het reef. we zien reuze kwallen maar gelukkig niet de kleine dodelijke soort. Alweer adembenemend. Weer anders als vorige keren.We worden toch behoorlijk moe van al dat gezwem!! Op de terugreis vallen we bijna in slaap!!
Terug over de kronkelweg en dan thuis eten en slapen. Wat een dag!!
8-2-2012
Zes uur op! geloof je het? Om te golfen in mareeba en dan verder door te reizen door de tablelands. We gaan een nacht elders slapen.Op Mareeba Golfclub komen we 8 uur aan. er blijkt een wedstrijd te zijn en we worden gevraagd mee te spelen. We spelen met een ouder echtpaar(!) Zij, melba is aan knie geopereerd9nieuwe knie) en speelt nu hcp 18(speelde single hcp) hij John, speelt hcp 16. Wij krijgen hier resp 17(lars) en 23 (marijke) slagen. de baan is lastig, lang en kleine greens die snel zijn. Veel bos en water. Al op de eerste hole stuiten we op een hele groep kangoeroes. Die bewonen deze golfbaan.Alweer erg smalle fairways! de golfclub heft 166 leden waarvan slechts 10 vrouwen. meestal farmers en de vrouwen van farmers sporten niet zegt melba. Er is alleen een greenkeeper al het andere werk wordt door de leden vrijwillig gedaan. ook maaien van de fairways enz. Omdat het boeren zijn hebben ze genoeg zware machines..
We spelen goed, marijke 33 punten en ik zelfs 38!! Beter dan onze competitors!! En op nieuwe baan. ik laat mijn officiele wedstrijdkaart aftekenen en krijg copie mee. de orginele moet hier blijven voor de club. We raken na de wedstrijd aan de praat met de overigens wat introverte en stugge greenkeeper. Hij blijkt in nederland te hebben gewoond omdat hij jaren voor rotterdam heeft gehockeyed!! hij speelde ook in het austrralische team nog onlangs. Hij heet Chris neville. hij is beste vrioend van Wright die in bloemendaal speelt. Hij kende ook Teun de nooyer goed. ik beloof die de groeten te doen. Wereld alweer klein.
Onze competitors verder heel vriendelijk hebben kennelijk niet de gewoonte na de wedstrijd de 19de hole te bezoeken! ze vertrekken meteen na het spel. wij drinken een biertje.Marijke is beter maar nu opgestoofd. het was laatse vijf holes 38 graden in de schaduw, en zonnig!.
Dan op naar atherton, bekend om zijn jacaranda trees die nu niet bloeien helaas.Vroeger was het een stopplaats tussen de kust en de tin mijnen in het binnenland. het landschap is boeiend veel weiden maar ook grote stukken bos. We bereiken Yungaburra en draaien even de weg af naar de bekende Curtain Fig tree; een enorme vijgenboom die als een gordijn wortels naar beneden heeft lopen. Dan naar het dorpje; Er zijn een aantal aardige restaurantjes en het ziet er romantisch maar erg rustig uit. We moeten er vanavond de Peterson creek trail lopen om de vogelbekdieren te zien. Nu eerst op zoek naar slaapplek. Dus naar de info. dat brengt ons niet veel verder dit keer en we rijden door naar het zeer nabije lake Eacham. dat is een fraai en rond krater meer met zeer helder water. ideaal om te zwemmen. er zijn inderdaad aantal mensen aan het zwemmen en er zijn veel mooie barbecue plekken. We rijden door en slaan af naar het diep in het rainforest gelegen zandpad dat naar Chambers Wildlife rainforest lodges leidt. we zien enkele dieren(buidelrat soort0 en vogels. Dan diep in het bos een open plek met de lodge. Aantal fraaie en goed verscholen huisjes en een hoofdgebouw met root terras aan grasveld. Zwembadje ernaast. we zien een man maaien en er liggen allerlei planken op het terras. niet vol dus. In de receptie worden we ontvangen door een zeer joviale enn hartelijke john Chambers. Hij vertelt meteen over de Red legged Pandimelons die elke avond komen eten op het grasveld en dat hij ons om half 8 daar verwacht. we nemen een kamer en zetten onze spullen neer. eerst even terug naar Yunguburra om eten te kopen en de trail te wandelen. Daar aangekomen naar de super. Dan begint het toch te regenen!!Wolkbreuk met bliksem en donder. Niks trail dus. we moeten half uur schuilen voor de super, eten een ijsje. ik help nog chinese dame met inpakken van haar spullen vd winkel. wordt dus zijknat. wel erg galant natuurlijk. dan klaart het iets op en gaan we terug naar Chambers. helaas slaat de regen weer toe en moeten we echt stoppen bij eerste uitspanning omdat we niets kunnen zien. Koffie en weer half uur schuilen. Dan stopt de regen en rijden we langs Lake eacham waar nu groep aboriginals zwemt. we stoppen even om te kijken naar het meer. De Aboriginals negeren ons weer alsof we niet bestaan.. Dan naar de lodge. Borrelen op ons eigen terras in het woud, kipje eten en om half acht naar de kangoeroes kijken met john. hij zegt dat hij expert is tav deze dieren. op deze plek zijn al vele documentaires en ook films gemaakt over de Pandimelons. het is een zeer hierarchisch georganiseerde groep dieren. met zeer strikte feeding distance als ze komen eten. er komen er echter vanavond maar vijf en de baas/bazin is er niet bij. Dus wat meer losbandigheid. Ook is er starkke security regeling. john woont hier al 39 jaar. Heeft vier kk; twee zoons twee docters. delaatsten wonen hier. De vrouw van john is verwoed pokeraar en speelt hoog en hoort tot beste van australie. Hijzelf was eenmaal depressief na de grote storm die alle oude bomen wegrukte uit het woud. zijn behandelaar zei dat hij moest rouwen om dat verlies. en dat heeft hij toen gedaan en het ging beter met hem. hij vertelt hoe inderdaad het verlies van honderd jaar oude bomen die hij hele leven had gezien hem zwaar had geraakt. na de pandi's gaan we het donkere bos in om de sugar gliders te zien die op een boom te zien waren(met wat licht erbij). heel bijzonder. een opossum ssoort. Dan naar bed. morgen...
9-2-2012
heel vroeg op want we willen de vogels en vogelbekdieren spotten in het woud. Dus om 6 uur lopen we al door het dichte woud, worstelend met de Lawyer cane of wait a while palm die voortdurend je vasthaakt en kan verwonden. We struinen langs de creek maar geen platypussen. ook geen vogels te zien. Bos is te dicht. wel heel mooi en spannend. na anderhalf uur zwoegen en genieten naar huis en dan naar het meer. er zijn al paar oudere dames aan het zwemmen. hun dagelijkse oefening!! Ze kletsen vriendelijk met ons. Wij duiken ook het koele meer in tussen de vele vissen. heerlijk.De watevogels zwemmen met ons mee. dan ontbijten en weer verderop.Naar malanda. de info daar is in een dairy museum want maland is de dairy stad van de regio. het Friese holsteiner vee, onze zwarte koeien, is 65% van het vee hier wat melk maakt. we maken foto's van het museumpje en krijgen kaarten van de trails: De rainforest walk en the Tulip oak walk. we beginnen bij de malanda falls.Die zijn niet echt hoog. We wandelen door het forest en turen in het water vd creek om vogelbekdieren te zien en naar de boomtoppen om de tree kangaroo's te zien. niks gevonden. wel veel schitterende bomen en de drie canopy's van het woud in de epiphyten zitten vaak pythos9te hoog voor ons0. na enkele uren genieten door naar Hypipamee nat park waar we de Crater moeten bezoeken; een groot diep gat naast een grote waterval. een vulkaangat; gasvulkaan. we staren in het 80 meter diepe gat naar het water daar; onder water gaat het gat nog zeker 120m verder hoever weet men nog niet precies. de waterval is enorm al is er niet max water omdat er een krachtcentrale ondergronds is aangelegd die het meeste water wegzuigt. Nog een wandeling langs de rivier en dan naar millaa Millaa.dat ligt op 837 m en vaak in de wolken. Is in 1911 gesticht. Alles is zo jong hier!!Er zijn daar drie watervallen in de buurt. EEn circuit van 18km. Eerst naar millaa Millaa falls, een hoge waterval die uitstroomt in een groot bassin waar je in kan zwemmen. fraai. dan naar Zillie falls, waar je van boven op kijkt. Woest en neerstortend op grote rotsen. Dan naar Ellinjaa Falls, te berieken beneden aan. Wij blijven boven want moe. haha.Dan terug via Innisfail naar palm cove: twee uur rijden. Blij en moe natuurlijk.Nog wat werken aan het boek! Eten en slapen.
10-2-2012
Om 6 uur op; we gaan alweer de bal laten vliegen om 7 uur!Op GC Half moon bay. Heel mooie baan bij Yorkeys knob. Ongelooflijk veel interessanter dan gedacht met mooie holes en schitterende uitzichten over zee en haven en door stukken bos.Mooi onderhouden en lastig. we spelen weer met de stbf wedstrijd mee.Marijke is niet echt in vorm en maakt maar net de buffer. ik speel goed en kom met 39pt binnen.De kaart wordt officieel getekend door de general manager vd club Greg Kery. Om 10 uur zitten we al aan het bier!! ik vind er bij de pro een ijzeren zes van mijn Cleveland set; weliswaar andere finish(zilver ipv zwart) maar verder precies hetzelfde. ik koop die ter vervanging van de vergeten zes.. Na het biertje naar de catana wetlands die vlakbij liggen. prachtig marijke ziet de zeldzame double eyed fig parrot. ik mis hem net.Wel zien we samen the comb crested Jacana zodat we nu alle jacana's ter werld geloof ik heb gezien: een in brazilié en twee in Botswana.De wandeling over een board walk is prachtig. verder zijn er paar bird hides. . Na de wandeling naar huis en zwemmen en aan mijn boek werken. het zwembad is inmiddels te warm! 38 graden! net soep!Zo heet is het hier. uitzonderlijk want het moet nu meer regenen.
11-2-2012
Zes uur op alweer en naar de catana Wetlands waar we gisteren waren om nog meer kans op mooie vogels te hebben.Langs de weg zien we honderden kangeroes grazen in de graslanden. Bij Dawn en Dusk komen ze daar, overdag liggen ze in de schaduw. verstandige dieren.De Wetlands waren groots zo vroeg. de vogels zongen luid maar bleven verborgen. we hebben ontbeten aan het meer met zicht op vele waterlelies waar de jacana door/over heen wandelt.Na de wetlands naar de wetter lands: we gaan de board walk doen vlak bij het vliegveld door het mangrove bos daar.Speciale ervaring, almaar ongeveer de zelfde bomen(er zijn twee soorten mangrove daar0. Daaronder de modder en meertjes en stroompjes vol krokodillen die je niet ziet.De Mangrove kan in zout water groeien omdat hij het zout weet uit tescheiden via zijn bladeren.verder is er een heel eigen ecosystweem met allerlei krabbetjesenz. het geheel maakt een magische wat spookachtige indruk. Vogels zie je ook maar weinig.je verwacht elk moment dat eucalypta uit de struiken springt.. vervolgens naar Cairns wat we nog niet echt bezocht hebben.Het centrum is vrij klein maar erg gezellig met mooie brede voetgangers straten en veel restaurantjes en cafe tjes en redelijk fraaie winkels. De Esplanade aan de zee is schitterend met een groot prachtig aangelegd en architectonuisch verantwoord zwembad wat vrij is. het ligt aan de zee en kijkt erover uit., het ligt in de zgn lagoon. In zee zwemmen is natuurlijk not done ivm de dodelijke kwallen.We gaan zoals het hoort een prima cappuccino drinken bij Perotta at the Gallery, een gezellig café aan de Spence/abbott, vlak bij het casino. We zitten met ons gezicht naar de straat aan de barachtige tafels die je hier overal ziet. Dan naar de gallery voor wat cultuur.. Er zijn drie kleine tentoonstellingen;de leukste is een tentoonsteling van de beste australische cartoons van 2011 over de prime minister Jill Gillard. Een roodharige uiters saai uitziende vrouw die stijfsel lijkt te hebben ingeslikt. ze praat op monotone manier en met een echt afschuwelijk australisch accent.De thema's zijn herkenbaar; de immigratie problematiek; het gaat hier om tegen houden van vooral maleisische illegale immigranten. Jill heeft hier heel wat blunders mee begaan. verder cartoons over haar uitspraak van het engels; verder over de tax op kolen. De andere tentoonstellingen zijn van een schilder fotograaf en een mevrouw die van oude stoffen en echt australische stoffen allerlei kunstwerken fabriekt. boeiend maar niet groots. na dit staaltje cultuur, waar we met bejaarden korting naar mochten kijken, gaan we verder de stad doorlopen. Zien weer een grote kolonie fruit bats in de bomen met eronder auto's vol poep. lijkt de baron d'Hanislaan wel met duiven en lindenstroop. Marijke haalt, klassiek, nog mail op bij Mc donalds. moe gaan we via de prima viswinkel naar huis. werken eten slapen
12-2-2012.
Uitslapen vandaag; het is zondag. Dus half acht ontbijt.Dan weer richting cairns om de botanische tuin te bezoeken. Eerst even naar Perotta voor een koffie.De tuin is groots en zeer uitgestrekt met zoet en zoutwater meertjes en dichte bossen. we wandelen een paar uur. Maken veel foto's van bloemen en het fraaie visitorscenter wat helemaal van spiegelglas is gemaakt.Dan langs de groenten hal en tot slot naar Paradise Palms resort waar de mooiste golfbaan(een van de0 van australié ligt. het is inderdaad een schitterend complex met een ruim terras uitkijkend over de achtiende hole en een water en bloemen partij. we genieten van een heerlijk biertje en bewonderen de baan. marijke wil er niet spelen omdat ze de prijs/kwaliteit verhouding niet goed vindt. 120 dollar per persoon voor een rondje..
Dan naar ons huisje, zwemmen en eten (zalm uit de tasmaanse Atlantic Ocean) en werken.
13-2-2012
marijke heeft het weer goed voor elkaar. we moeten om 7 uur afslaan op Cairns Golf and country club; half zes op dus.We arriveren om kwart voor zeven.Er lopen toch al enkele flights in de baan! het is nog koel.De baan is wijdser dan half moon en ook erg mooi met grote waterpartijen, zicht op de bergen, oude en veel bomen, stukken bos en behoorlijk moeilijk en lang(6200m voor mij).helaas moet ik bekennen dat Marijke verloren heeft; 3-1 voor mij nu in australië.
Na een biertje om 10 uur naar de Crystal Cascades, een lange rivier met veel rapids 20 km ten westen van Cairns. Mooie tocht erheen door de bergen. We wandelen langs de creek omhoog en moeten oppassen voor de sting tree die hier veel groeit.Nare bomen met hartvormige bladeren die onzichtbare giftige draadjes hebben. Ze zijn sterk neurotoxisch en als je ze aanraakt doet dat heftig pijn en de pijn kan wel maanden aanhouden. Bij aanraken moet je ook de emergency bellen, zo heftig is het. we zien de bomen wel maar vermijden ze. We gaan wel afdalen naar de rivier en duen erin in een bassin onder een hoge rapid. We zwemmen rapid waarts en gaan er lekker onder staan. de oudjes doen het nog best! het water is koel,27 graden.Verkwikt gaan we naar de nageldokter: ik had vorige week een ontstoken teennagel die ik met peroxyde9blauwe voet en nagels van gekregen0 aureomycine en trekzalf heb bestreden. de podiater is een joviale en wat sroere jonge man die onmiddellijk met een vlijmscherp mesje een klein stukje van de teennagel wegklieft. Dan jodium en pleister erop, zestig dollar aftikken en blij naar huis.Verdere behandeling in antwerpen.Dan naar huis, werken, blog schrijven en eten.
14-2-2012.
ja we konden het niet weerstaan: we gaan nog een dag snorkelen op het great barrier reef. het was te bijzonder en zo dichtbij! We gaan dit keer met Calipso, een andere boot.Van Aquarius. heel andere ervaring omdat het kleinere boot is(max 30personen0 en ook het personeel is anders. geen wilde jongeren ala Adriaan en marius en miem maar meer serieuze mannen en vrouwen die zorgvuldig de voetmaat nemen voor de vliezen enz. de stingerpakken netjes op een hangertje. Onderwg naar port douglas hadden we nog een mooie ervaring: we zagen een reuze grote White belied Eagle worden opgejaagd door een toental sulfur crested Cocketoo's, wel paar km lang!!Op de boot gaan we op het bovendek liggen in luie stoelen, hoed op en genieten van de anderhalf uur durende tocht naar het outer reef. We gaan naar drie andere plekken dan vorige week. het is weer ongelofelijk mooi: de kleuren van het koraal zijn hier nog helderder en afwisselender en we zien weer heel andere vissen. Nu ook de grote Clams die nog leben en hun grote mondopeningen kun je goed zien. Deze Clams groeien langzaam maar gestaag en worden wel meer dan een meter groot. Ze worden ook meer dan honderd jaar soms. Ze zijn toch ook kwetsbaar omdat ze bij gekrast worden door iets gaan bloeden en dan langzaam doodbloeden.Niet op staan dus.We zien een koraal met honderden kleine witte bloemetjes en op elk bloemetje zit een blauw visje te zuigen. je verzint het niet!!verder nog een grote hoorn des overvloeds schelp waaruit een krab kruipt met gele ogen en lange sprieten.De evolutie likt hier wel op hol geslagen te zijn. Al die verschillende visjes.Bij mensen zit de diversiteit meer in de hersenen!!De bedrading.dat zie je van buiten niet. Ik zie ook een (kleine, 1,5m) haai langs zwemmen. Op alle drie de plekken zijn we overweldigd door het bijzondere van deze onderwaterwereld. ik begrijp dat je er verslaafd aan raakt!! we ontmoeten nog nederlander die 6 weken aan het duiken is hier in australié. hij woont in haarlem en is financial Adviser, what ever it may be. marijke heeft ook een hoesje voor haar I phone gekocht en kan nu foto's onder water maken. lukt redelijk.
het ongeveer vier uur zwemmen maakt je toch wel moe als bejaarde en we dutten bijna in als we terug varen langs een mooi klein atol. We boffen weer met het weer: alweer een zonnige dag met niet teveel wind.
Op de phone bericht dat het slot in antwerpen niet meer werkt. marijke snel de slotenman gebeld en ja een paar uur later is de klus geklaard. lang leve het internet/telefoon.
We zien op TV alle ellende in athene en vragen ons met iedereen samen af waar dat heen moet. hoe hebben onze vorige regeringen zo kunnen zitten slapen!!Maar lezen van hawaii van Mitchener leert me weer dat het van alle tijden is dat gepruts en gezwendel. we boffen nog sinds 1946!!. We voelen ons hier ver weg van alles maar krijgen toch genoeg bericht van onze vrienden om beetje voeling te houden. De ramen man heeft de puien in frankrijk van de Issooh ruimte erin gezet. rene stuurt er foto, s van.Dank rené!!! Patrick superviseert daar mee. Zonder vrienden zou je nooit zo lang weg kunnen. We gaan nog op zoek naar family therapy Institute in Cairns. ik werk nog aan het boek.
15-2-2012.
half zeven afslaan vandaag; op half moon bay! In het donker vertrekken. En nog niet de eerste zijn. De baan is weer super, het weer prachtig en de vorm ietsje minder dan laatste keer. Ik versla marijke toch met drie up. (35stbfpt).4-1 en dus Australische wedstrijd gewonnen. Na de golf een verder rustige dag. het huisje opruimen en lekker zwemmen. het is iets koeler deze avond, 30 graden. We hebben een ongelofelijke tijd gehad in cairns/Palm Cove. De streek hier is ons extreem bevallen. Wat een natuur en veel te zien en goed weer. maar we hebben geboft zeggen ze omdat het normaal meer regent en waait.
We drinken onze laatste Shiraz prikwijn!! Een revelatie. We nemen er een mee om aan wijnmaker in frankrijk te laten zien en te vragen waarom ze deze rode prikwijn niet daar maken.
16-2-012
Vanmorgen nog blog op net gezet.De Dame van het internet café is erg aardig en geinteresseerd. Vraagt wat ik allemaal schrijf. Verteld over blog en boek. Vond ze machtig boeiend. Wilde titel van boek hebben. Dan naar het vliegveld. Even rondcrossen omdat ondanks onze eerdere verkenningen het toch zo slecht was aangegeven dat zelfs marijke verdwaalde. Auto snel ingeleverd. Dan naar de Domestic terminal( we bliegen naar Darwin. Maar bij de terminal, na lamge wachttijd, horen we dat we naar de international terminal moeten. Ons vliegtuig gaat naar Singapore en maakt tussenstop in Darwin. Dus tien minute wandelen.Het is heet maar het lukt.Dan blijkt dat we andere vlucht hebben dan op onze lijst staat, dwz met Jet Star, een prijsvechter. Dat is niet best want zij hebben heel andere baggage regels dan Britisch Airways. Dus alles tot de gram wegen, met name ook de handbagae. We hebben 7 kilo teveel dus gooien we een en ander weg(golfclubs van Marijke; nee wel ballen en oude kleren). Uiteindelijk 3kilo teveel dus 50$ betalen. Schande. De puurste geldklopperij zeker als blijkt dat vliegtuig half leeg is. Iedereen zit zijn baggage te herpakken en spullen weg te gooien.de personeelsleden die ons zo pesten zijn overigens wel erg vriendelijk. Toch iets om aan BA te melden. In het vliegtuig ook geen eten of drinken. Je moet alles betalen. En dat terwijl wij voor BA betaald hebben. Tijd voor ingrijpen van consumenten organisatie?
De vlucht was verder prima. Darwin is inderdaad erg heet!! Heel erg heet.We shuttelen naar ons hotel, de travellodge, op Cavendagh Str. Heel central.Het heft twee ruime zwembaden in een aangename tuin met bar erbij en een restaurant. De kamer is adequaat. We moeten wel drie keer uitleggen(drie dagen lang) dat we eerst twee nachten blijven dan twee weg gaan en dan weer een nacht blijven. Ik had nl daartoe drie boekingen gedaan. Telkens zegt men dat het begrepen is en OK maar de volgende dag is het vergeten. Kleine inconvenience. We frissen ons op en gaan half vier drankje drinken bij zwembad en dan de stad in.Wandelen door Smith street over de mall die pas is aangelegd en redelijk aardig. Je kunt in de hele straat vrij wifi ontvangen. Overal zitten ook toeristen enz te mailen en internetten. We zien een mooie winkel waar ze alles van crocodile verkopen: tassen beurzen enz. Echter zelfs hier (te) duur. Dan een park met regeringsgebouw(van de staat0 en mooie oude bomen. Er staat ook een “ Wisdom tree “ waar ik natuurlijk een foto laat nemen met de wijze oude vader erop. Tegenover de tree(een Banyan) staat een interessant kustwerk: Daar neergezet in 2006. Ter ere van Darwin zelf! De grootste geleerde van de laatste eeuwen!! Het zijn een aantal(toonladder, 8) bellen van oplopende grootte die dus elk een volgende toon geven Op elke bel staat een vogel uit deze streek behalve op een waarop de Beagle staat uitgebeeld. Voor de halve circle bellen staat een buste van een redelijk jeugdige Darwin. Mooi en we spelen een liedje op de bellen. Verderop loop je over de oudste weg van Darwin heen naar een geheel nieuw aangelegd(nog steeds bezig) Waterfront. Een poging om het waterfront van Cape town n ate doen. Maar hoewel mooi niet zo fraai als daar. Met een grote brug loop je to boven de diepweg gelegen haven en je dealt af met een lift naar een park waarlangs allemaal appartementen liggen met op laagste verdieping restaurants, winkels en café’ s. Fraai ook ligt ere en zelde sort groot zwembad als in Cairns in de Lagoon. En ook in de haven een afgesloten, met netten, tegen de kwallen, zwemgedeelte. Iets verderop ligt een oude werf, nu uitspanning. We bewonderen dit alles en wandelen terug , nu langs de zee over de Esplanade. Daar staat een fraai justitiepaleis in half pagodische stijl. Langs de zee een zeer vrede groenstrook. Met paden en banken. Er lopen joggers, niet veel. Wij willen de zonsondergang zien daar en vinden een terras bij Char een hip restaurant. De eigenaar zegt helaas dat het terras dicht is. Vreemd. Dus naar een van de fraaie banken in de groenstrook waar we heel romantisch de zon zien ondergaan, nee net niet in zee maar achter een schiereiland. Toch mooi. Dan verder dwalen en richtin Mitchelsstreet, de uitgaansstraat van Darwin We passeren Sheannegann, een Ierse pub, bekend en met goed eten. Maar er staan teveel TV’ s te draaien met sport. Chamionsleague!! Dus marijke wil elders tafelen! We vinden het ook bekende Hanuman. Een heel ruim aziatisch restaurant met veel Hindu houtsnijwerken. Daar vleien we ons aan de lange bar die aan de straat ligt zoals je zoveel in Australie ziet. Erg leuk. We zitten naast elkaar en genieten van langskomende Darwinnaars. Het Aziatische meisje wat bedient ziet dat we bijna zij uitgedroogd en brengt almaar koel water!! Je moet hier voor elk uur dat je buiten bent een liter water drinken!! We drinken samen 5 liter op! Maar er is ook heel lekkere wijn en super eten. Hmm In het donker wandelen we langs de inderdaad zeer drukke Mitchellstreet . Overal overvol en vrolijke mensen. Ook veel live music in de café’ s. Maar voor ons is dat teveel. Moe zoeken we ons bed op.
17-202012.
Uitslapen voor ons doen maar toch al om half acht in het zwembad liggen.Dat is koeler dan in Palm Cove. 28 graden? We gaan dan Koffie drinken bij Roma. Dat hoort zo hier. Roma is een linkse koffietent waar je gratis kranten krijgt en waar ze uitstekende espresso en cappuccino hebben en taarten en broodjes. We gaan buiten zitten onder een waaier. Ik pak The Indigenous Times. EEn weekblad geschreven door de Aboriginals. Met veel verhalen over hunk ant van de zaken hier. Er staat toevallig een hele bladzijde in over suicide bij Aboriginal meisjes. De frequentie is de hoogste ter … wereld! Er is namelijk heel veel geweld in Aboriginal gezinnen. Daarom is ere en wet gekomen paar jaar terug die de kk moest beschermen maar dit heft het suicide aantal opgedreven. Waarschijnlijk veel loyalieits problemen??er wordt uitvoerig ingegaan op de achtergronden en te nemen stappen. In de krant vindt men dat de aboriginals het binnen eigen bevolking moeten oplossen. Niet van buiten af door de austaralische regering. Moeilijk problem Want ook alcoholism is hoog bij Aboriginals. Duidelijke parallel metbde Indianen in USA. Een gezins/gemeenschaps aanpak lijkt het beste. Mooie taak voor Andolfi om te adviseren. In Canada hebben ze geweld bij Caraibische groep wel middels wetten aangepakt; bij slaan moet je huis uit en je mag pas terug als de social werker dat verantwoord vindt. Daar hielp het wel. Ik heb zelf groepen van slaande moeders meegedraaid daar. Lang geleden!! In de krant verder nog een artikel over Sarra, die we van Oaxacakennen en die zo’ n geode workshop hield over de veranderingen binnen de school waar hij hoofd was. Hoe hij de leraren verantwoodelijk stelde voor slechte prestaties van de aboriginal kk en hoe dat hielp. Nu schreef hij dat het system wat er is in Australie om schoolverzuim tegen te gaan voor aboriginals niet werkt. Ze krijgen nl dan boete(ouders) en dat geeft schaamte en veel geweld binnen het gezin.Volgens hem moet je ouders belonen als kk wel komen naar school. Problem blijft dat je dan toch de aboriginals als kinderen beschouwt die je niet op volwasen manier op hun verantwoordelijkheden kan wijzen. Maar het is kennelijk een heel complex probleem. Wel is het opvallend dat de aboriginals kennelijk erg hechten aan geen verandering. Zij pleiten voor een manier van leven die niet anders is dan 5000 jaar of meer geleden. Met jagen en verzamelen van voedsel, met sterke hierarchie van de man, met nauwelijks rechten voor kinderen. Ze willen kennelijk de confrontatie niet aan met de onafwendbare realiteit om hen heen en willen zich terugtrekken binnen eigen grenzen zonder teveel contact. Er zijn ook heel veel gebieden waar aboriginals wonen en die als van hen gelden waar je als buitenstaander gewoon niet in mag. Dus zoiets als Nederland is alleen toegankelijk voor nederlanders… Beetje erg Wilders achtig toch. Maar als je de Aboriginals in de straten ziet of ook in kleinere dorpen dan krijg je ook meteen het idee dat het gaat om een groep met zeer primitieve gewoonten en om mensen die worstelen met hun identiteit. Natuurlijk zijn er ook veel aboriginals die wel geintegreerd zijn maar die worden toch wat scheef aangekeken door hun verwante nog op oude manier levende aboriginals. Boeiend is overigens dat je overal bordjes ziet in bedrijven en bij parken enz. die zeggen: wij erkennen dat dit land hier het onvervreemdbaar eigendom is van die en die aboriginal stam. Zover de krant.
Als we koffie hebben gedronken komen we langs een Family Therapy Institute. Ik ga er meteen naar binnen en zeg wat en wie ik ben en dat ik graag met de baas wil praten over gezinstherapie hier in Darwin en de Aboriginal problematiek. We worden zeer hartelijk ontvangen en belanden bij de baas, Barry Sullivan, een wat oudere zeer vriendelijke man op de tweede verdieping. Hij is manager van Relationships Australia, Northern Territory.Hij is erg geinteresseerd en we maken een afspraak voor dinsdag. Ze vertellen nog dat een Nederlandse gezinstherapeut hier 15 jaar de baas is geweest!! Van Eygen heet hij en woont in een nabijgelegen dorp, Coolalinga. Ik bel hem op en hij vertelt dat hij prive praktijk heft voor blanke australiers als het ware. Hij behandelt geen aboriginals omdat die hun eigen gezondheidszorg hebben. Als ik meer daarvan wil weten moet ik het aan het landsbestuur vragen. Hij is vriendelijk maar niet zodanig toeschietelijk dat hij mij uitnodigt. En hij is nog wel rotterdammer van geboorte, en vriend van Arie van Staveren geweest9 de snelle buiten van Sparta) en ook Sparta supporter!! Ik beloof hem mijn boek toe te sturen als het klaar is, ter promotie. Verder zal ik hem mailen over congress in rome.
Wij wandelen dan verder helemaal tot aan Gardens golf club. Twintig minuutjes door de hete zon. Het is een heel charmante 9 holes course die er tricky uitziet met veel water en heel veel bomen door de baan. En smalle fairways. We bespreken voor dinsdag na mijn meeting met Barry.. We blijven dapper en wandelen verder naar Colum Harbour, de sjieke jachthaven van Darwin die in een driekwart circle gebouwd is met prachtige appartementen en huizen en veel restaurantjes en café’ s eromheen.. we lopen naar de ferry die ons naar Mandorlah, een schiereiland, moet brngen. Die vertrekt over twee uur dus eerst biertje drinken in hip café’ met veel kunst aan de muur. De boottocht gaat vlot, na 15 min staan we in de barre zon in een kaal stuk land aan het water waarin volgens het bordje krokodillen en kwallen vechten om wie ons mag vermoorden.. het nieuwe stadsgedeelte ligt 7km verderop! Alleen een uitspanning lonkt in de verte. We sjokken er met de andere toeristen die deze verkeerde keus hebben gemaakt heen. Het blijkt een heel grote uitspanning te zijn met veel kleine appartementjes, een sort resort. Maar wel total verwwrloosd en ongezellig. Wel iets van te maken maar wie gaat dat doen op een plek waar de zee lokt maar met een dodelijke afloop bij toegeven aan die verleiding? In ieder geval niet de man(eigenaar??) achter de lange kale bar. Hij lijkt wat vermoeid en onverschillig. Er is eten te krijgen(The lonely planet schreef dat je hier heen moest! Een super lunch plek en erg mooi; long ago dus), maar niet veel. We nemen een hamburger!! (Marijke, zo desperate was ze0 en ik iets vissigs. Met een biertje. Iedereen doet dat maar en wacht vol geduld tot de eerste ferry ons weer naar de bewoonde wereld kan brengen(over twee uur!). Weer aan de andere kant, of deze kant, nemen we de bus! Naar het museum van Darwin. Daar is een heel aardige tentoonstelling van aboriginal kunst met redelijk geode uitleg over de symboliek van de beelden. Verder is ere en expositie over de orkaan tracy die in 1974 heel Darwin plat blies! Werkelijk afschuwelike foto’ s. Er is ook een ruimte , donker en klein, waarin je het geluid van de storm kan horen, opgenomen door een amateur tijdens de Cycloon. Horrible, afschuwelijk.
Wat beduusd gaan we dan naar huis en het zwembad in. we maken ons zelfs mooi en gaan dan naar een heel romantisch restaurantje, Nirwana, of all names, waar Live music zal zijn. Blues. Marijke beweert plots niet van blues te houden maar dat is maar dat wordt genegeerd. Haha. We lopen, alweer erheen. Twintig minuutjes maar; maar het is nog altijd 33 graden en vochtig. We stappen door een grote dubbele deur recht de bar in. Meteen rechts van de deur is een podium waarop onze kleinkunstenaars zullen acteren. Een wat vreemde plek. Het restaurant ligt in een kamer naast de zeer gezellige bar; de tussenmuur is wel gedeeltelijk gesloopt zodat het een grotere ruimte lijkt. Vlak bij deur en podium staat een heerlijke luie leren bank met kussens die zowaar leeg is. Het verder restaurant/bar zijn vol. Er is da nook geen tafeltje voor de oudjes. Uurtje wachten dan? Natuurlijk want de muziek zal het uur een minuut doen lijken. We storten ons op de luie bank en ik haal een heerlijke fles witte nieuw zeelander(Marlborough; beter dan Australische wijn ). De band gaat van schrik weer spelen. Het zijn twee gitaristen en een leuke jeugdige vrouw met cowboy laarsjes aan. Dat belooft wat. En ja, ze brengen nog meer dan beloofd en verwacht. De zangeres, Tracy Bunn( wat een coincidentie! Eerst door Tracy de Cycloon, nu door Tracy de zangeres bewogen te worden; ik prefereer Tracy Bunn) zingt al seen Engel! Ogen dicht denk je een jonge Joan Baez te horen!! Niemand luistert verder. De eters roezemoessen, de barhangers drinken en kletsen. Allenntwee oudjes uit verre Holland zitten met open mond te genieten. We klappen enthousiast en al snel ontstaat ere en close rapport tussen de zangeres en ons (Marijke beweert en mij). Maar ook marijke is blij verrast! We raken aan de praat en uiteindelijk zijn we naturlijk zo in de ban dat we een CD van de groep kopen die we laten signeren en opdragen aan… Aemilia! Wie anders. Di tom haar aan te moedigen haar zangtalent niet te verprutsen!!( Kan ze niet een meiden band beginnen zelf, samen met roos en er wat muzikanten bij zoeken?? Aemilia! Neem dit ter harte van de wijze vader). Het spellen van de naam Aemilia gaat tracy die in Darwingeboren en getogen is, niet goed af. Maar het lukt. Overigens heft miem wellicht gelijk, als zo’ n geode zangeres als tracy voor Jan Aap staat te zingen in een restaurantje in Darwin, dan is het vak van zangeres niet erg hoopgevend en rewrdend. Haha.
Na een uur is ere en tafel vrij. Helaas helemaal achter de bar en de toiletten waar nog drie ruime kamers blijken te zijn die helemaal vol zitten. Maar onhoorbaar ver van de band. We krijgen lekker eten en na uur keren we terug naar de bar. Nog even band luisteren en dan home. Morgen om 6 uur staat Widerness Adventures op de stoep.
18-2-012.
Stipt op tijd haalt brian, onze chauffeur en Guide, ons op met de 4WD bus. Er gaan nog zes avonturiers mee naar de bush. Een Iers koppel zij onderwijzeres LO en hij electrician die een jaar vrij genomen hebben, een melbournse basgitarist / annex advertisement man die later een heel T-shirt van prachtige tatouage blijkt te hebben, werkelijk the show stelend bij een ieder, met schepen en vrouwen en teksten. Hij vertelt stukjes bij beetjes hoe pijn dat doet en waarom hij de diverse beelden heft gekozen. Het is een nog ongoing process. Ik zeg dat hij zeker ervoor moet zorgen dat na zijn dood familie zijn huid krijgt. Hij had dat al bedacht. Verder een Deense jeugdige blom, wat te zwaar gebouwd maar met sprankelende ogen en zoals marijke opmerkt later, duidelijk een wat verwend type; Marijke trekt deze conclusive omdat ze minder goed helpt met alle corvee en zich vanzelfsprekend laat bedienen; zij komt van een farm in Aarhuus en reist half jaar rond. Is op zoek naar de zin van haar leven en heeft op Lombok (Gilli Air) een hele lieve jonge man ontmoet en daarmee vreselijk genoten en levenservaring opgedaan, Ze is dol op duiken en heft het vreselijk naar haar zin zo reizend. Verder een Hollandse wat oudere secretaresse die ontslag genomen heft om te reizen. Moedig! Tot slot een jonge berlijnse schone, verpleegster die ziekenhuis management gaat studeren maar eerst half jaar is gaan reizen. Ze doen maar de jeugdigen van deze tijd! Moesten wij niet proberen! Haha. Zij is blond en slank en gezellig. Zij wordt deze tocht vriendinnetjes met de Deense en ze besluiten samen van Cairns naar Sydney te trekken. Zo nu is de groep duidelijk neergezet. En dan de twee oudjes uit Anvers erbij. Brian is een wat eenvoudige maar vriendelijke en gedecideerde man die geboren is in de buurt van Melbourne op een grote schapen farm. Hij houdt van de rust en layed back style van Darwin. We koersen eerst naar Lichfield en passeren zoeaar Coolagong de nederzetting die redelijk groot blijkt van van Eygen.
We rijden, helaas almaar over asphalt. De snelweg naar Alice Springs 1500km verderop. Deze weg is recht en saai en bekend om de zware ongelukken. Iedereen valt in slap. Je mag 130km rijden(twee baantjes!) en er rijden vrachtwagens met drie tot vier aanhangers tot een lengte van meer dan 60 meter!! De laatste bak wil nog wel eens slingeren en een tegemoetkomende auto verpletteren vertelt brian opgewekt. In de auto hebben marijke en ik naast de chauffeur plaats genomen. Niemand wilde dus dat was prima. De rest valt rap in slaap. Het landschap is dan ook niet overweldigend afwisselend. Bos en nog eens bos, maar met lage bomen. Op zich mooi maar omdat er niets da nook maar niets te beleven valt aan te spotten dierenleven is het snel saai. We hebben snel heimwee naar Afrika waar achter elke boom een impala kudde kan schuilen en op elke hoe keen Olifant op de weg. Om van de vele kleurrijke vogels maar te zwijgen. Hier niets van dat al. God heft hier na de dag van het scheppen van de planten op de dieren dag Australie vergeten. Alleen de vissen heeft hij in overvloed geschapen!! Onbegrijpelijk, zo weinig leven in de natuurparken en bossen hier! We zullen de hele drie dagen durende tocht bijna geen dier of vogel zien! Enkele verdwaalde wallabies. Dat is alles. Geeft een doodse indruk.
Heel anders dan verwacht bestaat de tocht da nook uit met 110 km per uur over asphalt naar een bezienswaardige plek rijden, daar uitstappen, kort wandelen , vaak zwemmen of anders Aboriginal tekeningen bekijken en lunchen.
Deze eerste dag zijn een groep termieten heuvels de eerste stop, na een plasstop in een wat rommelige maar charmante uitspanning waar we een slang om onze schouders krijgen gedrapeerd en ijskoffie/melk combiatie proeven We leren dat er twee soorten termieten zijn. Die hele grote heuvels bouwen , omhoog, en termieten die ze N-Z maken ivm de koeling. Bij de termieten heuvel proeven we ook mierenkonten. Eh?? Ja. We moeten een levende mier pakken die een heel fel groen kontje heeft. Dan zachtjes aan het kontje liken… Dat smaakt… heerlijk, naar lime maar dan heel mooie lime! Dan de mier weer neerzetten . de mieren maken deze stof als afweer. Ik krijg het geode idee om Mier Mojito’ s te gaan promoten!! Echt kek!! Dan naar Florence Falls onze eerste stop,.De Falls zijn wonderschoon: van hoog storten de wateren zich neer, ik denk zeker 25m. In de ruime plas onder de waterval bevinden zich een grote groep jongeren met een wat oudere leiding. Het zijn local jongeren die met hun draagbare muziekapparaat voor de nodige vreugde zorgen. Ze laten gul de rumfles rondgaan, afgewisseld met de whisky fles. Jongens en meisjes wagen de sprong in het basin van telkens hogere plekken. Een paar helden wagen hun leven om de meisjes te impressen en duiken, zelfs met radslag, van bovenaf de waterval naar beneden. Volgens brian echt gevaarlijk Maar de alcohol geeft ze moed en lenigheid. Een meisje staat boven op een hoge rots, eerst bang maar dan zie je haar gezicht oplichten en vat ze moed; ze trekt even het bovenstuk van haar bikini weg van haar kleine stevige witte borsten en de jongens beneden loeien van plezier. Dan duikt ze de diepte in en komt niet meer boven. Ik bedoel komt triomfantelijk lachend boven en werpt ook onze groep een uitdagende blik toe. Kortom een happening daar. Wij zwemmen met enige moeite tegen de stroom in naar de waterval en laten het water langs ons spatten er onder liggen is te pijnlijk, zo hoog is de waterval. De verdere omgeving is eveneens heel wild en woest, met dicht opeen staande bomen en struiken, rotspartijen. Na een uurtje gaan we verder, op naar de volgende waterval, weer over de asfalt. Deze waterval, de wangi waterval is een waterval met twee grote afzonderlijke delen. Hij valt in een grot basin. We lopen erheen via een plankier en zien meteen een prachtige laughing Kookkaburra, maar ditmaal de blue winged soort!! Hoera. Bij de waterval kan niet gezwommen worden. Krokoos hebben de plek opgeeist. Wel kunnen we verder door het bos omhoog klauteren naar een prachtig uitkijkpunt. We zien weer een grote groep vleermuizen(zelfde flying foxes soort) hangen en een enorme spin… Na de wandeling tijd voor lunch. Heerlijke grote worsten gemaakt van buffalo vlees. Wauw. En fruit en groen.
Next stop Tolmar Falls. Onderweg zelfde landschap, dierloos. Het blijkt een echte watervreugdwatervreugd: na een flinke wandeling bereiken we de cascades bij het Buy Rockhole. Een wel heel special natuurplaatje. Het wemelt er van de andere toeristen en locals, maar dat hinder niet omdat we bij een opeenvolgende cascade van rapids afgewisseld met kleine poeltjes zijn. Het water heeft een verval van half metertje per vier of vijf meter zodat er leuke versnellinkjes ontstaan die echter je niet meevoeren. Je kan lekker in een poeltje gaan luieren en kletsen terwijl de natuurlijke douche langs je heen spoelt. Heerlijk. We verpozen ons een uurtje en de deense vertelt mij over haar tocht en levens plannen. Ik bemoedig haar en zeg haar haar hart te volgen. Ze is happy dus er lijkt geen sprake van vlucht, meer van zoeken. Tegen onze zin moeten we deze lieflijke en ook heel sociale plaats verlaten, op weg naar ons kamp, 20km voor Kakadu park. Toch een dik uur rijden weer, over asphalt met 100 km. Dat is toch heel anders dan in Namibie en Botswana; daar sluip je door het land almaar alert op dieren, vogels, op de weg wandelende ezels en mensen.
Je raadt al wat we prefereren. Al zijn de waterval ervaringen groots.
Ons kamp is een kampeer- en kleine huisjes kamp. Er is een heuse locale bar met echte wilde locals. Geen Aboriginals maar soort Australische Cowboys. We slapen in een kruising tussen tent en huisje; primitief en warm want geen airco. Wallabies lopen hier op de camping. Eindelijk dieren! Er is wel een zwembad waar marijke en ik niet in gaan omdat we vogels gaan spotten. Met veel geklauter vinden we een plek waar iets te spotten valt. We zien veel Egretten en een grote groep papegaaien. Verder in de boom honey eaters, meest blue faced (niet nieuw). En Rainbow lorikeets van iets andere pluimage: rode hals ipv geel. Zelfde soort maar variantje. Valt dus tegen. In de wel lekker local en oud uitziende bar nemen we een biertje. In het dak zitten kogelgaten. Daarin geschoten niet als agressieve daad maar voor de lol. Door plaatselijke hells Angels. Die zijn in Australie een pest vertelt men. Met veel moorden onderling of op leden van andere gangs, vooral in Melbourne en Sydney . niets nieuws onder de zon. We maken met zijn allen het eten klaar wat door brian die dus ook nog rol van kok speelt, prima wordt geroosterd op een grote stalen bakplaat. Kip, groenten en pasta erbij. Simpel maar goed. Geen wijn maar water. God was hier en heeft de wijn in water veranderd. Zo gaat dat in Aboriginal land. Na het eten wordt er gekaart!! Een variant van pesten. Ach ja je moet wat. We worden ook verblijd met de beloofde vreselijke onweersstorm. Pachtig licht de hemel op en de donderslagen zijn angstwekkend hard, alsof ze naast de deur inslaan . en misschien is dat wel zo. Kakadu staat bekend om deze fraaie natuurverschijnselen. De zware regenval zet het kamp blank en maakt onze slaapplek koel!! Wel ietsje vochtig omdat het dakje een beetje lekt. Maar een kniesoor die daar op let. Dan op tijd slapen want morgen om zes uur op weg zijn!Na snel ontbijt.
19-2-2012.
Vandaag weer zelfde patroon: over de snelweg door Kakadu, een natuurgebied van 20.000 vierkante kilometer en in bezit van de Aboriginals waar we officieel nu te gast zijn. Dat is een wat moeizaam idee toch. Overal staat inderdaad dat je gast bent van stam deze of gene maar je ziet de gastheren en vrouwen nooit je verwelkomen. Je krijgt zelfs idee dat ze je liever zien gaan dan komen. Maar gelijk hebben ze na al die nare ervaringen natuurlijk. Het geheel komt toch kunstmatig over omdat het maar de vraag is of dat bezit echt bezit is. De uranium die er gevonden wordt( in het park is een mijn, tegen de wil van de Abo’s) gaat naar de mijn companie die wel een bepaald bedrag betaalt aan de abo’ s. Maar zo gaat het ook met de toeristen; de Abo’ s zouden denk ik ze liever niet toelaten maar op een of andere manier doen ze het toch en staan dus overal welkomstwoorden. In Abo en Engels. Ik ben bang dat deze constructie van de onderlinge relaties niet gaat werken, maar gelukkig heb ik meer verstand van verzekeren. We crossen eerst naar Nourlangie een beroemde Rock Art plek; van de Abo’ s natuurlijk die hier al 50.000!!! jaar rotstekeningen hebben gemaakt. Meestal over elkaar heen want het was geen kunstuiting maar lessen en rituelen. Indrukwekkend als anthropologisch feit natuurlijk en vreemd om tekeningen zo oud te zien met eigen ogen. De plaats is prachtig beschut uiteraard tegen regen en hitte. De tekeningen zijn tot voor kort nog almaar gemaakt zodat je ook mannen met geweren ziet getekend bijvoorbeeld. Naast de Tasmaanse Tijger die hier al vele eeuwen is uitgestorven. Van de art plek een lange wandeling door een schitterend woest gebied met veel voor de Aboriginals zeer heilige plekken passend bij hun animistische geloof. We lunchen, met overgebleven lekkere worsten.
Na deze cultuur ervaring naar de yellow river waar ons kamp is en we ook een boottocht gaan maken. Twee uurtjes rijden, weer over asfalt. En hard.
Het kamp is duidelijk wat geavanceerder dan het vorige met een heel mooi en groot zwembad met rotspartij. Even uitpakken en huisje(iets fraaier met een echt bed) uitzoeken. Dan naar de boot. Een fluisterboot zowaar. Die zal ons met een andere groep toeristen en een paar gidsen door een werkelijk paradijselijk landschap gaan fluisteren. Een grote rivier met meer-achtige verbredingen en veel moerassen. Ertussendoor grote bomen en veel bloemen in en rond het water. Yellow River!! We worden verblijd met veel mooie vogels en een aantal grote en valsogende krokodillen die niet de moeite nemen om zelfs maar te vluchten. Het wemelt ervan zegt de gids. Ook zien we een boomslang( heel netjes in een boom hangend). De tocht duurt paar uur en is een hoogtepunt van schoonheid en rust; het weer is goed, niet te heet, geen stortregen. Boffen dus. Na de tocht rijden we naar een even verderop gelegen museum gewijd aan de cultuur van de Aboriginals. Wat zal Ik ervan zeggen. Heel overzichtelijk gedaan maar simpel. En wat weer zo opvalt en zonder dat ik het wil toch tot plaatsvervangende schaamte leidt, is de wel erg extreme neiging van de aboriginals om zich vast te klampen aan hun zeer oude vaste leefpatronen. Ik heb het al eerder geschreven maar het is ook zo heftig! Met alle nadelen vandien als geen opleiding krijgen anders dan in jagen en godsdienstige en familie rituelen, relatieve armoede, al ishet zo dat ze nu officieel veel land aan hen is teruggegeven ze ook veel revenuen van door Australische immigranten verdiende arbeid en ondernemingen krijgen. Een beetje wat er in amerika met de indianen is gebeurd. Waarvan er zoveel heel rijk zijn door de casino’s enz Wat niet leidt tot levensverbetering omdat velen het geld verdrinken en weigeren om opleiding te volgen. Zie eerdere ervaringen in Sychuan.
Als simple systeem man en psy kan ik me almaar niet aan de indruk onttrekken dat er hier een enorm identiteits probleem speelt wat ze proberen op te lossen door zich terug te wenden tot de aloude tradities die nooit tot veel progressie hebben geleid. Natuurlijk hebben ze er voor hun gevoel heel redelijk mee kunnen leven maar de afschuwelijke feiten van intruders en immigranten die andere culturen op hun stoep en daarover hebben gebracht zijn niet te ontkennen noch hun effecten terug te draaien. Andolfi is hier nodig. Maar zal hij worden geaccepteerd? Of zullen de aboriginals zich koppig terugtrekken op het eigen honk? Zoals een aantal orthodoxe Marokkanen bij ons? Maar daar zijn wel de meeste Cultuurgenoten sterk bereid om van anderen te leren het goede te behouden maar het minder effectieve te veranderen. Ach wat zit ik te zeuren. Gelukkig ben ik onwetende buitenstaander en vertrek straks weer en sla de deur dicht. Anderzijds is het een leerzaam gebeuren. De bijna niet in te leven vasthoudendheid en het zo diep gewortelde conservatisme. De mid westerners in de USA zullen het beter begrijpen?
Na het toch heel boeinde museum bezoek ( het is altijd zo interessant om te zien hoe andere mensen de alom aanwezige existentiele vragen proberen te beantwoorden: goed en kwaad, dood en leven, de eindigheid, pech, voorspoed, sociale neigingen versus individueel belang. De Aboriginal cultuur is in ieder geval sterk groeps georienteerd met weinig plek voor individuele belangen. Maar ook dat is betwistbaar omdat de clan ook leiders die meer eer en voorrechten krijgen heeft. Genoeg hierover. ) op weg naar het zwembad. Iedereen erin en dan slaat de regen weer toe. Heerlijk want verkoelend. Nog tijd voor lekker onbekend soort tapbiertje en dan eten en kletsen en slapen.
20-2-2012
Na onze waterval loze dag gisteren, vandaag na het ontbijt weer op weg naar watervallen. Te beginnen met Moleen Springs waterval. Hier moeten we echt een flink eind wandelen ( ruim uur) om de waterval te bereiken. Door hoge grassen, vogels genoeg te horen, niet te zien. De waterval is schitterend. We zwemmen weer onder de stroom en genieten. Volgende bestemming is weer een waterval. Na een korte lunch. Deze waterval lijkt gewoon niet echt! Alsof Walt Dysney hem heeft gebouwd, maar het is natuurlijk andersom, Dysney aapt de natuur na. De waterval komt van om de hoek aanzetten, slaat een haak en stort dan bruisend van plezier het basin in. hier kunnen we wel onder het water liggen wat we dan ook doen. We hangen verder heerlijk in het water en onze Melbourner , marc, vertelt over zijn tatouages. De groep wordt langzaam aan wat meer coherent. Het is ook bijna over met het groepsproces.
Dan de lange weg terug naar Darwin; drie uur snellen we over de asphalt door mooi maar eentonig landschap Tot we bij Stanley Highway komen(de weg van Alice Springs naar Darwin). Dan veel lange vrachtwagens en dus oppassen. Maar Brian rijdt veilig. Om half vijf rijden we Darwin binnen; we worden afgezet bij ons hotel en krijgen daar een mooiere kamer dan eerst. Onze baggage is er nog , in goede staat. De tocht naar Kakadu was dus wel mooi maar toch niet van de orde van wildheid zoals verwacht. En het dierloos zijn van Australie gaat toch vervelen. Eindconclusie van ons: voor de waterval ervaringen moet je het wel een keer gedaan hebben. Voor de rest van de natuur hoef je er niet heen. We hebben ons door brian laten vertellen dat het landschap in het droge seizoen veel lelijker en droger is maar dat je dan wel nog hogere en grotere watervallen kan bezoeken. Hij vond het in het regenseizoen eigenlijk wel mooier hier. Dus je hoeft er niet heen te gaan maar als je toch in Darwin bent moet je de tocht wel maken. Wat meest vreemde is : ze zeggen dat je alleen met een 4WD overal kan komen. Wij hebben drie dagen gereden en nooit de 4WD gebruikt. Volgens mij is het absoluut onnodig. En in ieder geval kun je eenvoudig zelf de tochten maken, zonder tourleiding of gids. Alles staat hypergoed aangegeven. Volg de aanwijzingen van de bordjes op en het is ook veilig En overal zijn (eenvoudige) slaap en eetmogelijkheden!! Wat dat betreft draait The Lonely Planet je een beetje een rad voor ogen. Zij doen of je echt met een tour mee moet om iets op veilige manier te zien. Afrika is veel spannender met alle dieren en daar rij je ook alleen vrolijk door de bush. Hier kun je overal gewoon wandelen, alleen de meertjes en rivieren zijn gevaarlijk. Maar de veilige zwemplekken zijn dus prima aangegeven.
Wij zijn blij het gezien te hebben maar voelen geen drang er terug te gaan. Verschil met Afrika: daarheen wil je wel elk jaar terug! De dieren en vogels en ook de mensen daar maken dat verschil! Het verschil tussen de gemiddelde locale bevolking/stam, hoe je het wil noemen in Afrika en de Aboriginal bevolking is zo enorm groot wat toegankelijkheid betreft. Maar hetzelfde geldt ook voor de vergelijking met de gemiddelde Aziatische bevolking. Zie dadelijk onze Bali ervaringen.
Na de tocht dus opfrissen in ons zwembad(wat een luxe) en dan uit eten . we kiezen voor Char waar we niet op het terras mochten zitten Mar het is een heel aangenaam en modern restaurant met kennelijk zeer goede keuken. Het is vol,- bijna alleen met mannen, kennelijk werkers die hier door de week vertoeven -natuurlijk en we moeten weer op een tafeltje wachten. Maar buiten staan luie banken(waarvandaan je de zonsondergang niet kan zien overigens) en daar zakken we vergenoegd in weg. Ik haal weer een flesje heerlijk wit. Een dame is bezig wijn uit te zoeken en gaat mij onmiddellijk van advies dienen. Ze is van Darwin. En een wijnliefhebster. Ze zegt dat ik moet komen klagen als de wijn niet bevalt. De barman brengt fles en koeler en marijke is weer blij en gelukkig. Later is het eten inderdaad heel goed en de bediening( Aziatisch meisje uit de Filippijnen) weer zo vriendelijk en goed! Zeer happy lopen we Mitchels street weer af naar huis en toch wel wat vermoeid gaan we slapen.
Al die indrukken!
21-2-12
Laatste dag in Darwin. Koffie bij Roma; Dan ga ik alleen naar Barry Sullivan. Die verwacht mij al. ik heb de krantenartikelen over suicide enz meegenomen. Hij vertelt uitgebreid over het instituut. Beneden is een sort maatschappelijk werk afdeling met veel praktische hulp, boven een councelling afdeling en family therapy afdeling. Hij is meer van de narrative School ( Michael White) maar kent Andolfi en ook de Milanese groep wel. Maar niet goed zegt hij. Boeiend dat je zo snel je beperkt tot de eigen landsgrenzen. Uiteraard ligt Australie wel ver weg maar je zou toch meer europese invloed verwachten. Wellicht wel vanuit engeland en de USA. Ik vraag of ze veel bemoeienis hebben met de aboriginal groep.
Dat valt tegen. Ze hebben wel aantal Aborigals in behandeling, meestal in verband met huwelijks problemen gerelateerd aan huiselijk geweld. Maar de meest Aboriginals met problemen gaan naar speciale eigen gezondheids centra binnen de gemeenschap. Die worden vanuit de staat ook gesponsord. We bespreken verder het congress van Andolfi in Rome. Hij is er enthousiast over gezien zijn belangstelling voor kinderproblematiek . Ik vraag of hij nog mensen weet die een speciaal programma hebben ontwikkeld bv voor Aboriginal kinderen; zeker gezien het hoge suicide aantal bij de meisjes. Hij zegt dat niet te weten maar zal het navragen. We bekijken het programma en ik geef een folder en load het down van mijn stick. Hij zal het aan collegae toesturen. Wat betreft Andolfi: ik meld hem dat Andolfi eind van het jaar in Perth gaat wonen en dat het een goed idee zou zijn hem uit te nodigen voor een workshop hier in de regio. Ook zou het goed zijn hem te betrekken bij de familieproblemen van de aboriginals. Hij is daar enthousiast over. Hij hoopt te horen wanneer andolfi hier aankomt.
We praten nog verder over de aanpak daar en de onderlinge contacten tussen collegae gezinstherapeuten. Die zijn er wel maar niet frequent De afstanden zijn ook erg groot en in Darwin zelf zijn niet meer gezinstherapie instituten. Ik vertel nog over ons boek(Shake Up en laat het zien (de voorlopige druk). Hij is geinteresseerd en vraagt me te melden wanneer het uit komt. Ik beloof een exemplaar te sturen als hij het zal promoten in de regio daar. Dat belooft hij.
We nemen hartelijk afscheid.
Na de meeting wacht ik op Marijke die aan het winkelen is geslagen maar niets heeft gekocht. Dan naar het Hotel. Al onze spullen inpakken en met de taxi en de spullen naar de golfbaan! De pro daar is erg vriendelijk en we kunnen natuurlijk alles bij hem in de winkel leggen. We krijgen een karretje(het is 38 graden en lopen is dodelijk) en slaan af! Eerste hole is meteen een par drie van 165 m over 130 m water. Lekker voor waterangstige Marijke! Maar ze zweeft haar bal over de poel en we beginnen alletwee goed. De baan is prachtig met wel paar vreemde holes en enkele keren de klassieke golfnachtmerrie constructie: je moet afslaan terwijl je denkt dat de grote boom recht voor je op de fairway staat. Maar Natuurlijk blijkt dat je dan extreem naar rechts moet richten omdat de fairway niet ligt waar je denkt dat hij ligt.haha. we spelen maar liefst 27 holes! En spelen gelijk. Maar Marijke heeft een up gewonnen na 18 holes. Helaas kon ze de Australian open niet meer winnen. Na het spelen hebben we heerlijk in de schaduw een paar biertjes en een klein worstebroodje gegeten. Dan taxi weer bellen en naar het vliegveld waar we wel erg op tijd aankomen. De bagage is nu beter verdeeld en hoewel we weer met Jet Star vliegen zijn er ditmaal geen gewichtsproblemen. Als je maar zorgt dat je bagage niet te zwaar is wegen ze de handbagage niet . We hebben wel alletwee drie broeken over elkaar aan, drie shirts en ik een trui en Colbert. Of we naar Alaska vliegen! En de kijkers om de hals. We zullen Marius en Susanne vragen om een aantal boeken enz mee te nemen vanuit Bali. Die hebben vast flink ondergewicht.
Het vliegtuig vertrekt een uurtje te laat en we komen dan ook een half uur te laat aan. We worden nog een bekend oortje aangenaaid door opdringerige Balinese kruiers die onze bagage meteen van Marijke afpakken en opladen. Ze eisen 200.000!! rupies voor hun zeer geringe arbeid. Een weeksalaris hier blijkt later. We hebben maar 100.000 en geven dat maar. Dom natuurlijk maar je bent moe en onbekend met het land.
De chauffeur staat ons al trouw op te wachten! Bordje met Marijke en Lars in de hand. Het is een uiterst vriendelijke Balinese man van ongeveer 40 jaar. We worden naar een busje gebracht dat van hem en zijn broer blijkt te zijn Hij stort zich in het chaotische verkeer van Bali, met verve. Ik zit voorin en houd mijn hart vast. Het wemelt van de scootertjes die links en rechts en soms aan twee kanten van de straat op je af komen. De auto’ s rijden bij voorkeur midden op de weg en iedereen lijkt ware doodsverachting te hebben. Het is donker en later gaat het ook nog regenen. Soms kuilen in de weg en wel erg smalle wegen die echter door iedereen voor vijfbaanswegen worden aangezien. Ik denk: het is veiliger om naakt in de zee bij Cairns te zwemmen dan hier te rijden. De chauffeur vertelt inmiddels enthousiast over zijn gezin(hij heeft pas tweeling gekregen, jongetjes) en over het namengeven systeem hier. Alle oudste zoons heten Wayan, de tweede Made, de derde Nyooman en de vierde Ketut. De vijfde heet dan weer Wayan de tweede enz. Meisjes heten of ook Wayan(oudste) of Iluh en dan weer Made,Nyoman en Ketut. Maar iedereen krijgt daarbij een prive naam die door een medium wordt bepaald. Bijvoorbeeld Ketut San of wayan Gog . Dat is niet de vaders achternaam dus. Onze chauffeur is dus de oudste zoon.
Intussen proberen we in contact te komen met Marius die in Ubud verblijft. Hij is al twee dagen in bali met Susanne. We krijgen eerst geen telefonisch contact maar wel via de sms. Hij vertelt dat hij met de taxi op weg is naar Lovina waar wij hem moeten oppikken. Maar omdat onze rit nog zeker drie uur gaat duren lijkt het beter als hij alvast naar ons Home Exchange huis gaat. We proberen te bellen naar onze gastheer maar die is niet in het land. Ook zijn zoon niet. Onze Wayan zegt dat Marius een taxi moet nemen naar het huis. We hebben inmiddels wel tel. contact. Marius vindt een chauffeur(is erg eenvoudig hier en niet duur) en die belt onze chauffeur die hem de weg wijst. Na een half uur blijkt hij toch verdwaald. Na veel pogingen geeft hij het op en brengt onze lieve kinderen naar Ketin 21 een plaatselijke nachtclub. Als wij na veel , heel veel bergbeklimmen en bochten en mist en regen en bijna -dood ervaringen toch veilig door Wayan in Lovina zijn gebracht, vinden we vrij envoudig Ketin 21; daar zitten de twee helden lekker aan het bier en luisteren naar heftige live music. We omhelzen elkaar zeer zeer hartelijk en Wayan vindt prima de weg naar het huis van Graham Stott, de Australier. We horen dat Graham veel meer huizen hier heeft en hele appartementgebouwen. Hij is namelijk projectontwikkelaar van beroep. Iedereen kent hem hier dus.
Bij het huis treffen we buiten de deur slapend op een scooter, onze nachtwacht aan. Die spreekt geen nederlands maar Wayan weet de weg. Ook wipt nog even de pleegdochter(15 jaar) aan om ons te verwelkomen. Het huis is als verwacht: paleis- achtig en met uitzicht over de vallei, de stad en de zee. Morgen zullen we het echt gaan zien. Nu doodmoe naar bed. We hebben per koppel een grote slaapkamer met badkamer. Feest dus.de woonkamer is groot maar merkwaardig genoeg wat ongezellig ingericht. Een op zich mooie eettafel, vier meter lang, meter breed, staat recht midden in de kamer. Links de grote eetkeuken(het is een open grote ruimte overigens) en rechts van de tafel twee grote leren fauteuils en een grote tweezits leren bank verder grote TV en een grote Compu(apple) waaraan ik nu alles zit op te schrijven. We nemen afscheid van Wayan die ergens anders in het huis blijft slapen. En storten ons in het enorme bed van meer dan 2m breed. In de nacht schrikken we wakker: een hard geluid; prprprpr pp rrr en dan keihard: GEKKO, GEKKO. Het lijkt of het dier in ons bed ligt maar we zien niets. Het blijkt tussen het rieten dak en het bamboo dak te zitten. We zullen elke nacht genieten van de vrolijke roep van deze, inderdaad je raad het al , GEKKO. Een Gekko in huis brengt geluk zeggen ze hier.
22-2-2012. woensdag voor je het vergeten bent.
Al vroeg valt de zon in onze ruime kamer. We veren monter uit bed en rennen naar de woonkamer: wat een adembenemend uitzicht! De lange trap naar beneden, naar een groen stuk gras en daarachter het infinity zwembad wat over lijkt te lopen in de ver weg gelegen zee! aan beide kanten veel fraaie bomen en direct onder het zwembad een lange kloof die vol met allerlei bomen staat: bananen bomen, vijgen,agaves en allerlei onbekende bomen. De vogels fluiten maar blijven ook hier verborgen in het uitbundige groen. links van het zwembad staat een paviljoen , in een vijver. Daar kun je rustig lezen of ontbijten. Twee grote ligbanken staan er onder het rieten dak. Links van ons huis ligt het kantootr van Graham . Onderin zijn daar de ruimtes voor het personeel. Ons huis heeft onder onze laag nog twee vleugels met elk een ruime kamer. Een ervan is voor de lieve meisjes die vrijdag gaan komen: Miem en Roos. Nu slaapt de chauffeur daar voor een nacht. Marijke en ik springen meteen het zwembad in en even later komen ook Marius en Susanne erbij.
Om negen uur arriveert het personeel: vijf man(vrouw) sterk. De hoofdman, Ketut, een zeer vriendelijke en uiterst behulpzame manvan in de veertig die uitmuntend Engels spreekt. verder een kokkin die ook schoon maakt, een schoonmaak meisje en een masseuse die ook mee schoonmaakt. Dan is er nog een jongere man voor de tuin. In de tuin staat nog een groot hok met daarin een Labradoezel. een schat van een beeest ; maar hij mag niet uit het (grote) hok. We praten uitgebreid met ketut over onze plannen. We willen graag morgen al gaan snorkelen voor de kust hier. Geen probleem. Ketut zal bootje regelen. We besluiten vandaag naar Serangaja, de grote stad hier vlak naast, te gaan. eerst even lunchen in Lovina in een heel leuk restaurantje, zitten op je voeten enz. Dan Serangaja om twee tempels te bezoeken. het kost veel moeite om ze te vinden en Marijke die rijdt in de auto van Graham die we mogen gebruiken, moet 6x omkeren . Geen sine hier met de drukte en al het gekriewel van de scooters. het is echt opletten met rijden.Niemand houdt zich aan regels en iedereen weet dat en let dus verrassend goed op. het gaat ook niet snel allemaal. maar je hebt wel honderd ogen nodig!! de Tempel is zoals later alle tempels blijken te zijn. Pura Beji is wel rustig en we moeten een sarong huren anders mag je er niet in. Die moeten we dus snel kopen! Dan naar Pura( is tempel) Dalem, en tempel die wat groter is. Elke familie blijkt een familie tempel te hebben ( naast een gezins tempeltje bij elk huisje). En elke stad (Kota) of dorp (Desa) ook. Pura desa is dus dorps tempel. Pura Kota stads tempel. De tempels zijn gemengd Boeddhistisch Hindoe hier. Met veel animistische delen ook. Vooraan staan altijd de wachters, monsters die slechte spirits moeten weghouden. Binnen staan altijd drie tempel onderdelen, soms apart soms naast elkaar( Trimurti). Voor de drie verschijningsvormen van de ene ongekende god. Dat zijn Brahma, die voor creativiteit en geboorte staat en vuur als teken heeft, dan Vishnu, die voor het leven staat en water als teken heeft en Shivah, die vooor de dood en vernietiging staat. Zijn tempel staat altijd dichtste bij kerkhof. Vishnu bij de zee/water en Brahma is van de hemel. De wereld is voor de hindus verdeeld in drie lagen: de hemel, de middenlaag waar de mensen leven en de onderwereld. De tempels hebben natuurlijk allemaal oneindig veel beelden hier . van veel andere goden( verschijningsvormen moet ik zeggen van de ene God) zoals Ganesh met zijn olifanten gezicht.ook zijn er Godinnen maar ook die zijn verschijningsvorm van de ene God al zijn ze ook tegelijk de echtgenotes van Brahma, Vishnu en Shivah b.v. Het loopt allemaal door elkaar hier in Bali. Belangrijkste voor de mensen zijn de voorouders. Die worden elke dag met offers ondersteund. Daarover later meer. Na onze tempel tochten terug naar huis en zwemmen. Dan weer naar ons dorp Lovina afgezakt, een hele lastige tocht over een zeer kronkelig en steil en vooral smal weggetje. Voortdurend scootertjes vermijdend en af en toe de berm in als er andere auto aankomt. geen sine gezien de ravijntjes overal. We gaan weer eten en nu bij restaurantje waar ook Balinese Barong dans zal worden uitgevoerd. twee meisjes treden op en dansen vol verve. deze dans wordt alleen door meisjes gedanst die nog geen menstruatie hebben gehad.We zijn helaas voor het rest. de enige gasten. Maar dan wel enthousiaste gasten. we kopen alle vier nog een sarong langs het strand bij zeer schattige dame. Kortom een feestavond en extreem gezellig met Marius en Suus erbij. Thuis dan nog verplicht boeren bridge spelen!! jaja de jeugd houdt je wakker. dan moe naar bed.
23-2-2012.
Wat gezellig , opstaan en dan samen met de liefste Susanne en Marius ontbijten. Zij kletsen gezellig en vertellen over hun werk en plannen. Kinderen zijn toch de grootste positieve actie die je in je leven verricht!! En Marius is zo wijs, soms wel wat eigenwijs,. Moet hij van zijn lieve moeder hebben. Toch?
We gaan al vroeg naar het starnd alwaar, een kwartiertje maar te laat, de man van de boot ons ontmoet. het is een leuk klein houten bootje, smal met twee grote drijvers om het overeind tehouden. Blauw en wit geschilderd met rode bankjes. Romantisch We tuffen (het motortje slaat soms af maar blijft toch volhouden) naar een plek in zee met koraal rif. We krijgen brood mee om in het water te kruimelen als we snorkelen. dat heeft een heel prima resultaat: honderden veel gekleurde visjes krioelen om ons heen. Een feest. het koraal is helaas veel minder kleurrijk hier maar toch wel mooi. het water is te ondiep hier en warm. Vandaar. Na twee uurtjes snorkelen terug naar de kant. daar worden we overvallen door allerlei handelaars die ons schelpen, parelen (voor de zwijnen) en doeken willen verkopen. We laten ons verleiden om enekel schelpen te kopen. Ik een klein schelpje dat geluk moet brengen. Voor op mijn hoed . Tijdens het golfen. Dan kan ik niet meer de pech hebben die ik altijd met putten heb!! Dan huiswaarts. thuis met Susanne en Ketut naar de markt om groenten en verse, heel verse vis te kopen. We gaan naar een echt locaal marktje en dankzij ketut worden we niet te veel afgezet haha. Dan vis kopen bij een klein stalletje in een steegje wat naar de vissersboten leidt. Een oude vrouw zit met een waaier de vliegen weg te jagen van de in ijs liggende vissen. Ze zijn wel vers! net uit het water. Ketut kiest de allerverste twee flinke vissen en blij keren we weer naar huis terug. Lekker zwemmen. We maken met de kokkin de vissen schoon(ik) en van een vis wordtden filets afgehaald die worden fijngehakt, vermengd met vers geschrapte cocos en vermengd met kruiden papje a la Take. Alles bij elkaar en eitje erdoor en dan wordt het visvlees rond stokjes gedraaid. de stokjes zijn net vers uit de tuin geplukte stelen van Citroengras. Dat geeft heerlijke smaak. Ongelofelijk. Sateh Lilit heet het. De andere vis gaan we roosteren vanavond. Na het zwemmen en wat gepraat is het dan zover: we maken het diner en het is heerlijk. ik zal het in Belgie en frankrijk ook maken. Na het eten weer boerenbridge. Susanne is een heel sterke speelster! Slim, geconcentreerd en maakt geen fouten. Ze wint dan ook meeste partijtjes!! haha. Een zeer goede schoondochter dus.
24-2-2012.
Vroeg op! Om zes uur vertrekken we , met de auto van hier, naar de golfbaan.Een van de mooiste van de wereld zeggen ze. Ik rij. Anderhalf uur over de smalle zeer drukke en kronkelende bergweggetjes. Zweten Maar wel een ervaring! De route blijkt erg mooi te zijn en we passeren veel tempels en plaatsjes. Toen we kwamen was het donker natuurlijk en zagen dat niet. Super uitzichten over het grote Batur meer. De baan is simpel te vinden, naast de weg. De ingang is werkelijk ongelofelijk zoals de ingang van de tempels; twee hoge bewerkte muren aan elke kant van de weg. We rijden naar de hoge bergen toe door een paradijselijk landschap. prachtige bomen. De baan is leeg. we betalen de greenfee, 1.500.000 Rupies, 125 euro, per persoon Een maand salaris hier. We krijgen er een kar bij. Marius en ik gaan spelen en Marijke en Susanne gaan in de kar meerijden. Besluit Marijke. Marius en ik gaan dus lopen. We moeten ook nog Caddies erbij nemen. Ze staan al vol vreugde te trappelen om ons te begeleiden Normaal staan ze achter op de kar maar omdat wij lopen lopen zij ook. Ze zouden bij de prijs inbegrepen zijn maar dat blijkt, volgens hun zeggen, niet zo te zijn dus dat kost nog eens 150.000 rupies per Caddy. Onze Ketut in het huis blijkt per maand!! 100.000 rupies te verdienen!! maar goed het is fijn om als Hollander iets te kunnen terug geven van de vele gestolen goederen hier. Tussen haakjes even: als je leest hoe wij hier nog in begin 20ste eeuw te keer zijn gegaan, met uitmoorden van tienduizenden mensen, dan schaam je je toch wel erg diep voor je niet eens verre voorouders! De tijd dat mijn ouders al geboren waren!!Afschuwelijk. Ik wist niet eens dat wij pas in 1904 hier in Bali binnen vielen en het land veroverden. Segaraja was toen onze Hoofdstad. Maar goed Iedereen schijnt het evenzeer vergeten te zijn als ik. De baan is inderdaad schitterend aangelegd en woest, met uitzicht op de enorme bergen rondom. De Caddies zijn super en weten precies welke stok te gebruiken. ook geven ze de putting lijnen super aan. Wij spelen alletwee boven onze kracht daardoor. En de omgeving stuwt ook tot grote hoogte. En mijn hoed met schelp maakt het putten veel beter. Marius speelt op de lange en moeilijke baan keurig 36 boven de baan!!!Ikzelf verbaas marijke! Ze zegt dat ik nog nooit zo mooi heb gespeeld!! Met een 6 op een par drie speel ik 13 boven de baan. Gezien slope hier(136) krijg ik denk ik 18 slagen; ook nog nieuwe baan!!Dus 41 pt stbf. Marius en ik spelen matchplay (ik van 16 slagen) gelijk. Maar het resultaat is niet belangrijk. de score houden wij niet bij (de dames doen het) en wij genieten met volle teugen. Ook erg leuk om met Marius een rondje te spelen! Meestal is het natuurlijk Adriaan en ik samen. Overigens zou aanwezigheid van Adriaan erbij het nog volmaakter hebben gemaakt. Maar aan andere kant, nu eens met kleine Marius is ook fantastisch. Susanne lijkt ook zeer te genieten en Marijke is niet treurig dat ze niet speelt.
Een heel mooie ervaring! Na het golf naar de grote tempel vlakbij aan het Batur meer.Pura Ulun Danu. Een gemengde hindu-boeddhistische tempel . In het meer liggen vlakbij de tempel nog twee eielandjes waarop een tempel voor Vishnu en een voor zijn vrouw. Heel fraai. Er zijn veel ceremonies gaande. Wij gaan eerst even lunchen in een rest. in het complex. Prima buffet. Genieten dus.Na een Balinees buffet en een bezoek aan de tempels rij ik weer de lange en chaotische en kronkelende weg terug tot we aan de voet van de bergen bij een wel heel romantisch plekje komen. In een kloof aan een riviertje met kleine watervalletjes liggen her en der op de berghelling terrasjes waar je iets kan drinken. De ober komt de trappen op en af gesneld We drinken vruchtensap en zijn verbaasd over zoveel charme. Marijke rijdt verder terug. Thuis gaan we mie en omelet maken en wachten we tot aemilia en roos komen. Onze goede driver Wayan heeft ze op tijd opgehaald van het vliegveld en komt na drie en een half uur kronkelen om half een 's nacjts aan met de dames!! Wat een vreugdevol weerzien!!!Miem ziet er goed uit, Roos ook. Na even kletsen storten zij moe in bed in de grote kamer beneden.
25-2-2012
Met Wayan naar een tocht maken in grote auto met zijn zessen. Een geklets van jewelste. Miem vertelt over haar brunch plannen in Amsterdam en er wordt ook veel gepraat over allerlei vriendjes en vriendinnetjes die de jeugd kent. We rijden eerst naar een mooi berg gebied met schitterende Sawahs die op steile hellingen liggen. Daar gaan we een koffie en vruchten plantage bezoeken. Ze maken daar ook de beroemde Coffee Luwa. Dat is koffie gemaakt van bonen die eerst , rood en rijp, zijn opgegeten door een Mongoos , dan bewerkt in de darmen van het beeestje en weer uitgepoept. de bonen worden dan weer uitgewassen uit de poep en dan geroosterd. Tja. Verder maken ze ook gewone koffie. we zien een meisje heel rustig in een ijzeren pot de bonen roosteren, ze omdraaiend met een stolje. Dat is wel erg arbeidsintensief. Maar ze hebben ook een soort draaimolentje waarmee ze de bonen roosteren. Verder laten ze ons Drakenvruchten proeven. Grote roze vruchten die van binnen wiy zij met zwarte spikkeltjes erin. Ze zijn heeerlijk zoet en fris. Na de rondleiding gaan we daaar eten en kopje Luwah drinken. Die kost hier zelfs 5 euro per kopje!! De smaak is inderdaad speciaal. Goede koffie die een wat aachter smaak heeft alsof je fluweel drinkt. Maar toch niet de prijs ward vinden wij. het eten is prima en zeer gezellig. Dan naar een grote boeddhisten tempel. Bekende fraaie gebouwen. Buiten de tempel maken we nog een vechtpartij mee en dat zo dicht bij Boeddha!! Een oudere, dronken , man heeft ruzie met zijn zoon. Wayan zegt dat de vader al het geld van de familie opdrinkt en dat ze daar boos om zijn. We zien ook nog een mooi oud(?) houtsnijwerk betreffende een huwelijksritueel. Omdat Susanne en marius gaan samenleven met contract!! besluit ik het voor hen te kopen. Suus wilde het doen maar Maas was tegen. Dus geside met de schoondochter haha. Family Therapy intervention!!. Vervolgens naar de warme bronnen!! die zijn heel bijzonder. Drie lagen met warm water. We genieten van de onderdompeling. Onweer drijft ons het bad uit. Dan weer huiswaarts door prachtig gebied. Daar Boerenbridge . In de slaapkamer van de dames vinden ze een reuze spin. We halen de nachtwaker erbij om die te verwijderen haha.
26-2-2012.
Vroeg op. ontbijt met omelet met pepertjes en vruchten erin Dan naar Menjangen , een eiland twe uurtjes naar het westen. Om te snorkelen. Wayan rijdt ons weer. Heerlijk. we passeren veel pittoresquer plaatsjes een met een Apen tempel. Er zitten veel apen op de weg .Ook veel sawahs langs de weg waar druk gewerkt wordt. De jeugd kletst de hele reis door over alle avonturen in Amsterdam.Marijke is er stil van. We komen aan bij een klein haventje waar de bootjes naar het rif vertrekken. We zoeken de spullen uit en krijgen een eiegn motorboot met twee gidsen. een zal met ons meezwemmen de ander bewaakt de boot. Prachtig zonnig weer. er varen ook bootjes naar het eiland die vol ceremoniegangers zitten. We meren aan vllak bij het strand. Dan het water in. Hoera! De koraal is hier vergelijkbaar mooi met great barrier reef. Kleurrijk en veel vissen. Grote hoogteverschillen ook. We snorkelen twee keer een uur. Fantastisch. Dan terug. Het blijkt dat we allemaal een verbrande rug hebben omdat we in het water verbrand zijn!! In australie hadden we een pak aan, dat was ik vergeten!!. Dan naar de apen tempel, Pura Pulaki. Niet echt groots. Dan naar Lovina waar we een late luch gaan eten aan het strand. Prima en feestelijk.Maas vergist zich en neemt hap sambal. Hij heeft half uur geweend. Suus redde hem met rijst met koud water erover. Het is gaan gietregenen. Thuis weer zwemmen!! dan eten en boerenbridge. Het is zeer gezellig Helaas gaan de kinderen woensdag alweer weg. Miem en Roos naar Ubud en dan naar Gilly Air en Maas en Suus naar Seminyak. jammer.
27-2-2012.
Rustig uitslapen Vandaag een Chill dag bij het huis. Maar ketut en zijn hulpje gaan met mij twee eenden slachten. Die heeft hij gisteren gekocht om vandaag te eten.Het zijn maar heel magere beestjes zie ik. Geen lekkere Franse joekels. het dood maken is een ritueel. Ze liggen , pootjes aan elkaar gebonden, droevig te kwaken. De hulp van Ketut heeft van bamboe een zeer scherp mesje gesneden met vlijmscherpe punt en twee vlijmscherpe kanten. Daarmme moet het gebeuren. Kop afhakken of nek omdraaien is not done. Eerst worden de pootjes losgemaakt. Want een wezen doden dat gebonden is , is ook niet geoorloofd. Hij pakt de eend met liefde vast, zijn vingers op de oogjes van het dier,plukt wat veertjes van bij de slaap en steekt dan snel het bamboe dwars door de hals daarmee beide arteriae jugulares doorsnijdend. het bloed vloeit er snel uit en de eend slaapt in. Volgens ketut hebben de eendjes een goede kans om als mens terug te worden geincarneerd.Omdat ze goed geleefd hebben en tot voedsel dienen voor goede en zuivere mensen(wij dus). Zo komen we op zijn geloof.Hij legt het met aandacht en vreugde uit. het is een mengeling van Hindoeistische, animistische en boeddhistische verhalen en riten. Er is een God, die ongekend is. Maar hij is verschenen in drie gedaanten: brahma, God van het vuur, de creatie, creativiteit die dus ook geboorte bepaalt; dan Vishnu, God van het water die het leven bepaalt en tenslotte Shiwah de god van de destructie en de dood die in de beneden wereld leeft. de mensen leven in de middenwereld. In deBovenwereld leven de goden en de verlichte zielen.Na de dood gaat elk wezn naar de onderwereld waar geoordeeld wordt door Brahma, nadat twee helpers hem de goede en slechte daden hebben voorgelezen,hoe lang het verblijf in de onderwereld waar zuivering plaats vindt, gaat duren. Heel slechte mensen verblijven daarbij in het hellevuur. de familie op aarde kan op deze straffen invloed uitoefenen door veel aan de goden te offeren voor het zieleheil van de dode. Na de purificatie tijd wordt de persoon weer gereincarneerd. Brahma bepaalt in welke vorm, afhankelijk van het opgebouwde Karma in laatste leven. Vndaar de grote verantwoordelijkheid van de familie voor offeren enz na iemands dood!. Ketut beweerde dat je niet weet waar iemand wordt gereincarneerd. Onze tweede chauffeur, die ons mee naar zijn familietempel nam. beweerde dat je in je familie terugkomt en dat een Brahmaan priester weet in wie. Kennelijk verschillende meningen. Verder is van belang dat je tijdens je leven slecht Karma kan opbouwen en dat dat ook je naaste familie m.n. kinderen besmet! Die hebben er dus belang bij dat ze je helpen om op het goede pad te blijven.
Intussen doden we ook vol respect de andere eend. Zij gaan ze lukken en vullen met kruiden saus. Dan gaan ze de oven in na twee uurtjes marineren. Wij genieten intussen van het zwembad en de gemeenschappelijke vrolijke en wijze verhalen van elkaar. Marius had mij nog terecht gewezen omdat ik deWayan teveel had verteld en te weinig naar hem had geluisterd. ik vertel hem hoe Ketut vandaag heel vel heeft verteld en ik heb geluisterd. Hij was tevreden over zijn vader nu. ja, je kinderen zijn je beste leermeesters omdat je naar hen meest geneigd bent te luisteren!! En naar Marijke natuurlijk.
's avonds waren de eendjes smakelijk maar wel erg taaiig en heeel erg klein. Het bereiden was groter genoegen dan het eten. Maar in frankrijk zal de Canard zoveel meer gewaardeerd worden nu. Na het eten weer BB en slapen.
28-2-2012 Dinsdag.
Iedereen, behalve Maas, gaat naar het binnenland,met een andere Chauffeur dit keer, Wayan kan niet omdat zijn tweeling waterpokken heeft. We gaan naar twee grote tempels. een bij Batur, Pura Ulun Danu Batur, en een bij Agung hoog in de bergen, Pura Besakih. Dat is de hoofdtempel van Bali.
Marius wil nog een lees- en Chill dag hebben en moet ook nog wat werken. We nemen natuurlijk met verdriet afscheid van hem. Susanne is er stil van en moet meteen naar de Apotheek ivm hoofdpijn en keelpijn. Een psychosomatische reactie uiteraard. we kopen paracetamol en strepsils en ze knapt weer op. de tocht gaat weer door de bergen. prachtige vergezichten. Onze gids vertelt uitgebreid over zijn familie en het geloof. Hij stopt in een klein dorpje waar hij woont. We stappen uit en hij stelt ons voor aan zijn vrouw. Ze woont in een klein huisje wat tevens winkeltje(Warung) is. In de kamer staan ook drie!! televisietoestellen naast elkaar op de grond. Daarvoor liggen zes kinderen(buren) te gamen dat het een lust is. We krijgen, goede, koffie en vruchten. Dan gaan we naar de achter het huis gelegen familietempel. Die is veel veel groter dan het huis en vol altaren. Een voor de ene god en een met drie altaren voor de Trimurti: Brahma,Vishnu en Shiwah. Dan nog altaren voor security: voor de slechte geesten om die af te weren en voor de tweelingen(twee) en voor de voorouders. Er hangt een prachtig genogram dat vier generaties terug gaat. we geven bijdrage voor onderhoud van de tempel. Was niet gevraagd!. dan verder naar de eerste grote tempel vlakbij:we komen blij bij de eerste tempel aan Pura Desa Batur . Daar slaan we onze sarongs om(om afzetterij te voorkomen) we betalen 20.000 rupi entree en krijgen een wat vreemde vrouwelijke gids mee. Binnen worden we toch weer opgelicht: we moeten ook een dun sjaaltje om! kosten 20.000 rupi p.p. Schandelijk natuurlijk omdat er ook veel mensen rondlopen zonder zo'n ding. Het valt ons erg tegen in een tempel die beweerd tegen alle materialisme te zijn zo een inhalig en dieverig gedrag te ontmoeten. we worden in hoog tempo door de tempel geleid en de gids zegt waar we foto moeten nemen. Na een half uur zijn we teleurgesteld weer terug Een ervaring met slecht karma rijker. Dan naar de echte belangrijkste tempel van Bali , hoog op de bergen. Wij hebben al wat moeite om bij de ingang te komen maar na betalen van 2000 rupi de man kunnen we erheen lopen. We worden bij het betalen al meteen onder druk gezet om een gids te nemen die zal zeggen waar we wel en niet in mogen. Ik vraag of dat dan niet is aangegeven; jawel maar toch een gids. Wij weigeren dat, ook geirriteerd door de vorige tempel ervaring. Maar hier zal het nog erger zijn! de hele route naar de tempel ingang worden we belaagd door allerlei mannen die ons bezweren dat we een gids moeten huren; de een nog onbetrouwbaarder dan de ander. Ook worden we voortdurend belaagd door kinderen die prenten aan ons willen verkopen. We willen de tempel in gaan maar een man zegt dat het verboden is. Maar we zien allerlei toeristen met gids die gewoon daar in kunnen wandelen. Tenslotte nemen we een man die zegt tempel priester te zijn ( wat we niet geloven) Hij leidt ons rond en vertelt een en ander. Wij hebben geen bedrag betaald dus kennelijk worden we dan niet overal ingelaten. Na een heel vervelend en zeer slecht karma beladen halfuur waarbij we nauwelijks de tempel kunnen bekijken omdat de hele weg een kind loopt te zeuren over prenten die we moeten kopen, iets waar onze " gids" niets aan doet, bereiken we zeer gefrustreerd weer de uitgang van de tempel. Die was inderdaad erg groot; drie tempels naast elkaar een voor Brahma (die zich in zijn graf zal omdraaien bij het aanschouwen van een dergelijk materialistisch gedrag van zijn gelovigen) een van Vishnu en een van Shiwah. het is onbegrijpelijk dat er niemand van de priesters daar ingrijpt, alsof je in de St Pieter (wat ook een beetje kermis is) alleen binnen zou mogen na betaling en dan ook nog bijna nergens in mag als je geen katholiek bent. Stel ik was overtuigd Hindu, hoe zou ik dan dat moeten doen hier? Je kan dan je eigen tempel niet in om te bidden?? Helaas slaat het toeristen uitbuit virus dus ook in Bali al toe. Tot nu toe hebben we daarvan in het Noorden niets gemerkt. Na deze treurige ervaring rijden we naar een restaurant aan het meer hoog op de berg. ook daar is het massa toerisme. We eten wel goed, een buffet, maar met alleen maar blanke toeristen. Duidelijk is dat je de toeristische trekpleisters(als overal in de wereld) hier moet mijden. dan weer terug in stromende regen naar Lovina. Maar we stoppen in seradja bij de haven, waar de nederlandse troepen in 1870 binnen vielen en waar een brug is die de wilhelmina brug heet. er staat een gedenkteken aan de strijd tegen de nederlanders/ voor de onafhankelijkheid. Wij hebben ons hier tot begin twintigste eeuw vreselijk misdragen! er is ook een Chinese tempel, gewijd aan Confucius,Hinduisme en Boeddhisme. Daar worden we op de meest hartelijke en gastvrije manier mogelijk ontvangen door een wat oudere en wat jongere tempeldienaar. Zij vertellen uitgebreid over de geschiedenis van de tempel en laten ons alles zien. een verademing na de ellende van de twee vorige tempels. Onze chinese geboorte tekens worden nog bepaald (ik hond Marijke koniin) We nemen na uurtje afscheid. dan naar huis, zwemmen en Marius weer zien. Die heeft zich met Ketut vermaakt en heerlijk eten(Tonijn) gekocht en lillits en geroosterde tonijn klaar gemaakt. verder heeft hij lekker relaxed. We genieten van het eten . dan boeren bridge en slapen.
29-2-2012. Schrikkel jaar! marijke heeeft me niet echt proberen te veroveren vandaag. haha. de kinderen gaan vroeg weg. helaas is er misverstand omdat Wayan niet goed is ingelicht over de vertrektijd(7 uur). Dus belt ketut een andere driver. Die arriveert kwart over zeven. We nemen roerend afscheid. Erg gezellig was het met de kiddo's!! Marijke en ik blijven wat verweesd achter. Maar ik kan nu mooi mijn selfreflection voor het boek schrijven. Verder heerlijk chillen door Marijke. Ik werk werkelijk hard: zeker acht uur aan een stuk door. Dan samen eten maken en slapen.
1-2-3-4-maart 2012.
Het klinkt saai maar het is erg hard werken en toch ook boeiend. Ik maak mijn selfreflection af en samen met Audrey, die wel 14 mails per dag stuurt, werken we alle hoofdstukken nog eens door en corrigeren de tekst samen met de editor in USA!! topprestatie. De 4de gaan we nog eenmaallangs het strand lopen in Lovina en ergens eten. gezellig. We nemen morgen afscheid van de staf!
5-3-2012.
we nemen roerend afscheid van Ketut en zijn dames. We laten aan hem onze kleine bijdrage te verdelen. Hij zegt maar 100 euro per maand te verdienen daar. Wayan haalt ons op om ons naar Ubud te brengen. Onderweg stopt hij bij een kleine ziversmitse en daar kopen wij wat cadeautjes voor Marijke en... Femmelita. haha. Wat verdewrop een stop in een dorpje bekend om zijn vele schilders. we stappen uit in de stromende regen en genieten echt van honderden schilderwerken. Veel echt toeristische werken(maar wel goed geschilderd en toch mooi!) maar ook enkele werkjes die wij als meer kunst ervaren. we kopen twee schilderwerken(te bewonderen in Antwerpen en Pontreau!). olgende stop is bij houtsnijwerk atelier. we kopen alleen een klein Gekko houtsnijwerkje.
in Ubud voelen we ons meteen op ons gemak. Veel dynamiek en een cultureel meer ontwikkelde stad. Hollanders hebben daaraan bijgedragen door er kunstacademie te stichten. Ook Duitser, Spies. Wij logeren in Kajane Mua Villa's. erg erg mooi en met een service die ongekend is.Geregeld via Agoda wat veel voeten in de aarde had. Ikzelf heb weinig op met Agoda. Veel te veel gezeur als je wil afzien van een gemaakte afspraak. Geef mij Booking .com maar. Helaas geven die geen bonuspunten als je veelbij hen boekt. Het hotel is wat ouder maar met nieuw gedeelte waar wij in logeren. Een prachtige kamer op begane grond, op viojf stappen van een zwembad met Sip en Dip bar die helaas dicht blijkt te zijn.Verder op het terrein liggen huisjes waarvan enkele met eigen zwembadje. het geheelloopt omhoog en eindigt bij de hoger gelegen rijstvelden. Heel fraai. De receptie ligt hogerop en boven de receptie is ruime bibliotheek met twee stand alone compuus die je gratis kan gebruiken. In onze kamer ligt op het bed een hartvormige bloemenkrans met een hoed erin.Plaatje. We krijgen welkoms-tea met zoete heerlijkheden. we gaan zwemmen en dan borrel drinken. Cocktails die niet echt top zijn(pinnacolada en Mojito).We wandelen een eindje door Ubud en genieten van de dynamiek daar. dan terug naar huis en wachten op onze prive taxi(van het hotel) die ons naar onze super eetbestemming zal brengen: Mosaik. Dat zou een restaurant zijn wat tot top tien van Azie hoort. de Chef heeft Amerikaanse vader en franse moeder. het is inderdaad een fraai restaurant. we komen eerst in een ruime bar waar we amuse krijgen en een flesje wijn (balinese) bestellen. de andere wijnen zijn namelijk belachelijk en exorbitant duur. een simpele St emillion grand Cru(geen super chateau en wij kunnen het weten, toch?) kost meer dan 200 euro!!!Een fles Australische Viognier die we kennen uit Australie en daar voor 15 dollar te duur vonden, kost hier 150 Euro!!! Absoluut gestoord. Een flesje Veuve Cliquot kost hier 400 euro( bij ons in La Douce france 40 euro). Ondanks de inderdaad zeer hoge tax hier is daar geen excuus voor vind ik. Als je een driesterren restaurant wil zijn en echt vind dat je bij je gerechten een mooie wijn moet serveren om de smaak ervan tot hun recht te laten komen, koop dan redelijk mooie wijnen die passen bij wat je maakt, en lever ze desnoods tegen kostprijs aan tafel aan. Anders ben je toch te opzichtig alleen op geld maken uit. Alle mooie praatjes over "wij zijn echt niet duurder dan anderen, ja we heten zelfs goedkoop te zijn wat wijn betreft" zijn bij deze prijzen gewoon lariekoek. Wat voor mijn idee pleit is dat ze per fles wijn die je zelf , inderdaad, mag meenemen en bij het eten opdrinken, een kurkgeld van ....250.000 rupies, een gemiddeld maandsalaris voor Balinezen, rekenen. Als je echt vindt dat het aanbieden van topeten je droom is en je ideaal, reken dan een kurkgeld van 5 euro, of minder!! Je gaat als restaurant dan zo opzichtig alleen maar je richten op de zeer rijken dat je absoluut niet kan volhouden dat je kookt om iets moois te maken!!!
Maar goed, terug naar het eetgenot:
We gaan na onze amuse aan tafel in een heel mooie ruimte. Open naar buiten met twee muren achter en opzij. Niet teveel tafeltjes en heel mooi verspreid. Veel en heel adequaat en vriendelijk (Balinees) personeel. Je kunt kiezen uit vier menu's. Indonesisch menu, met vleugje Franse stijl, Vegetarisch menu, Europees menu met aziatische flavor en een surprise menu met veel (Europese) speciale gerechten als Caviaar en Foie Gras. Wij kiezen natuurlijk voor het Indonesische menu. . Eerst een voorhapje : bolletje met erin gesmolten kaasmengsel, goudse en parmesaan, en truffel crème. Redelijk. Het eten is verder inderdaad heel goed met verrassende gerechten die heel verfijnd van combi en smaak zijn. we krijgen het menu mee zodat we weten wat we gegeten hebben!.(Wie wil weten wat precies kan ons schrijven of bellen). de Balinese wijn, Two Islands, doet het er goed bij. Overigens worden de druiven uit Australie geimporteerd en wordt er dan hier wijn van gemaakt! Vandaar de ludieke naam Two Islands (Australië en Bali)Op het commentaar formulier vul ik in dat ik de wijnprijzen schandalig hoog vind en een reden om het restaurant te mijden. De kwaliteit van het eten acht ik twee sterren Michelin. De wijnprijzen een schande. De bediening is perfect.we kopen bij het weggaan toch het kookboek van de chef. Wellicht kan ik het gebruiken bij ontwikkelen van nieuwe gerechten en eigen kookboek!.Het was genieten: de prijs van het menu(6 gangen) was 70 euro. Hier veel maar zeker de prijs waard. Dan huiswaarts en slapen.Ik ha deen golf nachtmerrie: met van beek, Take en alexander moest ik afslaan in een kamer. Door breed gat in de muur. Iedereen sloeg simple af. Ik raakte bij backswing telkens iets. een vaas, een tafel enz. Uiteindelijk schoof ik zover op dat ik alles kon ontwijken maar sloeg toen tegen een stukje muur aan rechts van het gat en de bal kwam achter mij terecht. brrrrr.
6-3-2012
Vandaag weer lekker vroeg op. We hebben het ontbijt, op ons eigen terras voor de kamer, al om zeven uur besteld. De Dames staan precies op tijd voor de deur. En zoals altijd heel vriendelijk en vrolijk. Wat een ongekende luxe toch, hier in Bali. Die spontane en zo te zien vanzelfsprekende vriendelijkheid van alle mensen die je tegen komt. Natuurlijk is het serverend personeel wellicht extra getraind op vriendelijkheid maar het blijft er oprecht uitzien. Marijke heeft een Japans ontbijt besteld. met noedels, veel vruchten en iets vissgs. Ik een Engels, met spek eieren maar toch ook veelverse vruchten. Erbij koffie , thee, versgeperst Papaya sap. Genieten dus zo vroeg al.
Dan met de hotelauto naar onze vertrekplek voor een vogelwandeling. We verzamelen in een werkelijk schitterend gelegen hotel vlak bij de brug die nog door Nederlanders is gebouwd. Hij wordt echter alleen maar voor voetgangers gebruikt; er ligt een nieuwe voor zwaarder verkeer.
Het hotel ligt met de achterkant aan een grote kloof die steil en diep naar beneden gaat. In de kloof ligt een riviertje en staan talloze hoge bomen en struiken. Als je op het terras van dit vijf lagen hoge hotel zit kijk je als het ware in de boomtoppen. Voor ons staan paar grote palmen en in de palm vlak voor ons zien we almeteen twee sunbird soorten. The olive backed en the sunbird. De laatste is zwart iridiserend op de rug. De eerste is kleiner en heeft bij het mannetje een bruin halsbandje. Verder zien we nog aantal andere mooie vogels vlak voor onze neus. Onze gids, Sue, komt even na negenen. Het is een zeer montere Balinese vrouw. met stevige stappers aan en korte broek. Ze wijst ons enthousiast nog paar vogels aan. Ze heeft echt een Hawkeye!!En is super alert. Dan op stapvoor een wandeling van , blijkt later, 4 uur. Eerst wat omhoog langs de weg. Daar zien we tot onze vreugde een prachtige felrode vogel. Dan de weg over en langs een bouw verder. Daar lopen vrouwen met zware zakken zand(20kg) op hun hoofd. dat doen ze de hele dag voor laag loon. Maar ze lachen vriendelijk en groeten ons met hartelijkste blik. Dan zien we, vlak voor ons op een grote tak, de Java Kingfisher. Ongelofelijk wat een kleuren! Uiteraard fel iridiserend blauw, maar ook bruin en zwart en een felrode snavel.Hij blijft zeker tien min zitten en we maken foto's. Verder dan het achterland in, door de Sahwahs!!Die liggen vlak achter de winkelstraten. Deze wandeling is echt zoals je verwacht en hoopt: de rijstvelden die omvloeid en bevloeid door rap stromende beekjes, omhoog lopen en voor een groen en fris plaatje zorgen. De werkers dragen inderdaad de echte Javaanse hoeden in de vorm van tentjes. Romantisch. Onze gids zegt heel haar leven op een rijstfarm te zijn opgegroeid. Ze weet er dan ook alles vanaf en legt ons uit hoe het rijst verbouwen in zijn werk gaat. Veel werk en slecht voor de rug. De rijstvelden worden op verschillende tijden ingezaaid zodat er altijd rijst te oogsten valt. De groei duurt negen maanden. Elk veldje kan op de watertoevoer worden aangesloten of ervan worden afgesloten. Heel ingenieus en toch eenvoudig. Afhankelijk van de regenval.Ze wijst ons veldjes van drie, vijf en acht maanden aan. In de sahwahs zitten talloze watervogels verscholen. we zien er een paar. Op enkele plekken zijn ze, helaas, huizen aan het bouwen in de rijstvelden. De gids zegt dat meer en meer Balinezen overgaan op bouw van huizen om te verhuren aan toeristen. Ook wordt er grond verkocht. Dat tast natuurlijk de rijstvelden en schoonheid van de omgeving aan. Probleem is dat dat tevens de trekpleister is voor toeristen. We treffen een oude dame, zeker 75, die hard aan het zwoegen is met bam,boebladeren. Ze hakt het blad eraf om te gebruiken. het is een echt zwaar karwei voor haar. Ze verdient zo een heel klein bedrag. Onze gids kent haar en we praten over haar leven. Geen pensioen uiteraard. Wij vragen of het toegestaan is haar iets te geven voor haar vriendelijke verhaal. dat kan en we geven haar een bedrag wat kennelijk nogal meevalt. Het voelt voor ons in ieder geval als een geschenk dat we dit geld aan deze vrouw mochten geven. Het raakt je gevoel van sociaal wezen zijn.Vreemd dat dit zo een zeer reëel gevoel. is wat je echt verwarmt van binnen. Zit diep in (veel) mensen toch dat sociale instinct. Ook duidelijk dat er mensen zijn die dat veel minder of zelfs niet hebben. Zou dat genetisch zijn of alleen maar aangeleerd? Empathie blijkt (ook) genetisch.
We genieten zeer al wandelend en komen bij een klein hutje waar een man wat frisdrankjes maar ook kokosnoten verkoopt en bananen. We stoppen er. Onze gids kent hem uiteraard omdat ze hier alle dagen met de vogelaars stopt. We krijgen een kokosnoot die vakkundig wordt opengehakt en van een schilfer bast wordt een tuitje gemaakt waarover je het sap kan drinken. heerlijk. We blijven kwartiertje zitten kletsen. Zoontje van de man komt nog langs en neemt een frisdrank uit flesje. heeft hij liever dan de kokosmelk!! verloedering der jeugd dus! haha. Dan verder langs nog meer rijstvelden en langs een dieper gelegen watersysteem. Daar moeten we over smal padje langs een veertig meter diep ravijntje. Behoorlijk eng. En zo verder tot we weer in de stad aankomen. Een heel bijzondere en rustgevende en spirituele tocht!! terug in het hotel bij de kloof krijgen we daar samen met de gids een prima lunch.
Na de lunch koop ik een beeld van Ganesh, de symbolische god voor de kennis maar ook voor succes in zakendoen en carriere. Van 30% zilver en 70% nikkel. Om op het ISSOOH kantoor in Pontreau te zetten.
Voor ons begint de dag pas! Al zijn we flink uitgeput door de wandeling. Nu op naar het Blanco Museum wat vlakbij ligt. Dat is een even onwaarschijnlijk als fraai museum. Antonio Blanco was een van oorsprong Spaanse schilder die in 1952 naar Bali is verhuisd. het was al een wat je noemt hypomane en wat exentrieke man. Op Bali heeft hij zich wat dat betreft helemaal laten gaan. Maar hij was zeker ook een begaafd schilder. Hij noemde zichzelf! graag "De Dali van Bali" Bescheidenheid en nederigheid waren hem totaal vreemd. Hij raakte op Bali op een of andere manier in contact met de Koninklijke Familie van Ubud en schilderde veel voor hen. Hij trouwde met een beroemde balinese danseres en kreeg van de koning 4 hectaren grond waarop hij zijn atelier en later het huidige paleisachtige huis zette. Niet gehinderd door gebrek aan grootheidsideeén hield hij daar vele feesten, schilderde dat het een lust was en ontving allerlei belangrijken der aarde. We kopen entree biljetjes en worden meteen overvallen bij binnen gaan in de grote tropische tuin door een aantal verschillende papegaaien en een neushoornvogel. Zij gaan op Marijkes hand zitten. Een meisje komt thee rondbrengen in prachtige glaasjes. Je voelt je de gast van Blanco. Het grote huis rechts als je binnenkomt gaat voor deel schuil achter een reusachtig beeldhouwwerk van Blanco met draken enz. We wandelen eerst door de tuin en gaan dan het huis in waar veel van zijn werken hangen. Op twee verdiepingen. heel fraai aan grote wanden en in de reusachtige ruimten met marmerem vloeren en trappen die omhoog kringelen. Veel schilderijen zijn inderdaad bijzonder en fraai. Veelal schildert hij vrouwen. Duidelijk is dat hij was geobsedeerd door vrouwen en ook sexualiteit. Een aantal van de vrouwen die hij schildert zijn zeer gedetailleerd van boven maar lopen ahw weg in niets van onderen. Doet denken aan Rodin die zoveel vrouwen beeldhouwde alsof ze uit de steen opstegen en zonder benen of voeten. Opvallend zijn vooral echter de lijsten om de schilderijen. Elke lijst is een kunstwerk op zich, door Blanco zelf gemaakt. Beneden hangen ook een aantal werken uit de , ik denk 60-ger, jaren. Dat zijn meer collages. Over Mick Jagger, veel over allerlei sexuele motieven. Ik vind die collages veel armelijker qua kunst, en erg duidelijk sterk beinvloed door zijn geobsedeerd zijn met sexualiteit. Eigenlijk een beetje om plaatsvervangende schaamte bij te krijgen. Blanco laat hier zo vreselijk zijn onbewuste(?) problematiek zien aan de willekeurige beschouwer. Omdat het hier veel minder kunstzinnig is verwerkt wordt het bijna banaal. In een ruimte bij de uitgang hangen aantal schildereijen van de zoon van Blanco. Daarin veel theepot motieven en stillevens. Werkelijk ook heel mooi. Al met al een museum dat je niet mag missen!! Inderdaad, hij krijgt een beetje gelijk: dit museum doet denken aan het Dali museum in Figueras. Maar ga er heen dus!! Ik kende , ik schaam me, Blanco voordien niet en beschouw hem als een van de meer je rakende schilders die ik ken. Een man met een bipolaire stoornis, dat is zeker , maar zeer veel kunstenaars zijn met die "stoornis"gezegend! (zie het boek " het verzengend vuur").
Na Blanco die je dus niet Blanco kunt bezien, naar een ander museum. Hier hangen een aantal levensbeschrijvingen en foto's van Spies en Bonnet, de nederlandse schilder die van groot belang is geweest voor de Balinese kunst in de vorige eeuw. Echter geen schilderijen van hen. In het fraaie museum wat uit aantal grote gebouwen bestaat in een mooie tuin, hangenoudere en nieuwere Balinese kunstwerken. ook aantal houtsnijwerken van fabelachtige schoonheid. Toch gaan zien. Bonnet hangt in een ander museum. Helaas hadden we daar geen tijd meer voor.
Kapot gelopen keren we terug naar ons hotel. We passeren een pedicure winkeltje . Twee meisjes proberen ons te verleiden er binnen te gaan. En we bezwijken voor zoveel aandacht en onze zere voeten. We worden dan meegenomen achterom en drie hoog en de twee meisjes vleien zich aan onze voeten en schaven en wassen en knippen en schuren dat het een lieve lust is. Voor slechts 4 euro de neus. Meer verkwikt zweven wij op onze poezelige voetjes naar huis. Dan zwemmen. Omdat we echt alles willen doen gaan we om half acht naar een uitvoering Balinese Dans in het Paleis.. De Legong Dance and Ramayana.
Het is in de tuin van het paleis en iedereen gaat er vanuit dat het droog blijft.Twee grote gamelan orkesten zitten tegenover elkaar. Ertussen is het danspodium. Het begint met tien minuutjes muziek. Dan eerst een korte dans, Legong Jobog.Twee meisjes dansen dat . Zij stellen twee jongens(tweeling), Subali en Sugriwa, voor die het eerst goed met elkaar kunnen vinden maar dan in apen worden veranderd en ruzie gaan maken. Het gevecht blijft onbeslist omdat ze even sterk zijn. Dan herkennen ze elkaar weer en de harmonie wordt hersteld. Het is een enorm gedisciplineerde dans. vervolgens een lang verhaal: Rama, Sita en haar broer Laksamana wandelen in de jungle van Dandaka.Zij worden ontdekt door de demonische Maricha uit het koninkrijk Alengka. de koning daarvan, Rahwana besluit om de princes Sita te ontvoeren om haar te huwen. Maricha verandert zich in een hert en probeert Sita te verleiden hem achterna te gaan. Zij wilhet hert vangen maar het lukt niet. Dan vraagt ze Rama om het hert te schieten.Hij laat Sita achter onder de hoede van Laksmana. Als rama het hert schioet verandert het weer in de demoon Maricha die gewond weg rent.Sita hoort het schreeuwen en is bang dat het Rama is. Zij vraagt Laksman om hem te gaan zoeken. Laksman trekt magische circel rond haar en vertrekt. Rahwana ziet dat en komt naar Sita toe, vermomd als een oude priester en vraagt om een aalmoes. Sita verlaat de circel en wordt dan ontvoerd.Als hij haar naar zijn rijk voert komt de vogel Jatayu haar te hulp maar hij wordt gedood door Rahwana.Rama en Laksman vinden de stervende vogel en die vertelt waar Sita is. Rama bidt en stuurt de vogel naar de hemel. Dan komt de witte aap Hanoman ten tonele.Rama vraagt hem om naar het paleis van Alenka te gaan om Sita te vinden.Hij geeft zijn ring aan Hanuman zodat Sita hem zal herkennen als vriend.. Rahwana forceert Sita met hem te trouwen maar zijn nicht stelt het uit.. Hanuman stormt dan het paleis binnen Hij ontmoet de nicht Trijata en Sita en geeft de ring. Zij geeft hem de gouden bloem. Hanuman verwoest de tuin van het paleis.Hij vecht met de demonische krijgers en verslaat hen. Dan Gaat hij naar Rama die hem met zijn apenleger terugstuurt. Rama vecht tegen Rahwana maar de strijd blijft onbeslist. Dan vecht Hanuman met Rahwana en verslaat hem.Sita wordt bevrijd en iedereen is blij. De dansen zijn heel bijzonder en het verhaal is goed te volgen.De slechterikken worden door mannen gedanst de anderen door vrouwen. behalve Hanuman. De apen worden gedanst door een aantal kinderen. ook de hertjes worden door kinderen gedanst. Een romantische avond dus weer. dan nog eten bij de buurman van ons hotel. Een heel charmant restaurantje waar we, op de grond zittend op zachte kussens een Balinees wijntje erbij, genieten van geroosterde eend(lars) en garnalen (Marijke). tenslotte moe naar huis en in ons bloemrijke bedje slapen.
7-3-2012.
Onze laatste tocht voor de terugkeer naar Antwerpen! We vertrekken om drie uur van de luchthaven in DenPasar naar Singapore. Daar gaan we twee nachten slapen en we vertrekken dan de 10de om elf uur 's avonds naar Londen en Brussel.
Bij het opstaan vandaag merk ik dat ik met mijn rechter oog slechter zie. Ik kijk als het ware door een mistwolk heen met vrij grove druppeltjes en verder zweven grote zwarte golfachtige figuren door mijn beeld; Grote mouches volants. Mijn oog is ook wat rood en ik denk dus aan mogelijk een ontstekinkje. We gaan met de auto van het hotel naar een ver weg gelegen grote apotheek en ik haal daar chlooramfenicol druppeltjes. Om elf uur komt onze trouwe chauffeur, Wayan, waarvan ik hier het adres en telefoonnummer geef voor wie een echt goede en betrouwbare chauffeur in Bali zoekt op zijn reis daarheen. Per dag kost hij ongeveer 500.000 Rupies all in; dus 50 euro.(iets minder). Echt de moeite waard want als je zelf rijdt gaat 150% van je aandacht naar het verkeer.
We rijden in anderhalf uur naar het vliegveld. We stoppen her en der om wat te bezichtigen en Marijke laat voor twee euro haar kapotte armbandje herstellen in een grote zilverfabriek. Veel groter dan ons kleine fabriekje van de eerste dag Ubud maar ook veel veel duurder!! Honderden werknemers zwoegen daar intensief voor relatief laag loon. Wel min of meer leuk werk. Maar zwaar. Alle werknemers worden zeer streng gecontroleerd bij elke keer dat ze weggaan van het werk.
Goed wij bereiken ruim op tijd het vliegveld. De koffers hadden we zorgvuldig gewogen en onder de 23 kg gehouden. Wel dus zelf teveel kleren aan. Maar ditmaal, alweer met Jet Star, wat behoudens de ene keer in Cairns dus prima service leverde, alles soepel verlopen. We eten nog klein hapje en dan twee uur vliegen naar Singapore. Bali was een groot feest en waard om terug te gaan!! Huisje huren in Ubud lijkt dan beste optie (of home exchange natuurlijk!!) Lovina is toch niet echt the place to be al is de rust daar wel heerlijk en het echte Bali meer voorhanden.
Singapore: een groot vliegveld, alles goed geregeld, geen overdreven controles. Wel dreigende borden overal: wie drugs bij zich heeft riskeert de doodstraf. Vanwaar toch die panische angst voor drugs?? Wat een vreemde culturele uitwas is dat toch in veel landen. Drugs zijn zo oud als de mensheid en hebben nooit tot echt grote rampen geleid. Wel de maatregelen om ze te beperken en te verbieden. Die zijn vele malen erger dan de drugs zelf. Hebben we nu helemaal niets geleerd van de droogleggings- periode in de USA? En van het falende drugs beleid in de USA, Engeland, Frankrijk enz?? Hoe meer en draconischer de verboden, des te meer criminaliseren van de drugs en des te meer problemen. Elke hulpverlener ter zake kundig weet toch dat het niet de stof is die gevaarlijk is maar de persoon die het neemt. Veel Indianen kunnen er niet tegen evenzo veel Aboriginals niet; maar die kunnen ook niet tegen suiker en worden daar zeer snel ziek van. We verbieden toch ook de hele bevolking niet om suiker te eten? Goed Ik heb deze lessen al vele jaren aan vele mensen voorgehouden. Het is bekend dat dit zo is, maar de regeringen houden meer rekening met hun onderbuik gevoelens of verkeerd gebaseerde meningen dan met de werkelijkheid. Drugs , en alcohol, zijn speelbal van allerlei morele oorlogen geworden.Als het echt zo slecht was, zou Christus dan als wonder water in wijn hebben veranderd? nee hij zou de mensen zo veranderd hebben dat ze het water prefereerden boven de wijn!! Also Sprach lars.haha
Singapore dus; Wij blijken , zoals ik al dacht, een pendeldienst te hebben naar ons fraaie Hotel. We moeten kwartiertje wachten maar daar is de bus dan toch. met ons rijdt één black american mee. Een zakenman, dat is duidelijk. met Laptop en twee I phones. We rijden door een ruim opgezette stad met brede wegen die vrij leeg zijn. de wolkenkrabbers zijn helder zichtbaar tegen de blauwe lucht. Langs onze route zien we een golfbaan met wel 73 holes. Fraai aangelegd. Een eiland is het Singapore. Klein eiland eigenlijk, met ongeveer 5.200.000 inwoners. Een stadsstaat; volgens een chauffeur die we later hadden een staat geregeerd door een koninklijke familie in nauwe samenwerking met de CEO's van grote bedrijven. er is een parlement maar Singapore wordt geleid als een bedrijf. Of dit waar is weet ik niet. Dit is hoe het bij enkele mensen van de straat leeft. De wetten worden streng gehandhaafd. Op de stoep fietsen mag niet(er zijn overigens niet veel fietsen); boete: 1000$!!! rommel(papieertje!) op straat werpen, mag niet, boete 500$!! Toe maar De stad is wel erg schoon. Dat moet gezegd en overal zie je vegende en boenende ambtenaren in gekleurde hesjes werken aan dit schoon houden. De stad is verder heel mooi aangelegd. Modern zonder de charme van oude steden natuurlijk, maar met veel aandacht voor pleinen en mooie bij elkaar passende gebouwen. Wel de charme van enkele volkswijken als de Chinese wijk en de India-wijk. Kennelijk niet veel moslim cultuur hier. Ik heb geen enkele vrouw met hoofddoek, laat staan Burka's. Overigens zagen we die ook op Bali niet. Is kennelijk typisch voor de moslims in onze contreien, ter verhoging van het gevoel van identiteit, van ergens bij horen. van zich bedreigd voelen en gediscrimineerd dus ook. het een gaat hand in hand met het ander. Als jeje bedreigd voelt als groep ga jeje verzetten, je profileren. Zoals Nederlanders in de USA geneigd zijn op feestjes klompen te dragen. haha.En ik in Frankrijk.
Goed op naar ons Hotel. De bus brengt ons onder in de hal van het enorme gebouw (2,500kamers; geopend in 2008). In de bus al een filmpje hoe je je desk ter inschrijving moest vinden. Ert zijn nl drie desks! Een voor VIPS ( niet wij) een voor premiere Class (niet wij) en een voor de gewone gast, (wel wij). De wegen splitsen al snel: roltrap op en VIPS en Eerste Klas naar rechts, Tower one and Two, Luxurious room(de eenvoudigste) naar links. Naar Tower Three. Het verschilhebben we verder overigens nergens gemerkt. Zeker niet in de service die buitengewoon goed, vriendelijk, vlot, adequaat was. We hadden op Trip adviser gelezen dat de service in Marine Bay Sands slecht was en nog bijna daarom een ander hotel gekozen!! Zo zie je, Trip adviser kan er ook helemaal naast zitten of een melancholische en gefrustreerde bezoeker aan het woord laten.Neem van ons aan: nergens hebben wij betere service gekregen in een Hotel wat zo groot was. natuurlijk was de service in Ubud persoonlijker want veel kleiner hotel; maar niet beter of vriendelijker!Het Hotel is niet goedkoop, al betaalden wij niet de hoofdprijs. Wij reserveerden via Agoda ditmaal en niet via Booking.com omdat Booking.com aangaf dat het vol was toen wij bestelden. Bij Agoda bleek er gewoon genoeg plek te zijn!!
Als echte Hollander ga ik natuurlijk niet zeggen wat wij betaalden. haha.
Onze kamer is op de 47 ste etage (van de 57) en kijkt uit over de binnen baai en de stad. Werkelijk super uitzicht. de kamer was welgeteld 39 sq meter. Ruim dus heel ruim en erg fraai. Met twee TV's vrij wifi en internet. In de hal van het hotel zijn aantal kantoren nog waar je gratis gebruik kan maken van computers en internet(per kantoor 12 computers). We hebben enkele uren nodig om ons in het enorme Hotel te orienteren. Er zijn talloze restaurants, veel winkels,en natuurlijk het super zwembad boven op de drie Torens. Op tweehonderd meter hoogte!! Wat een uitzicht. met een overloopbad naar de rand toe(gelukkig is er een overloop goot tussen bad en de peilloze diepte). het bad is 1,25m diep en ongeveer 6m breed en 150m lang!!Onvoorstelbaar. Wat een architectonische durfal heeft dat gemaakt. We spoeden ons naar dit bad na onze aankomst maar besluiten pas morgen te gaan zwemmen. Nu ons verbazen. We gaan naar het grote overdekte winkelcentrum wat voor het hotel aan de baai ligt en bij het hotel hoort. Daar vallen we helemaal om van verbazing. Wat een enorme luxe. Tientallen juweliers en horloge winkels van alle bekende merken ter wereld. Klokjes boven de 150.000 euro, juwelen aarvan je de torenhoge prijzen moet raden. En alle bekende kledingmerken natuurlijk in de schitterende passages (drie etages) verder een ijsbaantje en een mertje en kanaaltje met gondeltjes. Een soort Las Vegas dus, maar nog meer luxueus. En dus ook een Casino. We gaan eten bij een als goed bekend staand japans restaurant. Een Michelin sterretje. Hide Yamamoto Heel charmant met aantal aparte zaaltjes met elk eigen kok en vuur waarop eten wordt geroosterd/gewarmd. Wij gaan aan de hoefijzervormige bar zitten naast twee jeugdige Amerikaanse zakenjongetjes. De dame en heer achter de bar staan voor het fornuis waarachter een man en vrouw met gezicht naar ons toe de gerechten die deels zijn voorbereid, klaar maken. Een feest van smaken. We drinken er een proefsetje van(drie) sake's bij en zijn verrast en blij. De Amerikaanse jongens eten als gekken en jagen hun werkgever op hoge kosten , ook al omdat ze vele dubbele whisky's achteroverslaan bij hun kreeften,lammeren,schelpen,levers, kipjes en toetjes. haha. Daar kan Christopher nog van leren, en marius en Susanne. nee die zijn gelukkig matiger in hun gedrag(of niet??).
Na het eten nog wat wandelen door dit, wel erg materialistische, paradijs. Wat een overgang als je uit Indonesie komt!!De prijzen zijn wat lager dan in Europa overigens en veel lager dan in Australië.
Omdat mijn oog niet betert bellen we met de huisarts in belgië ens chrijven we babs. beiden raden aan om naar oogarts te gaan in Singapore waar de geneeskunde natuurlijk op heel hoog peil staat. Ik denk zelf nu aan ablatio retinae.
dan slapen. Wat een veelbewogen dag alweer. Al die indrukken.
8-3-2012.
Vroeg op Snel vragen naar oogarts. Die zit in Raffles Hospital, een privé ziekenhuis.We kunnen om negen uur al terecht!! Bofffen. Taxi erheen de chauffeur vertelt over Singapore. het verkeer is weer kalm. In Singapore zit je nooit verder dan max half uur van je bestemming zegt de Chauffeur.
Het zieknhuis is een groot vierkant blok. Jaren zestig bouw zou ik zeggen. Er is een rustige hal met een Audrey piano(dus een die zelf speelt). We moeten op deelfde etage zijn. Daar en ruime wachtruimte waarin een desk met twee vriendelijke dames die mij inschrijven. Er werken vier oogartsen. Ik wordt ooggemeten. Links weinig zicht en troebel. rechts vandaag ook even wat minder. Schrik. Oogdruk: goed.
Dan even wachten en naar de vrij jonge(veertig jaar) chinese, in ieder geval Aziatische, oogarts. ik denk terug aan mijn eerste oogarts op de randweg! Dr Auw Yang, ook een chinees. Die zo vreselijk vriendelijk was. ik hoor hem nog vragen: ssoooo pppeeeeter, of sssoooo pppeeeeeter? Hij mat mijn eerste brilletje aan. Ik was zeven toen. Deze oogarts is eveneens uiterst vriendelijk en beleefd. Hij zegt dat ik er zeer goed aan gedaan heb te komen. Klachten omineus. Kan ablatio zijn. dan even spiegelen en terug naar wachtkamer. Krijg atropine druppeltjes omdat mijn ogen niet mooi genoeg waren. bella Donna. De pupillen zullen nu zich openstellen voor de diagnostische blikken die door de wijze chinees erin zullen worden geworpen. Alle weerstand wordt bij de oogartsen zo simpel weggevaagd! konden wij maar iets geven aan onze psychiatrische klanten die de weerstand tot naar binnen laten kijken zo simpel kon wegnemen. Mijn hele vak is vooral gericht op het Bella Donna effect!! eenmaal entree dan is 856% van ons werk ook gedaan!!
Goed. terug met wijdopen oogjes naar dr Lee. Hij werpt weer veelblikken door de oogspiegel(waarom spiegelden wij op neurologie altijd gewoon zonder atropine? Was dat zelfkwelling??). Dan naar een oogkijkapparaat. Kin op de rand, voorhoofd strak tegen andere rand. Hij pakt een contactlens, een grtote, druppelt een beetje verdoving in het oog, en zet de lens op mijn cornea. Ik moet voortdurend op neer, links rechts onder boven meer naar links meer naar rechts turen. ik zie het beeld van mijn tretina voor me oplichten in een soort tegen beeld in het felle licht. Geen verontrustende plassen bloed zoals bij mijn vroegere SAB patienten. Na tien minuten gekwel, maar kundig gekwel, met een positief doelvoor mij, is de diagnose rond. een bloeding in de retina, paar zelfs. Geen ablatio tekenen. Maar dat gevaar is er nog wel. Morgen weer controle en in belgie maandag snel weer controle. prognose is goed. Half jaartje tot het bloed is weggetrokken..
Opgelucht ;vreemd dat je blij kan zijn met ellende die er niet is terwijl je voorheen niet blij was toen je helemaal niks had. Bewijs hoe relatief geluk en blijdschap is.
Na de ogen perikelen op naar de Chinese wijk met de taxi. Dit maal een norsere, zwijgzame chauffeur. Ik geef hem toch fooi omdat hij eigenlijk die meer nodig heeft dan een blije en open en vrolijke chauffeur.
Rare wereld . We stappen uit in Smith Street het walhalla van de kleermakers. Meteen worden we ingepalmd door een enthousiaste kleermaker die ons meevoert zijn nering in.Hij blijkt regelmatig in Europa te komen om pakken af te leveren en bestellingen op te nemen. Ook in Amsterdam.Hoewel we zeker weten dat we ietsje worden afgezet realiseren we toch ook dat dit overal zal gebeuren. de man maakt wel een in zoverre betrouwbare indruk, dat hij kundig lijkt. Zijn in de winkel hangende bewijzen, pakken, zijn prima qua stoffen en vorm/snit. ik heb een duidelijke vraag: een nieuw tropen smoking. Witte jas, zwarte broek. Marijke krijgt ook goestingen!! Zij wil ook een zwarte chique broek en een zwart hesje/vestje!! Allerlei stoffen worden te voorschijn gehaald. We kiezen een werkelijk fraai witte stof met klein ruitjes vormig patroon. met zijden biezen op de revers en zakrandjes. Heel fraai. En een zwarte stof van deels cashmere wol deels zijde!! Soepel als mijn swing en zacht als Marijkes huidje. haha. marijke kiest een zijden stof als broek, met kleine glitter erin en een prachtig zijden stof met ingeweven patronen als vestje. ik krijg er nog en zijden blouse bij, purper. Vooor niets dus totaal teveel betaald. We dingen flink af wat weer bewijst dat we genoeg/teveel betalen. Maar wat we krijgen is het ons zeker waard en dat moet het uitgangspunt zijn. Ik word nog verliefd op een jasje wat uit vele verschillende stoffen is opgebouwd. Patchwork. Maar hij vraagt 1300 dollar ervoor. Te dol. Morgen is alles om 18.00 klaar en komt hij het naar het hotel brengen. We betalen Cash en hebben hem nooit meer gezien. Weg geld. nee natuurlijk. Hij staat er met zijn kompaan morgen gewoon op tijd!!
Na deze kleding ervaring wandelen we verder door de Chinese wijk. De kleermaker beveelt restaurantje aan.20% korting. We stappen blij het eenvoudige maar propere Chinese restaurantje binnen en worden, alweer, zeer hartelijk ontvangen. Ik ben dol op Aziaten!!Hopelijk komen ze onze cultuur positief beïnvloeden zodat al dat chagrijnige gedoe verdwijnt en plaats gaat maken voor Oosterse hoffelijkheid en vriendelijkheid. haha.
We bestellen spannende gerechtjes. Varkensoren, Bullfrog gerecht,speciale garnalen gerecht,thee,ach heerlijk en nieuw van smaken. En zeer betaalbaar en met liefde opgediend. Zeer tevreden dan verder wandelen en de Chinese wijk bezichtigen. We lopen helemaal naar huis en wippen nog even bij de overbuurman binnen, het chique-ste hotel ter plekke. Dan naar onze winkel galerij en naar huis. het zwembad in en de Jacuzzi. En 's avonds eten bij een ander chinees restaurant in The Shoppes. daar is het vol vol. Iedereen aziatisch. Iedereen kletsen en vrolijk. Vele serveersters en talloze koks achter grote ramen in de stoom. Restaurant is nl bekend om zijn Dumplings die gestoomd worden.Je krijgt grote lijsten met ongeveer 85 verschillende gerechten die je moet aankruisen. Wekruise vrolijk aan. Varkens streepjes, groen gerechten, soepjes met dumplings, twee andere soorten dumplings. Jasmijn thee á volonté. feest en heerlijk en ditmaal goedkoop al is het in de chique shoppes gelegen. De man 15 euro voor alles. dan door naar ons vorige restaurant, naar Hide voor het toetje!! Dat was nl gisteren zo onwaarschijnlijk goed! we worden natuurlijk herkend en als familie onthaald We nemen een ander toetje, een voor ons tweeën, zuinige Hollanders. nee Marijke wil slank blijven. Weer zo super. Dank Hide!! Dan langs dur winkels naar kamer; nog even een duik en genieten van uitzicht op onze kamer over de lichtjes van Singapore. Zo mooi. Dan slapen. Morgen gaan we naar Europa terug! Na drie maanden. Maar eerst nog dagje Singapore.
9-3-2012
Vroeg op want we hebben een vol programma. Singapore doorlopen,om vier uur naar de oogarts, om zes uur komen de kleermakers, om acht uur naar het vliegveld.
Het rondlopen is heel mooi maar ook heel veel lopen. Prachtig door de helixvormige brug, langs het voetbalveld wat in de baai ligt, langs aantal licht kunstwerken, want de komende dagen is er overal lichtshow, naar de rivier en de musea en het parlement, staren naar de teraasjes langs het water aan de rivier. Vroeger was daar de haven natuurlijk maar de schepen zijn nu te groot en liggen in zee voor anker. Nu is er woonwijk van gemaakt met beelden en restaurantjes en café-tjes. We lopen de hele dag; eten zelfs niet. dan naar de Suntec! een heelgrote tentoonstelling/beurs van allelrlei tecno. Computers, televisie,telefoon enz enz. de drukte is te gek!! Vijf verdiepingen, Alle nieuwste snufjes. Over een week komt hier de Ipad drie uit. We snellen naar d stand van Asus en zien de Asus transformer prime nu echt. Hier met de quattro core processor. De Infinity die nieuwer zou zijn is volgens de mensen hier veel minder van kwaliteit dan deze. Ook nieuw. met het toetsen bord samen voor 899 dollar. dus ongeveer 540 euro. Wel veel goedkoper dan in Nederland/belgië. Maar we durven het toch niet aan om hem hier te kopen. Zo hectisch en wat met de garantie?? We worden oud, of verstandig??We hebben hem nu ook niet meer echt nodig. Was voor de reis dat we hem wilden en die is voorbij. We druipen af en gaan wandelen naar het ziekenhuis. Bij de oogarts weer druppelen en half uurtje wachten. Weer in het oog turen. Geen verslechteringen. Dus gewoon naar huis. Wel daar controle. Ik heb al iets minder wolken voor de ogen. Rechts zie ik weer 100%, links 70%.
Nog wel bloed in het zicht.
Dan naar Hotel en laatste duik in het zwembad.. De kleermakers zijn op tijd. Passen in de invaliden toilet. Mijn smoking is perfect. Marijkes broek ook maar het gitetje is te wijd aan de armen. geen probleem ze gaan het herstellen en dan naar nederland sturen. met een patchworkjasje voor mij; voor 300 euro.Ach ach. Ik ben mijn stooien hoed kwijt graakt! Overal zoeken. ik had aan de blog gewerkt in het kantoor toen we op de kleermakers wachtten. uiteindelijk vindt een vriendelijke dame van het kantoor hem. Hij was door overijverige WC schoonmaker in een depot gelegd.
Dan met onze kleren naar hetzelfde restaurant als gisteren. weer feest en weer overvol. Ik loop nog even langs de apotheek verderop in the shoppes. De vriendelijke apotheker is bereid om mij twee tabletjes slaappillen te geven die ik wil voor de reis. Ik vraag om loramet(zeg psychiater te zijn). Ze verkopen geen benzo's in Singapore!! Dan maar Zoplicon. Dat hebben ze wel. ik laat mijn ISSOOH kaartje zien en moet receptje schrijven. Voor 3,80 euro krijg ik ze mee. Dan terug naar het heerlijke eten.
Het einde komt eraan. we gaan onze bagage halen, wegen die op grote schaal en proppen ook onze nieuwe kleren nog ergens in. het gewicht is OK. Dankzij feit dat Marius en Susanne veel van ons hebben meegenomen!! hoera!!
Om kwart voor acht naar de Shuttlebus die nu vol zit. Dan naar vliegveld. Alles verloopt prima. We vliegen met Quantas. Ruim op tijd weer. De vlucht verloopt prima; mooie airbus en prima eten. Ik neem na drie uurtjes de pil en slaap als de bekende roos ,tien uur lang. haha. Zo is vliegen een makkie!! Om vijf uur 's morgens landen we in Londen. De bagae gaat door gelukkig nar Brussel. We moeten langs enkele controles en worden meteen weer getroffen door de onvriendelijke bejegening hier. Onbeschoft meisje bij de koffer scanning en onbeschofte mensen bij andere diensten. We zijn weer terug in Europa. Maar we zijn ook blij er weer te zijn en landen om acht uur op Brussel. Daar wel vriendelijke mensen gelukkig. Alle koffers zijn er ook. De shuttle naar Antwerpen komt snel en de taxi voert ons veilig vanaf de ring naar huis. Niets is veranderd. Bieke ziet ons al en snelt toe. Dadelijk weer terug naar normaal: Café Baba wacht met lekker eten. heerlijke bollekes en vriendelijke mensen!! De wereldreis is voorbij. Geen gevaarlijke zaken ditmaal beleefd. wel oneindig veel inrukken die moeten worden ingebouwd. veel ideeën voor Frankrijk en verbouwinkjes daar. Home Sweet Home. We besluiten toch dat we niet in USA, Hawaii, Australië, Bali of Singapore zouden willen wonen. Den Anvers en Le Pontreau blijven favoriet. En....het boek met Audrey is bijna af!! Nog nooit zo hard gewerkt op de reizen!! zeker meer dan 6 weken full time denk ik, alles meegerekend! En hopelijk wat contacten gelegd in San Diego en Darwin??
22-2-2012. woensdag voor je het vergeten bent.
Al vroeg valt de zon in onze ruime kamer. We veren monter uit bed en rennen naar de woonkamer: wat een adembenemend uitzicht! De lange trap naar beneden, naar een groen stuk gras en daarachter het infinity zwembad wat over lijkt te lopen in de ver weg gelegen zee! aan beide kanten veel fraaie bomen en direct onder het zwembad een lange kloof die vol met allerlei bomen staat: bananen bomen, vijgen,agaves en allerlei onbekende bomen. De vogels fluiten maar blijven ook hier verborgen in het uitbundige groen. links van het zwembad staat een paviljoen , in een vijver. Daar kun je rustig lezen of ontbijten. Twee grote ligbanken staan er onder het rieten dak. Links van ons huis ligt het kantootr van Graham . Onderin zijn daar de ruimtes voor het personeel. Ons huis heeft onder onze laag nog twee vleugels met elk een ruime kamer. Een ervan is voor de lieve meisjes die vrijdag gaan komen: Miem en Roos. Nu slaapt de chauffeur daar voor een nacht. Marijke en ik springen meteen het zwembad in en even later komen ook Marius en Susanne erbij.
Om negen uur arriveert het personeel: vijf man(vrouw) sterk. De hoofdman, Ketut, een zeer vriendelijke en uiterst behulpzame manvan in de veertig die uitmuntend Engels spreekt. verder een kokkin die ook schoon maakt, een schoonmaak meisje en een masseuse die ook mee schoonmaakt. Dan is er nog een jongere man voor de tuin. In de tuin staat nog een groot hok met daarin een Labradoezel. een schat van een beeest ; maar hij mag niet uit het (grote) hok. We praten uitgebreid met ketut over onze plannen. We willen graag morgen al gaan snorkelen voor de kust hier. Geen probleem. Ketut zal bootje regelen. We besluiten vandaag naar Serangaja, de grote stad hier vlak naast, te gaan. eerst even lunchen in Lovina in een heel leuk restaurantje, zitten op je voeten enz. Dan Serangaja om twee tempels te bezoeken. het kost veel moeite om ze te vinden en Marijke die rijdt in de auto van Graham die we mogen gebruiken, moet 6x omkeren . Geen sine hier met de drukte en al het gekriewel van de scooters. het is echt opletten met rijden.Niemand houdt zich aan regels en iedereen weet dat en let dus verrassend goed op. het gaat ook niet snel allemaal. maar je hebt wel honderd ogen nodig!! de Tempel is zoals later alle tempels blijken te zijn. Pura Beji is wel rustig en we moeten een sarong huren anders mag je er niet in. Die moeten we dus snel kopen! Dan naar Pura( is tempel) Dalem, en tempel die wat groter is. Elke familie blijkt een familie tempel te hebben ( naast een gezins tempeltje bij elk huisje). En elke stad (Kota) of dorp (Desa) ook. Pura desa is dus dorps tempel. Pura Kota stads tempel. De tempels zijn gemengd Boeddhistisch Hindoe hier. Met veel animistische delen ook. Vooraan staan altijd de wachters, monsters die slechte spirits moeten weghouden. Binnen staan altijd drie tempel onderdelen, soms apart soms naast elkaar( Trimurti). Voor de drie verschijningsvormen van de ene ongekende god. Dat zijn Brahma, die voor creativiteit en geboorte staat en vuur als teken heeft, dan Vishnu, die voor het leven staat en water als teken heeft en Shivah, die vooor de dood en vernietiging staat. Zijn tempel staat altijd dichtste bij kerkhof. Vishnu bij de zee/water en Brahma is van de hemel. De wereld is voor de hindus verdeeld in drie lagen: de hemel, de middenlaag waar de mensen leven en de onderwereld. De tempels hebben natuurlijk allemaal oneindig veel beelden hier . van veel andere goden( verschijningsvormen moet ik zeggen van de ene God) zoals Ganesh met zijn olifanten gezicht.ook zijn er Godinnen maar ook die zijn verschijningsvorm van de ene God al zijn ze ook tegelijk de echtgenotes van Brahma, Vishnu en Shivah b.v. Het loopt allemaal door elkaar hier in Bali. Belangrijkste voor de mensen zijn de voorouders. Die worden elke dag met offers ondersteund. Daarover later meer. Na onze tempel tochten terug naar huis en zwemmen. Dan weer naar ons dorp Lovina afgezakt, een hele lastige tocht over een zeer kronkelig en steil en vooral smal weggetje. Voortdurend scootertjes vermijdend en af en toe de berm in als er andere auto aankomt. geen sine gezien de ravijntjes overal. We gaan weer eten en nu bij restaurantje waar ook Balinese Barong dans zal worden uitgevoerd. twee meisjes treden op en dansen vol verve. deze dans wordt alleen door meisjes gedanst die nog geen menstruatie hebben gehad.We zijn helaas voor het rest. de enige gasten. Maar dan wel enthousiaste gasten. we kopen alle vier nog een sarong langs het strand bij zeer schattige dame. Kortom een feestavond en extreem gezellig met Marius en Suus erbij. Thuis dan nog verplicht boeren bridge spelen!! jaja de jeugd houdt je wakker. dan moe naar bed.
23-2-2012.
Wat gezellig , opstaan en dan samen met de liefste Susanne en Marius ontbijten. Zij kletsen gezellig en vertellen over hun werk en plannen. Kinderen zijn toch de grootste positieve actie die je in je leven verricht!! En Marius is zo wijs, soms wel wat eigenwijs,. Moet hij van zijn lieve moeder hebben. Toch?
We gaan al vroeg naar het starnd alwaar, een kwartiertje maar te laat, de man van de boot ons ontmoet. het is een leuk klein houten bootje, smal met twee grote drijvers om het overeind tehouden. Blauw en wit geschilderd met rode bankjes. Romantisch We tuffen (het motortje slaat soms af maar blijft toch volhouden) naar een plek in zee met koraal rif. We krijgen brood mee om in het water te kruimelen als we snorkelen. dat heeft een heel prima resultaat: honderden veel gekleurde visjes krioelen om ons heen. Een feest. het koraal is helaas veel minder kleurrijk hier maar toch wel mooi. het water is te ondiep hier en warm. Vandaar. Na twee uurtjes snorkelen terug naar de kant. daar worden we overvallen door allerlei handelaars die ons schelpen, parelen (voor de zwijnen) en doeken willen verkopen. We laten ons verleiden om enekel schelpen te kopen. Ik een klein schelpje dat geluk moet brengen. Voor op mijn hoed . Tijdens het golfen. Dan kan ik niet meer de pech hebben die ik altijd met putten heb!! Dan huiswaarts. thuis met Susanne en Ketut naar de markt om groenten en verse, heel verse vis te kopen. We gaan naar een echt locaal marktje en dankzij ketut worden we niet te veel afgezet haha. Dan vis kopen bij een klein stalletje in een steegje wat naar de vissersboten leidt. Een oude vrouw zit met een waaier de vliegen weg te jagen van de in ijs liggende vissen. Ze zijn wel vers! net uit het water. Ketut kiest de allerverste twee flinke vissen en blij keren we weer naar huis terug. Lekker zwemmen. We maken met de kokkin de vissen schoon(ik) en van een vis wordtden filets afgehaald die worden fijngehakt, vermengd met vers geschrapte cocos en vermengd met kruiden papje a la Take. Alles bij elkaar en eitje erdoor en dan wordt het visvlees rond stokjes gedraaid. de stokjes zijn net vers uit de tuin geplukte stelen van Citroengras. Dat geeft heerlijke smaak. Ongelofelijk. Sateh Lilit heet het. De andere vis gaan we roosteren vanavond. Na het zwemmen en wat gepraat is het dan zover: we maken het diner en het is heerlijk. ik zal het in Belgie en frankrijk ook maken. Na het eten weer boerenbridge. Susanne is een heel sterke speelster! Slim, geconcentreerd en maakt geen fouten. Ze wint dan ook meeste partijtjes!! haha. Een zeer goede schoondochter dus.
24-2-2012.
Vroeg op! Om zes uur vertrekken we , met de auto van hier, naar de golfbaan.Een van de mooiste van de wereld zeggen ze. Ik rij. Anderhalf uur over de smalle zeer drukke en kronkelende bergweggetjes. Zweten Maar wel een ervaring! De route blijkt erg mooi te zijn en we passeren veel tempels en plaatsjes. Toen we kwamen was het donker natuurlijk en zagen dat niet. Super uitzichten over het grote Batur meer. De baan is simpel te vinden, naast de weg. De ingang is werkelijk ongelofelijk zoals de ingang van de tempels; twee hoge bewerkte muren aan elke kant van de weg. We rijden naar de hoge bergen toe door een paradijselijk landschap. prachtige bomen. De baan is leeg. we betalen de greenfee, 1.500.000 Rupies, 125 euro, per persoon Een maand salaris hier. We krijgen er een kar bij. Marius en ik gaan spelen en Marijke en Susanne gaan in de kar meerijden. Besluit Marijke. Marius en ik gaan dus lopen. We moeten ook nog Caddies erbij nemen. Ze staan al vol vreugde te trappelen om ons te begeleiden Normaal staan ze achter op de kar maar omdat wij lopen lopen zij ook. Ze zouden bij de prijs inbegrepen zijn maar dat blijkt, volgens hun zeggen, niet zo te zijn dus dat kost nog eens 150.000 rupies per Caddy. Onze Ketut in het huis blijkt per maand!! 100.000 rupies te verdienen!! maar goed het is fijn om als Hollander iets te kunnen terug geven van de vele gestolen goederen hier. Tussen haakjes even: als je leest hoe wij hier nog in begin 20ste eeuw te keer zijn gegaan, met uitmoorden van tienduizenden mensen, dan schaam je je toch wel erg diep voor je niet eens verre voorouders! De tijd dat mijn ouders al geboren waren!!Afschuwelijk. Ik wist niet eens dat wij pas in 1904 hier in Bali binnen vielen en het land veroverden. Segaraja was toen onze Hoofdstad. Maar goed Iedereen schijnt het evenzeer vergeten te zijn als ik. De baan is inderdaad schitterend aangelegd en woest, met uitzicht op de enorme bergen rondom. De Caddies zijn super en weten precies welke stok te gebruiken. ook geven ze de putting lijnen super aan. Wij spelen alletwee boven onze kracht daardoor. En de omgeving stuwt ook tot grote hoogte. En mijn hoed met schelp maakt het putten veel beter. Marius speelt op de lange en moeilijke baan keurig 36 boven de baan!!!Ikzelf verbaas marijke! Ze zegt dat ik nog nooit zo mooi heb gespeeld!! Met een 6 op een par drie speel ik 13 boven de baan. Gezien slope hier(136) krijg ik denk ik 18 slagen; ook nog nieuwe baan!!Dus 41 pt stbf. Marius en ik spelen matchplay (ik van 16 slagen) gelijk. Maar het resultaat is niet belangrijk. de score houden wij niet bij (de dames doen het) en wij genieten met volle teugen. Ook erg leuk om met Marius een rondje te spelen! Meestal is het natuurlijk Adriaan en ik samen. Overigens zou aanwezigheid van Adriaan erbij het nog volmaakter hebben gemaakt. Maar aan andere kant, nu eens met kleine Marius is ook fantastisch. Susanne lijkt ook zeer te genieten en Marijke is niet treurig dat ze niet speelt.
Een heel mooie ervaring! Na het golf naar de grote tempel vlakbij aan het Batur meer.Pura Ulun Danu. Een gemengde hindu-boeddhistische tempel . In het meer liggen vlakbij de tempel nog twee eielandjes waarop een tempel voor Vishnu en een voor zijn vrouw. Heel fraai. Er zijn veel ceremonies gaande. Wij gaan eerst even lunchen in een rest. in het complex. Prima buffet. Genieten dus.Na een Balinees buffet en een bezoek aan de tempels rij ik weer de lange en chaotische en kronkelende weg terug tot we aan de voet van de bergen bij een wel heel romantisch plekje komen. In een kloof aan een riviertje met kleine watervalletjes liggen her en der op de berghelling terrasjes waar je iets kan drinken. De ober komt de trappen op en af gesneld We drinken vruchtensap en zijn verbaasd over zoveel charme. Marijke rijdt verder terug. Thuis gaan we mie en omelet maken en wachten we tot aemilia en roos komen. Onze goede driver Wayan heeft ze op tijd opgehaald van het vliegveld en komt na drie en een half uur kronkelen om half een 's nacjts aan met de dames!! Wat een vreugdevol weerzien!!!Miem ziet er goed uit, Roos ook. Na even kletsen storten zij moe in bed in de grote kamer beneden.
25-2-2012
Met Wayan naar een tocht maken in grote auto met zijn zessen. Een geklets van jewelste. Miem vertelt over haar brunch plannen in Amsterdam en er wordt ook veel gepraat over allerlei vriendjes en vriendinnetjes die de jeugd kent. We rijden eerst naar een mooi berg gebied met schitterende Sawahs die op steile hellingen liggen. Daar gaan we een koffie en vruchten plantage bezoeken. Ze maken daar ook de beroemde Coffee Luwa. Dat is koffie gemaakt van bonen die eerst , rood en rijp, zijn opgegeten door een Mongoos , dan bewerkt in de darmen van het beeestje en weer uitgepoept. de bonen worden dan weer uitgewassen uit de poep en dan geroosterd. Tja. Verder maken ze ook gewone koffie. we zien een meisje heel rustig in een ijzeren pot de bonen roosteren, ze omdraaiend met een stolje. Dat is wel erg arbeidsintensief. Maar ze hebben ook een soort draaimolentje waarmee ze de bonen roosteren. Verder laten ze ons Drakenvruchten proeven. Grote roze vruchten die van binnen wiy zij met zwarte spikkeltjes erin. Ze zijn heeerlijk zoet en fris. Na de rondleiding gaan we daaar eten en kopje Luwah drinken. Die kost hier zelfs 5 euro per kopje!! De smaak is inderdaad speciaal. Goede koffie die een wat aachter smaak heeft alsof je fluweel drinkt. Maar toch niet de prijs ward vinden wij. het eten is prima en zeer gezellig. Dan naar een grote boeddhisten tempel. Bekende fraaie gebouwen. Buiten de tempel maken we nog een vechtpartij mee en dat zo dicht bij Boeddha!! Een oudere, dronken , man heeft ruzie met zijn zoon. Wayan zegt dat de vader al het geld van de familie opdrinkt en dat ze daar boos om zijn. We zien ook nog een mooi oud(?) houtsnijwerk betreffende een huwelijksritueel. Omdat Susanne en marius gaan samenleven met contract!! besluit ik het voor hen te kopen. Suus wilde het doen maar Maas was tegen. Dus geside met de schoondochter haha. Family Therapy intervention!!. Vervolgens naar de warme bronnen!! die zijn heel bijzonder. Drie lagen met warm water. We genieten van de onderdompeling. Onweer drijft ons het bad uit. Dan weer huiswaarts door prachtig gebied. Daar Boerenbridge . In de slaapkamer van de dames vinden ze een reuze spin. We halen de nachtwaker erbij om die te verwijderen haha.
26-2-2012.
Vroeg op. ontbijt met omelet met pepertjes en vruchten erin Dan naar Menjangen , een eiland twe uurtjes naar het westen. Om te snorkelen. Wayan rijdt ons weer. Heerlijk. we passeren veel pittoresquer plaatsjes een met een Apen tempel. Er zitten veel apen op de weg .Ook veel sawahs langs de weg waar druk gewerkt wordt. De jeugd kletst de hele reis door over alle avonturen in Amsterdam.Marijke is er stil van. We komen aan bij een klein haventje waar de bootjes naar het rif vertrekken. We zoeken de spullen uit en krijgen een eiegn motorboot met twee gidsen. een zal met ons meezwemmen de ander bewaakt de boot. Prachtig zonnig weer. er varen ook bootjes naar het eiland die vol ceremoniegangers zitten. We meren aan vllak bij het strand. Dan het water in. Hoera! De koraal is hier vergelijkbaar mooi met great barrier reef. Kleurrijk en veel vissen. Grote hoogteverschillen ook. We snorkelen twee keer een uur. Fantastisch. Dan terug. Het blijkt dat we allemaal een verbrande rug hebben omdat we in het water verbrand zijn!! In australie hadden we een pak aan, dat was ik vergeten!!. Dan naar de apen tempel, Pura Pulaki. Niet echt groots. Dan naar Lovina waar we een late luch gaan eten aan het strand. Prima en feestelijk.Maas vergist zich en neemt hap sambal. Hij heeft half uur geweend. Suus redde hem met rijst met koud water erover. Het is gaan gietregenen. Thuis weer zwemmen!! dan eten en boerenbridge. Het is zeer gezellig Helaas gaan de kinderen woensdag alweer weg. Miem en Roos naar Ubud en dan naar Gilly Air en Maas en Suus naar Seminyak. jammer.
27-2-2012.
Rustig uitslapen Vandaag een Chill dag bij het huis. Maar ketut en zijn hulpje gaan met mij twee eenden slachten. Die heeft hij gisteren gekocht om vandaag te eten.Het zijn maar heel magere beestjes zie ik. Geen lekkere Franse joekels. het dood maken is een ritueel. Ze liggen , pootjes aan elkaar gebonden, droevig te kwaken. De hulp van Ketut heeft van bamboe een zeer scherp mesje gesneden met vlijmscherpe punt en twee vlijmscherpe kanten. Daarmme moet het gebeuren. Kop afhakken of nek omdraaien is not done. Eerst worden de pootjes losgemaakt. Want een wezen doden dat gebonden is , is ook niet geoorloofd. Hij pakt de eend met liefde vast, zijn vingers op de oogjes van het dier,plukt wat veertjes van bij de slaap en steekt dan snel het bamboe dwars door de hals daarmee beide arteriae jugulares doorsnijdend. het bloed vloeit er snel uit en de eend slaapt in. Volgens ketut hebben de eendjes een goede kans om als mens terug te worden geincarneerd.Omdat ze goed geleefd hebben en tot voedsel dienen voor goede en zuivere mensen(wij dus). Zo komen we op zijn geloof.Hij legt het met aandacht en vreugde uit. het is een mengeling van Hindoeistische, animistische en boeddhistische verhalen en riten. Er is een God, die ongekend is. Maar hij is verschenen in drie gedaanten: brahma, God van het vuur, de creatie, creativiteit die dus ook geboorte bepaalt; dan Vishnu, God van het water die het leven bepaalt en tenslotte Shiwah de god van de destructie en de dood die in de beneden wereld leeft. de mensen leven in de middenwereld. In deBovenwereld leven de goden en de verlichte zielen.Na de dood gaat elk wezn naar de onderwereld waar geoordeeld wordt door Brahma, nadat twee helpers hem de goede en slechte daden hebben voorgelezen,hoe lang het verblijf in de onderwereld waar zuivering plaats vindt, gaat duren. Heel slechte mensen verblijven daarbij in het hellevuur. de familie op aarde kan op deze straffen invloed uitoefenen door veel aan de goden te offeren voor het zieleheil van de dode. Na de purificatie tijd wordt de persoon weer gereincarneerd. Brahma bepaalt in welke vorm, afhankelijk van het opgebouwde Karma in laatste leven. Vndaar de grote verantwoordelijkheid van de familie voor offeren enz na iemands dood!. Ketut beweerde dat je niet weet waar iemand wordt gereincarneerd. Onze tweede chauffeur, die ons mee naar zijn familietempel nam. beweerde dat je in je familie terugkomt en dat een Brahmaan priester weet in wie. Kennelijk verschillende meningen. Verder is van belang dat je tijdens je leven slecht Karma kan opbouwen en dat dat ook je naaste familie m.n. kinderen besmet! Die hebben er dus belang bij dat ze je helpen om op het goede pad te blijven.
Intussen doden we ook vol respect de andere eend. Zij gaan ze lukken en vullen met kruiden saus. Dan gaan ze de oven in na twee uurtjes marineren. Wij genieten intussen van het zwembad en de gemeenschappelijke vrolijke en wijze verhalen van elkaar. Marius had mij nog terecht gewezen omdat ik deWayan teveel had verteld en te weinig naar hem had geluisterd. ik vertel hem hoe Ketut vandaag heel vel heeft verteld en ik heb geluisterd. Hij was tevreden over zijn vader nu. ja, je kinderen zijn je beste leermeesters omdat je naar hen meest geneigd bent te luisteren!! En naar Marijke natuurlijk.
's avonds waren de eendjes smakelijk maar wel erg taaiig en heeel erg klein. Het bereiden was groter genoegen dan het eten. Maar in frankrijk zal de Canard zoveel meer gewaardeerd worden nu. Na het eten weer BB en slapen.
28-2-2012 Dinsdag.
Iedereen, behalve Maas, gaat naar het binnenland,met een andere Chauffeur dit keer, Wayan kan niet omdat zijn tweeling waterpokken heeft. We gaan naar twee grote tempels. een bij Batur, Pura Ulun Danu Batur, en een bij Agung hoog in de bergen, Pura Besakih. Dat is de hoofdtempel van Bali.
Marius wil nog een lees- en Chill dag hebben en moet ook nog wat werken. We nemen natuurlijk met verdriet afscheid van hem. Susanne is er stil van en moet meteen naar de Apotheek ivm hoofdpijn en keelpijn. Een psychosomatische reactie uiteraard. we kopen paracetamol en strepsils en ze knapt weer op. de tocht gaat weer door de bergen. prachtige vergezichten. Onze gids vertelt uitgebreid over zijn familie en het geloof. Hij stopt in een klein dorpje waar hij woont. We stappen uit en hij stelt ons voor aan zijn vrouw. Ze woont in een klein huisje wat tevens winkeltje(Warung) is. In de kamer staan ook drie!! televisietoestellen naast elkaar op de grond. Daarvoor liggen zes kinderen(buren) te gamen dat het een lust is. We krijgen, goede, koffie en vruchten. Dan gaan we naar de achter het huis gelegen familietempel. Die is veel veel groter dan het huis en vol altaren. Een voor de ene god en een met drie altaren voor de Trimurti: Brahma,Vishnu en Shiwah. Dan nog altaren voor security: voor de slechte geesten om die af te weren en voor de tweelingen(twee) en voor de voorouders. Er hangt een prachtig genogram dat vier generaties terug gaat. we geven bijdrage voor onderhoud van de tempel. Was niet gevraagd!. dan verder naar de eerste grote tempel vlakbij:we komen blij bij de eerste tempel aan Pura Desa Batur . Daar slaan we onze sarongs om(om afzetterij te voorkomen) we betalen 20.000 rupi entree en krijgen een wat vreemde vrouwelijke gids mee. Binnen worden we toch weer opgelicht: we moeten ook een dun sjaaltje om! kosten 20.000 rupi p.p. Schandelijk natuurlijk omdat er ook veel mensen rondlopen zonder zo'n ding. Het valt ons erg tegen in een tempel die beweerd tegen alle materialisme te zijn zo een inhalig en dieverig gedrag te ontmoeten. we worden in hoog tempo door de tempel geleid en de gids zegt waar we foto moeten nemen. Na een half uur zijn we teleurgesteld weer terug Een ervaring met slecht karma rijker. Dan naar de echte belangrijkste tempel van Bali , hoog op de bergen. Wij hebben al wat moeite om bij de ingang te komen maar na betalen van 2000 rupi de man kunnen we erheen lopen. We worden bij het betalen al meteen onder druk gezet om een gids te nemen die zal zeggen waar we wel en niet in mogen. Ik vraag of dat dan niet is aangegeven; jawel maar toch een gids. Wij weigeren dat, ook geirriteerd door de vorige tempel ervaring. Maar hier zal het nog erger zijn! de hele route naar de tempel ingang worden we belaagd door allerlei mannen die ons bezweren dat we een gids moeten huren; de een nog onbetrouwbaarder dan de ander. Ook worden we voortdurend belaagd door kinderen die prenten aan ons willen verkopen. We willen de tempel in gaan maar een man zegt dat het verboden is. Maar we zien allerlei toeristen met gids die gewoon daar in kunnen wandelen. Tenslotte nemen we een man die zegt tempel priester te zijn ( wat we niet geloven) Hij leidt ons rond en vertelt een en ander. Wij hebben geen bedrag betaald dus kennelijk worden we dan niet overal ingelaten. Na een heel vervelend en zeer slecht karma beladen halfuur waarbij we nauwelijks de tempel kunnen bekijken omdat de hele weg een kind loopt te zeuren over prenten die we moeten kopen, iets waar onze " gids" niets aan doet, bereiken we zeer gefrustreerd weer de uitgang van de tempel. Die was inderdaad erg groot; drie tempels naast elkaar een voor Brahma (die zich in zijn graf zal omdraaien bij het aanschouwen van een dergelijk materialistisch gedrag van zijn gelovigen) een van Vishnu en een van Shiwah. het is onbegrijpelijk dat er niemand van de priesters daar ingrijpt, alsof je in de St Pieter (wat ook een beetje kermis is) alleen binnen zou mogen na betaling en dan ook nog bijna nergens in mag als je geen katholiek bent. Stel ik was overtuigd Hindu, hoe zou ik dan dat moeten doen hier? Je kan dan je eigen tempel niet in om te bidden?? Helaas slaat het toeristen uitbuit virus dus ook in Bali al toe. Tot nu toe hebben we daarvan in het Noorden niets gemerkt. Na deze treurige ervaring rijden we naar een restaurant aan het meer hoog op de berg. ook daar is het massa toerisme. We eten wel goed, een buffet, maar met alleen maar blanke toeristen. Duidelijk is dat je de toeristische trekpleisters(als overal in de wereld) hier moet mijden. dan weer terug in stromende regen naar Lovina. Maar we stoppen in seradja bij de haven, waar de nederlandse troepen in 1870 binnen vielen en waar een brug is die de wilhelmina brug heet. er staat een gedenkteken aan de strijd tegen de nederlanders/ voor de onafhankelijkheid. Wij hebben ons hier tot begin twintigste eeuw vreselijk misdragen! er is ook een Chinese tempel, gewijd aan Confucius,Hinduisme en Boeddhisme. Daar worden we op de meest hartelijke en gastvrije manier mogelijk ontvangen door een wat oudere en wat jongere tempeldienaar. Zij vertellen uitgebreid over de geschiedenis van de tempel en laten ons alles zien. een verademing na de ellende van de twee vorige tempels. Onze chinese geboorte tekens worden nog bepaald (ik hond Marijke koniin) We nemen na uurtje afscheid. dan naar huis, zwemmen en Marius weer zien. Die heeft zich met Ketut vermaakt en heerlijk eten(Tonijn) gekocht en lillits en geroosterde tonijn klaar gemaakt. verder heeft hij lekker relaxed. We genieten van het eten . dan boeren bridge en slapen.
29-2-2012. Schrikkel jaar! marijke heeeft me niet echt proberen te veroveren vandaag. haha. de kinderen gaan vroeg weg. helaas is er misverstand omdat Wayan niet goed is ingelicht over de vertrektijd(7 uur). Dus belt ketut een andere driver. Die arriveert kwart over zeven. We nemen roerend afscheid. Erg gezellig was het met de kiddo's!! Marijke en ik blijven wat verweesd achter. Maar ik kan nu mooi mijn selfreflection voor het boek schrijven. Verder heerlijk chillen door Marijke. Ik werk werkelijk hard: zeker acht uur aan een stuk door. Dan samen eten maken en slapen.
1-2-3-4-maart 2012.
Het klinkt saai maar het is erg hard werken en toch ook boeiend. Ik maak mijn selfreflection af en samen met Audrey, die wel 14 mails per dag stuurt, werken we alle hoofdstukken nog eens door en corrigeren de tekst samen met de editor in USA!! topprestatie. De 4de gaan we nog eenmaallangs het strand lopen in Lovina en ergens eten. gezellig. We nemen morgen afscheid van de staf!
5-3-2012.
we nemen roerend afscheid van Ketut en zijn dames. We laten aan hem onze kleine bijdrage te verdelen. Hij zegt maar 100 euro per maand te verdienen daar. Wayan haalt ons op om ons naar Ubud te brengen. Onderweg stopt hij bij een kleine ziversmitse en daar kopen wij wat cadeautjes voor Marijke en... Femmelita. haha. Wat verdewrop een stop in een dorpje bekend om zijn vele schilders. we stappen uit in de stromende regen en genieten echt van honderden schilderwerken. Veel echt toeristische werken(maar wel goed geschilderd en toch mooi!) maar ook enkele werkjes die wij als meer kunst ervaren. we kopen twee schilderwerken(te bewonderen in Antwerpen en Pontreau!). olgende stop is bij houtsnijwerk atelier. we kopen alleen een klein Gekko houtsnijwerkje.
in Ubud voelen we ons meteen op ons gemak. Veel dynamiek en een cultureel meer ontwikkelde stad. Hollanders hebben daaraan bijgedragen door er kunstacademie te stichten. Ook Duitser, Spies. Wij logeren in Kajane Mua Villa's. erg erg mooi en met een service die ongekend is.Geregeld via Agoda wat veel voeten in de aarde had. Ikzelf heb weinig op met Agoda. Veel te veel gezeur als je wil afzien van een gemaakte afspraak. Geef mij Booking .com maar. Helaas geven die geen bonuspunten als je veelbij hen boekt. Het hotel is wat ouder maar met nieuw gedeelte waar wij in logeren. Een prachtige kamer op begane grond, op viojf stappen van een zwembad met Sip en Dip bar die helaas dicht blijkt te zijn.Verder op het terrein liggen huisjes waarvan enkele met eigen zwembadje. het geheelloopt omhoog en eindigt bij de hoger gelegen rijstvelden. Heel fraai. De receptie ligt hogerop en boven de receptie is ruime bibliotheek met twee stand alone compuus die je gratis kan gebruiken. In onze kamer ligt op het bed een hartvormige bloemenkrans met een hoed erin.Plaatje. We krijgen welkoms-tea met zoete heerlijkheden. we gaan zwemmen en dan borrel drinken. Cocktails die niet echt top zijn(pinnacolada en Mojito).We wandelen een eindje door Ubud en genieten van de dynamiek daar. dan terug naar huis en wachten op onze prive taxi(van het hotel) die ons naar onze super eetbestemming zal brengen: Mosaik. Dat zou een restaurant zijn wat tot top tien van Azie hoort. de Chef heeft Amerikaanse vader en franse moeder. het is inderdaad een fraai restaurant. we komen eerst in een ruime bar waar we amuse krijgen en een flesje wijn (balinese) bestellen. de andere wijnen zijn namelijk belachelijk en exorbitant duur. een simpele St emillion grand Cru(geen super chateau en wij kunnen het weten, toch?) kost meer dan 200 euro!!!Een fles Australische Viognier die we kennen uit Australie en daar voor 15 dollar te duur vonden, kost hier 150 Euro!!! Absoluut gestoord. Een flesje Veuve Cliquot kost hier 400 euro( bij ons in La Douce france 40 euro). Ondanks de inderdaad zeer hoge tax hier is daar geen excuus voor vind ik. Als je een driesterren restaurant wil zijn en echt vind dat je bij je gerechten een mooie wijn moet serveren om de smaak ervan tot hun recht te laten komen, koop dan redelijk mooie wijnen die passen bij wat je maakt, en lever ze desnoods tegen kostprijs aan tafel aan. Anders ben je toch te opzichtig alleen op geld maken uit. Alle mooie praatjes over "wij zijn echt niet duurder dan anderen, ja we heten zelfs goedkoop te zijn wat wijn betreft" zijn bij deze prijzen gewoon lariekoek. Wat voor mijn idee pleit is dat ze per fles wijn die je zelf , inderdaad, mag meenemen en bij het eten opdrinken, een kurkgeld van ....250.000 rupies, een gemiddeld maandsalaris voor Balinezen, rekenen. Als je echt vindt dat het aanbieden van topeten je droom is en je ideaal, reken dan een kurkgeld van 5 euro, of minder!! Je gaat als restaurant dan zo opzichtig alleen maar je richten op de zeer rijken dat je absoluut niet kan volhouden dat je kookt om iets moois te maken!!!
Maar goed, terug naar het eetgenot:
We gaan na onze amuse aan tafel in een heel mooie ruimte. Open naar buiten met twee muren achter en opzij. Niet teveel tafeltjes en heel mooi verspreid. Veel en heel adequaat en vriendelijk (Balinees) personeel. Je kunt kiezen uit vier menu's. Indonesisch menu, met vleugje Franse stijl, Vegetarisch menu, Europees menu met aziatische flavor en een surprise menu met veel (Europese) speciale gerechten als Caviaar en Foie Gras. Wij kiezen natuurlijk voor het Indonesische menu. . Eerst een voorhapje : bolletje met erin gesmolten kaasmengsel, goudse en parmesaan, en truffel crème. Redelijk. Het eten is verder inderdaad heel goed met verrassende gerechten die heel verfijnd van combi en smaak zijn. we krijgen het menu mee zodat we weten wat we gegeten hebben!.(Wie wil weten wat precies kan ons schrijven of bellen). de Balinese wijn, Two Islands, doet het er goed bij. Overigens worden de druiven uit Australie geimporteerd en wordt er dan hier wijn van gemaakt! Vandaar de ludieke naam Two Islands (Australië en Bali)Op het commentaar formulier vul ik in dat ik de wijnprijzen schandalig hoog vind en een reden om het restaurant te mijden. De kwaliteit van het eten acht ik twee sterren Michelin. De wijnprijzen een schande. De bediening is perfect.we kopen bij het weggaan toch het kookboek van de chef. Wellicht kan ik het gebruiken bij ontwikkelen van nieuwe gerechten en eigen kookboek!.Het was genieten: de prijs van het menu(6 gangen) was 70 euro. Hier veel maar zeker de prijs waard. Dan huiswaarts en slapen.Ik ha deen golf nachtmerrie: met van beek, Take en alexander moest ik afslaan in een kamer. Door breed gat in de muur. Iedereen sloeg simple af. Ik raakte bij backswing telkens iets. een vaas, een tafel enz. Uiteindelijk schoof ik zover op dat ik alles kon ontwijken maar sloeg toen tegen een stukje muur aan rechts van het gat en de bal kwam achter mij terecht. brrrrr.
6-3-2012
Vandaag weer lekker vroeg op. We hebben het ontbijt, op ons eigen terras voor de kamer, al om zeven uur besteld. De Dames staan precies op tijd voor de deur. En zoals altijd heel vriendelijk en vrolijk. Wat een ongekende luxe toch, hier in Bali. Die spontane en zo te zien vanzelfsprekende vriendelijkheid van alle mensen die je tegen komt. Natuurlijk is het serverend personeel wellicht extra getraind op vriendelijkheid maar het blijft er oprecht uitzien. Marijke heeft een Japans ontbijt besteld. met noedels, veel vruchten en iets vissgs. Ik een Engels, met spek eieren maar toch ook veelverse vruchten. Erbij koffie , thee, versgeperst Papaya sap. Genieten dus zo vroeg al.
Dan met de hotelauto naar onze vertrekplek voor een vogelwandeling. We verzamelen in een werkelijk schitterend gelegen hotel vlak bij de brug die nog door Nederlanders is gebouwd. Hij wordt echter alleen maar voor voetgangers gebruikt; er ligt een nieuwe voor zwaarder verkeer.
Het hotel ligt met de achterkant aan een grote kloof die steil en diep naar beneden gaat. In de kloof ligt een riviertje en staan talloze hoge bomen en struiken. Als je op het terras van dit vijf lagen hoge hotel zit kijk je als het ware in de boomtoppen. Voor ons staan paar grote palmen en in de palm vlak voor ons zien we almeteen twee sunbird soorten. The olive backed en the sunbird. De laatste is zwart iridiserend op de rug. De eerste is kleiner en heeft bij het mannetje een bruin halsbandje. Verder zien we nog aantal andere mooie vogels vlak voor onze neus. Onze gids, Sue, komt even na negenen. Het is een zeer montere Balinese vrouw. met stevige stappers aan en korte broek. Ze wijst ons enthousiast nog paar vogels aan. Ze heeft echt een Hawkeye!!En is super alert. Dan op stapvoor een wandeling van , blijkt later, 4 uur. Eerst wat omhoog langs de weg. Daar zien we tot onze vreugde een prachtige felrode vogel. Dan de weg over en langs een bouw verder. Daar lopen vrouwen met zware zakken zand(20kg) op hun hoofd. dat doen ze de hele dag voor laag loon. Maar ze lachen vriendelijk en groeten ons met hartelijkste blik. Dan zien we, vlak voor ons op een grote tak, de Java Kingfisher. Ongelofelijk wat een kleuren! Uiteraard fel iridiserend blauw, maar ook bruin en zwart en een felrode snavel.Hij blijft zeker tien min zitten en we maken foto's. Verder dan het achterland in, door de Sahwahs!!Die liggen vlak achter de winkelstraten. Deze wandeling is echt zoals je verwacht en hoopt: de rijstvelden die omvloeid en bevloeid door rap stromende beekjes, omhoog lopen en voor een groen en fris plaatje zorgen. De werkers dragen inderdaad de echte Javaanse hoeden in de vorm van tentjes. Romantisch. Onze gids zegt heel haar leven op een rijstfarm te zijn opgegroeid. Ze weet er dan ook alles vanaf en legt ons uit hoe het rijst verbouwen in zijn werk gaat. Veel werk en slecht voor de rug. De rijstvelden worden op verschillende tijden ingezaaid zodat er altijd rijst te oogsten valt. De groei duurt negen maanden. Elk veldje kan op de watertoevoer worden aangesloten of ervan worden afgesloten. Heel ingenieus en toch eenvoudig. Afhankelijk van de regenval.Ze wijst ons veldjes van drie, vijf en acht maanden aan. In de sahwahs zitten talloze watervogels verscholen. we zien er een paar. Op enkele plekken zijn ze, helaas, huizen aan het bouwen in de rijstvelden. De gids zegt dat meer en meer Balinezen overgaan op bouw van huizen om te verhuren aan toeristen. Ook wordt er grond verkocht. Dat tast natuurlijk de rijstvelden en schoonheid van de omgeving aan. Probleem is dat dat tevens de trekpleister is voor toeristen. We treffen een oude dame, zeker 75, die hard aan het zwoegen is met bam,boebladeren. Ze hakt het blad eraf om te gebruiken. het is een echt zwaar karwei voor haar. Ze verdient zo een heel klein bedrag. Onze gids kent haar en we praten over haar leven. Geen pensioen uiteraard. Wij vragen of het toegestaan is haar iets te geven voor haar vriendelijke verhaal. dat kan en we geven haar een bedrag wat kennelijk nogal meevalt. Het voelt voor ons in ieder geval als een geschenk dat we dit geld aan deze vrouw mochten geven. Het raakt je gevoel van sociaal wezen zijn.Vreemd dat dit zo een zeer reëel gevoel. is wat je echt verwarmt van binnen. Zit diep in (veel) mensen toch dat sociale instinct. Ook duidelijk dat er mensen zijn die dat veel minder of zelfs niet hebben. Zou dat genetisch zijn of alleen maar aangeleerd? Empathie blijkt (ook) genetisch.
We genieten zeer al wandelend en komen bij een klein hutje waar een man wat frisdrankjes maar ook kokosnoten verkoopt en bananen. We stoppen er. Onze gids kent hem uiteraard omdat ze hier alle dagen met de vogelaars stopt. We krijgen een kokosnoot die vakkundig wordt opengehakt en van een schilfer bast wordt een tuitje gemaakt waarover je het sap kan drinken. heerlijk. We blijven kwartiertje zitten kletsen. Zoontje van de man komt nog langs en neemt een frisdrank uit flesje. heeft hij liever dan de kokosmelk!! verloedering der jeugd dus! haha. Dan verder langs nog meer rijstvelden en langs een dieper gelegen watersysteem. Daar moeten we over smal padje langs een veertig meter diep ravijntje. Behoorlijk eng. En zo verder tot we weer in de stad aankomen. Een heel bijzondere en rustgevende en spirituele tocht!! terug in het hotel bij de kloof krijgen we daar samen met de gids een prima lunch.
Na de lunch koop ik een beeld van Ganesh, de symbolische god voor de kennis maar ook voor succes in zakendoen en carriere. Van 30% zilver en 70% nikkel. Om op het ISSOOH kantoor in Pontreau te zetten.
Voor ons begint de dag pas! Al zijn we flink uitgeput door de wandeling. Nu op naar het Blanco Museum wat vlakbij ligt. Dat is een even onwaarschijnlijk als fraai museum. Antonio Blanco was een van oorsprong Spaanse schilder die in 1952 naar Bali is verhuisd. het was al een wat je noemt hypomane en wat exentrieke man. Op Bali heeft hij zich wat dat betreft helemaal laten gaan. Maar hij was zeker ook een begaafd schilder. Hij noemde zichzelf! graag "De Dali van Bali" Bescheidenheid en nederigheid waren hem totaal vreemd. Hij raakte op Bali op een of andere manier in contact met de Koninklijke Familie van Ubud en schilderde veel voor hen. Hij trouwde met een beroemde balinese danseres en kreeg van de koning 4 hectaren grond waarop hij zijn atelier en later het huidige paleisachtige huis zette. Niet gehinderd door gebrek aan grootheidsideeén hield hij daar vele feesten, schilderde dat het een lust was en ontving allerlei belangrijken der aarde. We kopen entree biljetjes en worden meteen overvallen bij binnen gaan in de grote tropische tuin door een aantal verschillende papegaaien en een neushoornvogel. Zij gaan op Marijkes hand zitten. Een meisje komt thee rondbrengen in prachtige glaasjes. Je voelt je de gast van Blanco. Het grote huis rechts als je binnenkomt gaat voor deel schuil achter een reusachtig beeldhouwwerk van Blanco met draken enz. We wandelen eerst door de tuin en gaan dan het huis in waar veel van zijn werken hangen. Op twee verdiepingen. heel fraai aan grote wanden en in de reusachtige ruimten met marmerem vloeren en trappen die omhoog kringelen. Veel schilderijen zijn inderdaad bijzonder en fraai. Veelal schildert hij vrouwen. Duidelijk is dat hij was geobsedeerd door vrouwen en ook sexualiteit. Een aantal van de vrouwen die hij schildert zijn zeer gedetailleerd van boven maar lopen ahw weg in niets van onderen. Doet denken aan Rodin die zoveel vrouwen beeldhouwde alsof ze uit de steen opstegen en zonder benen of voeten. Opvallend zijn vooral echter de lijsten om de schilderijen. Elke lijst is een kunstwerk op zich, door Blanco zelf gemaakt. Beneden hangen ook een aantal werken uit de , ik denk 60-ger, jaren. Dat zijn meer collages. Over Mick Jagger, veel over allerlei sexuele motieven. Ik vind die collages veel armelijker qua kunst, en erg duidelijk sterk beinvloed door zijn geobsedeerd zijn met sexualiteit. Eigenlijk een beetje om plaatsvervangende schaamte bij te krijgen. Blanco laat hier zo vreselijk zijn onbewuste(?) problematiek zien aan de willekeurige beschouwer. Omdat het hier veel minder kunstzinnig is verwerkt wordt het bijna banaal. In een ruimte bij de uitgang hangen aantal schildereijen van de zoon van Blanco. Daarin veel theepot motieven en stillevens. Werkelijk ook heel mooi. Al met al een museum dat je niet mag missen!! Inderdaad, hij krijgt een beetje gelijk: dit museum doet denken aan het Dali museum in Figueras. Maar ga er heen dus!! Ik kende , ik schaam me, Blanco voordien niet en beschouw hem als een van de meer je rakende schilders die ik ken. Een man met een bipolaire stoornis, dat is zeker , maar zeer veel kunstenaars zijn met die "stoornis"gezegend! (zie het boek " het verzengend vuur").
Na Blanco die je dus niet Blanco kunt bezien, naar een ander museum. Hier hangen een aantal levensbeschrijvingen en foto's van Spies en Bonnet, de nederlandse schilder die van groot belang is geweest voor de Balinese kunst in de vorige eeuw. Echter geen schilderijen van hen. In het fraaie museum wat uit aantal grote gebouwen bestaat in een mooie tuin, hangenoudere en nieuwere Balinese kunstwerken. ook aantal houtsnijwerken van fabelachtige schoonheid. Toch gaan zien. Bonnet hangt in een ander museum. Helaas hadden we daar geen tijd meer voor.
Kapot gelopen keren we terug naar ons hotel. We passeren een pedicure winkeltje . Twee meisjes proberen ons te verleiden er binnen te gaan. En we bezwijken voor zoveel aandacht en onze zere voeten. We worden dan meegenomen achterom en drie hoog en de twee meisjes vleien zich aan onze voeten en schaven en wassen en knippen en schuren dat het een lieve lust is. Voor slechts 4 euro de neus. Meer verkwikt zweven wij op onze poezelige voetjes naar huis. Dan zwemmen. Omdat we echt alles willen doen gaan we om half acht naar een uitvoering Balinese Dans in het Paleis.. De Legong Dance and Ramayana.
Het is in de tuin van het paleis en iedereen gaat er vanuit dat het droog blijft.Twee grote gamelan orkesten zitten tegenover elkaar. Ertussen is het danspodium. Het begint met tien minuutjes muziek. Dan eerst een korte dans, Legong Jobog.Twee meisjes dansen dat . Zij stellen twee jongens(tweeling), Subali en Sugriwa, voor die het eerst goed met elkaar kunnen vinden maar dan in apen worden veranderd en ruzie gaan maken. Het gevecht blijft onbeslist omdat ze even sterk zijn. Dan herkennen ze elkaar weer en de harmonie wordt hersteld. Het is een enorm gedisciplineerde dans. vervolgens een lang verhaal: Rama, Sita en haar broer Laksamana wandelen in de jungle van Dandaka.Zij worden ontdekt door de demonische Maricha uit het koninkrijk Alengka. de koning daarvan, Rahwana besluit om de princes Sita te ontvoeren om haar te huwen. Maricha verandert zich in een hert en probeert Sita te verleiden hem achterna te gaan. Zij wilhet hert vangen maar het lukt niet. Dan vraagt ze Rama om het hert te schieten.Hij laat Sita achter onder de hoede van Laksmana. Als rama het hert schioet verandert het weer in de demoon Maricha die gewond weg rent.Sita hoort het schreeuwen en is bang dat het Rama is. Zij vraagt Laksman om hem te gaan zoeken. Laksman trekt magische circel rond haar en vertrekt. Rahwana ziet dat en komt naar Sita toe, vermomd als een oude priester en vraagt om een aalmoes. Sita verlaat de circel en wordt dan ontvoerd.Als hij haar naar zijn rijk voert komt de vogel Jatayu haar te hulp maar hij wordt gedood door Rahwana.Rama en Laksman vinden de stervende vogel en die vertelt waar Sita is. Rama bidt en stuurt de vogel naar de hemel. Dan komt de witte aap Hanoman ten tonele.Rama vraagt hem om naar het paleis van Alenka te gaan om Sita te vinden.Hij geeft zijn ring aan Hanuman zodat Sita hem zal herkennen als vriend.. Rahwana forceert Sita met hem te trouwen maar zijn nicht stelt het uit.. Hanuman stormt dan het paleis binnen Hij ontmoet de nicht Trijata en Sita en geeft de ring. Zij geeft hem de gouden bloem. Hanuman verwoest de tuin van het paleis.Hij vecht met de demonische krijgers en verslaat hen. Dan Gaat hij naar Rama die hem met zijn apenleger terugstuurt. Rama vecht tegen Rahwana maar de strijd blijft onbeslist. Dan vecht Hanuman met Rahwana en verslaat hem.Sita wordt bevrijd en iedereen is blij. De dansen zijn heel bijzonder en het verhaal is goed te volgen.De slechterikken worden door mannen gedanst de anderen door vrouwen. behalve Hanuman. De apen worden gedanst door een aantal kinderen. ook de hertjes worden door kinderen gedanst. Een romantische avond dus weer. dan nog eten bij de buurman van ons hotel. Een heel charmant restaurantje waar we, op de grond zittend op zachte kussens een Balinees wijntje erbij, genieten van geroosterde eend(lars) en garnalen (Marijke). tenslotte moe naar huis en in ons bloemrijke bedje slapen.
7-3-2012.
Onze laatste tocht voor de terugkeer naar Antwerpen! We vertrekken om drie uur van de luchthaven in DenPasar naar Singapore. Daar gaan we twee nachten slapen en we vertrekken dan de 10de om elf uur 's avonds naar Londen en Brussel.
Bij het opstaan vandaag merk ik dat ik met mijn rechter oog slechter zie. Ik kijk als het ware door een mistwolk heen met vrij grove druppeltjes en verder zweven grote zwarte golfachtige figuren door mijn beeld; Grote mouches volants. Mijn oog is ook wat rood en ik denk dus aan mogelijk een ontstekinkje. We gaan met de auto van het hotel naar een ver weg gelegen grote apotheek en ik haal daar chlooramfenicol druppeltjes. Om elf uur komt onze trouwe chauffeur, Wayan, waarvan ik hier het adres en telefoonnummer geef voor wie een echt goede en betrouwbare chauffeur in Bali zoekt op zijn reis daarheen. Per dag kost hij ongeveer 500.000 Rupies all in; dus 50 euro.(iets minder). Echt de moeite waard want als je zelf rijdt gaat 150% van je aandacht naar het verkeer.
We rijden in anderhalf uur naar het vliegveld. We stoppen her en der om wat te bezichtigen en Marijke laat voor twee euro haar kapotte armbandje herstellen in een grote zilverfabriek. Veel groter dan ons kleine fabriekje van de eerste dag Ubud maar ook veel veel duurder!! Honderden werknemers zwoegen daar intensief voor relatief laag loon. Wel min of meer leuk werk. Maar zwaar. Alle werknemers worden zeer streng gecontroleerd bij elke keer dat ze weggaan van het werk.
Goed wij bereiken ruim op tijd het vliegveld. De koffers hadden we zorgvuldig gewogen en onder de 23 kg gehouden. Wel dus zelf teveel kleren aan. Maar ditmaal, alweer met Jet Star, wat behoudens de ene keer in Cairns dus prima service leverde, alles soepel verlopen. We eten nog klein hapje en dan twee uur vliegen naar Singapore. Bali was een groot feest en waard om terug te gaan!! Huisje huren in Ubud lijkt dan beste optie (of home exchange natuurlijk!!) Lovina is toch niet echt the place to be al is de rust daar wel heerlijk en het echte Bali meer voorhanden.
Singapore: een groot vliegveld, alles goed geregeld, geen overdreven controles. Wel dreigende borden overal: wie drugs bij zich heeft riskeert de doodstraf. Vanwaar toch die panische angst voor drugs?? Wat een vreemde culturele uitwas is dat toch in veel landen. Drugs zijn zo oud als de mensheid en hebben nooit tot echt grote rampen geleid. Wel de maatregelen om ze te beperken en te verbieden. Die zijn vele malen erger dan de drugs zelf. Hebben we nu helemaal niets geleerd van de droogleggings- periode in de USA? En van het falende drugs beleid in de USA, Engeland, Frankrijk enz?? Hoe meer en draconischer de verboden, des te meer criminaliseren van de drugs en des te meer problemen. Elke hulpverlener ter zake kundig weet toch dat het niet de stof is die gevaarlijk is maar de persoon die het neemt. Veel Indianen kunnen er niet tegen evenzo veel Aboriginals niet; maar die kunnen ook niet tegen suiker en worden daar zeer snel ziek van. We verbieden toch ook de hele bevolking niet om suiker te eten? Goed Ik heb deze lessen al vele jaren aan vele mensen voorgehouden. Het is bekend dat dit zo is, maar de regeringen houden meer rekening met hun onderbuik gevoelens of verkeerd gebaseerde meningen dan met de werkelijkheid. Drugs , en alcohol, zijn speelbal van allerlei morele oorlogen geworden.Als het echt zo slecht was, zou Christus dan als wonder water in wijn hebben veranderd? nee hij zou de mensen zo veranderd hebben dat ze het water prefereerden boven de wijn!! Also Sprach lars.haha
Singapore dus; Wij blijken , zoals ik al dacht, een pendeldienst te hebben naar ons fraaie Hotel. We moeten kwartiertje wachten maar daar is de bus dan toch. met ons rijdt één black american mee. Een zakenman, dat is duidelijk. met Laptop en twee I phones. We rijden door een ruim opgezette stad met brede wegen die vrij leeg zijn. de wolkenkrabbers zijn helder zichtbaar tegen de blauwe lucht. Langs onze route zien we een golfbaan met wel 73 holes. Fraai aangelegd. Een eiland is het Singapore. Klein eiland eigenlijk, met ongeveer 5.200.000 inwoners. Een stadsstaat; volgens een chauffeur die we later hadden een staat geregeerd door een koninklijke familie in nauwe samenwerking met de CEO's van grote bedrijven. er is een parlement maar Singapore wordt geleid als een bedrijf. Of dit waar is weet ik niet. Dit is hoe het bij enkele mensen van de straat leeft. De wetten worden streng gehandhaafd. Op de stoep fietsen mag niet(er zijn overigens niet veel fietsen); boete: 1000$!!! rommel(papieertje!) op straat werpen, mag niet, boete 500$!! Toe maar De stad is wel erg schoon. Dat moet gezegd en overal zie je vegende en boenende ambtenaren in gekleurde hesjes werken aan dit schoon houden. De stad is verder heel mooi aangelegd. Modern zonder de charme van oude steden natuurlijk, maar met veel aandacht voor pleinen en mooie bij elkaar passende gebouwen. Wel de charme van enkele volkswijken als de Chinese wijk en de India-wijk. Kennelijk niet veel moslim cultuur hier. Ik heb geen enkele vrouw met hoofddoek, laat staan Burka's. Overigens zagen we die ook op Bali niet. Is kennelijk typisch voor de moslims in onze contreien, ter verhoging van het gevoel van identiteit, van ergens bij horen. van zich bedreigd voelen en gediscrimineerd dus ook. het een gaat hand in hand met het ander. Als jeje bedreigd voelt als groep ga jeje verzetten, je profileren. Zoals Nederlanders in de USA geneigd zijn op feestjes klompen te dragen. haha.En ik in Frankrijk.
Goed op naar ons Hotel. De bus brengt ons onder in de hal van het enorme gebouw (2,500kamers; geopend in 2008). In de bus al een filmpje hoe je je desk ter inschrijving moest vinden. Ert zijn nl drie desks! Een voor VIPS ( niet wij) een voor premiere Class (niet wij) en een voor de gewone gast, (wel wij). De wegen splitsen al snel: roltrap op en VIPS en Eerste Klas naar rechts, Tower one and Two, Luxurious room(de eenvoudigste) naar links. Naar Tower Three. Het verschilhebben we verder overigens nergens gemerkt. Zeker niet in de service die buitengewoon goed, vriendelijk, vlot, adequaat was. We hadden op Trip adviser gelezen dat de service in Marine Bay Sands slecht was en nog bijna daarom een ander hotel gekozen!! Zo zie je, Trip adviser kan er ook helemaal naast zitten of een melancholische en gefrustreerde bezoeker aan het woord laten.Neem van ons aan: nergens hebben wij betere service gekregen in een Hotel wat zo groot was. natuurlijk was de service in Ubud persoonlijker want veel kleiner hotel; maar niet beter of vriendelijker!Het Hotel is niet goedkoop, al betaalden wij niet de hoofdprijs. Wij reserveerden via Agoda ditmaal en niet via Booking.com omdat Booking.com aangaf dat het vol was toen wij bestelden. Bij Agoda bleek er gewoon genoeg plek te zijn!!
Als echte Hollander ga ik natuurlijk niet zeggen wat wij betaalden. haha.
Onze kamer is op de 47 ste etage (van de 57) en kijkt uit over de binnen baai en de stad. Werkelijk super uitzicht. de kamer was welgeteld 39 sq meter. Ruim dus heel ruim en erg fraai. Met twee TV's vrij wifi en internet. In de hal van het hotel zijn aantal kantoren nog waar je gratis gebruik kan maken van computers en internet(per kantoor 12 computers). We hebben enkele uren nodig om ons in het enorme Hotel te orienteren. Er zijn talloze restaurants, veel winkels,en natuurlijk het super zwembad boven op de drie Torens. Op tweehonderd meter hoogte!! Wat een uitzicht. met een overloopbad naar de rand toe(gelukkig is er een overloop goot tussen bad en de peilloze diepte). het bad is 1,25m diep en ongeveer 6m breed en 150m lang!!Onvoorstelbaar. Wat een architectonische durfal heeft dat gemaakt. We spoeden ons naar dit bad na onze aankomst maar besluiten pas morgen te gaan zwemmen. Nu ons verbazen. We gaan naar het grote overdekte winkelcentrum wat voor het hotel aan de baai ligt en bij het hotel hoort. Daar vallen we helemaal om van verbazing. Wat een enorme luxe. Tientallen juweliers en horloge winkels van alle bekende merken ter wereld. Klokjes boven de 150.000 euro, juwelen aarvan je de torenhoge prijzen moet raden. En alle bekende kledingmerken natuurlijk in de schitterende passages (drie etages) verder een ijsbaantje en een mertje en kanaaltje met gondeltjes. Een soort Las Vegas dus, maar nog meer luxueus. En dus ook een Casino. We gaan eten bij een als goed bekend staand japans restaurant. Een Michelin sterretje. Hide Yamamoto Heel charmant met aantal aparte zaaltjes met elk eigen kok en vuur waarop eten wordt geroosterd/gewarmd. Wij gaan aan de hoefijzervormige bar zitten naast twee jeugdige Amerikaanse zakenjongetjes. De dame en heer achter de bar staan voor het fornuis waarachter een man en vrouw met gezicht naar ons toe de gerechten die deels zijn voorbereid, klaar maken. Een feest van smaken. We drinken er een proefsetje van(drie) sake's bij en zijn verrast en blij. De Amerikaanse jongens eten als gekken en jagen hun werkgever op hoge kosten , ook al omdat ze vele dubbele whisky's achteroverslaan bij hun kreeften,lammeren,schelpen,levers, kipjes en toetjes. haha. Daar kan Christopher nog van leren, en marius en Susanne. nee die zijn gelukkig matiger in hun gedrag(of niet??).
Na het eten nog wat wandelen door dit, wel erg materialistische, paradijs. Wat een overgang als je uit Indonesie komt!!De prijzen zijn wat lager dan in Europa overigens en veel lager dan in Australië.
Omdat mijn oog niet betert bellen we met de huisarts in belgië ens chrijven we babs. beiden raden aan om naar oogarts te gaan in Singapore waar de geneeskunde natuurlijk op heel hoog peil staat. Ik denk zelf nu aan ablatio retinae.
dan slapen. Wat een veelbewogen dag alweer. Al die indrukken.
8-3-2012.
Vroeg op Snel vragen naar oogarts. Die zit in Raffles Hospital, een privé ziekenhuis.We kunnen om negen uur al terecht!! Bofffen. Taxi erheen de chauffeur vertelt over Singapore. het verkeer is weer kalm. In Singapore zit je nooit verder dan max half uur van je bestemming zegt de Chauffeur.
Het zieknhuis is een groot vierkant blok. Jaren zestig bouw zou ik zeggen. Er is een rustige hal met een Audrey piano(dus een die zelf speelt). We moeten op deelfde etage zijn. Daar en ruime wachtruimte waarin een desk met twee vriendelijke dames die mij inschrijven. Er werken vier oogartsen. Ik wordt ooggemeten. Links weinig zicht en troebel. rechts vandaag ook even wat minder. Schrik. Oogdruk: goed.
Dan even wachten en naar de vrij jonge(veertig jaar) chinese, in ieder geval Aziatische, oogarts. ik denk terug aan mijn eerste oogarts op de randweg! Dr Auw Yang, ook een chinees. Die zo vreselijk vriendelijk was. ik hoor hem nog vragen: ssoooo pppeeeeter, of sssoooo pppeeeeeter? Hij mat mijn eerste brilletje aan. Ik was zeven toen. Deze oogarts is eveneens uiterst vriendelijk en beleefd. Hij zegt dat ik er zeer goed aan gedaan heb te komen. Klachten omineus. Kan ablatio zijn. dan even spiegelen en terug naar wachtkamer. Krijg atropine druppeltjes omdat mijn ogen niet mooi genoeg waren. bella Donna. De pupillen zullen nu zich openstellen voor de diagnostische blikken die door de wijze chinees erin zullen worden geworpen. Alle weerstand wordt bij de oogartsen zo simpel weggevaagd! konden wij maar iets geven aan onze psychiatrische klanten die de weerstand tot naar binnen laten kijken zo simpel kon wegnemen. Mijn hele vak is vooral gericht op het Bella Donna effect!! eenmaal entree dan is 856% van ons werk ook gedaan!!
Goed. terug met wijdopen oogjes naar dr Lee. Hij werpt weer veelblikken door de oogspiegel(waarom spiegelden wij op neurologie altijd gewoon zonder atropine? Was dat zelfkwelling??). Dan naar een oogkijkapparaat. Kin op de rand, voorhoofd strak tegen andere rand. Hij pakt een contactlens, een grtote, druppelt een beetje verdoving in het oog, en zet de lens op mijn cornea. Ik moet voortdurend op neer, links rechts onder boven meer naar links meer naar rechts turen. ik zie het beeld van mijn tretina voor me oplichten in een soort tegen beeld in het felle licht. Geen verontrustende plassen bloed zoals bij mijn vroegere SAB patienten. Na tien minuten gekwel, maar kundig gekwel, met een positief doelvoor mij, is de diagnose rond. een bloeding in de retina, paar zelfs. Geen ablatio tekenen. Maar dat gevaar is er nog wel. Morgen weer controle en in belgie maandag snel weer controle. prognose is goed. Half jaartje tot het bloed is weggetrokken..
Opgelucht ;vreemd dat je blij kan zijn met ellende die er niet is terwijl je voorheen niet blij was toen je helemaal niks had. Bewijs hoe relatief geluk en blijdschap is.
Na de ogen perikelen op naar de Chinese wijk met de taxi. Dit maal een norsere, zwijgzame chauffeur. Ik geef hem toch fooi omdat hij eigenlijk die meer nodig heeft dan een blije en open en vrolijke chauffeur.
Rare wereld . We stappen uit in Smith Street het walhalla van de kleermakers. Meteen worden we ingepalmd door een enthousiaste kleermaker die ons meevoert zijn nering in.Hij blijkt regelmatig in Europa te komen om pakken af te leveren en bestellingen op te nemen. Ook in Amsterdam.Hoewel we zeker weten dat we ietsje worden afgezet realiseren we toch ook dat dit overal zal gebeuren. de man maakt wel een in zoverre betrouwbare indruk, dat hij kundig lijkt. Zijn in de winkel hangende bewijzen, pakken, zijn prima qua stoffen en vorm/snit. ik heb een duidelijke vraag: een nieuw tropen smoking. Witte jas, zwarte broek. Marijke krijgt ook goestingen!! Zij wil ook een zwarte chique broek en een zwart hesje/vestje!! Allerlei stoffen worden te voorschijn gehaald. We kiezen een werkelijk fraai witte stof met klein ruitjes vormig patroon. met zijden biezen op de revers en zakrandjes. Heel fraai. En een zwarte stof van deels cashmere wol deels zijde!! Soepel als mijn swing en zacht als Marijkes huidje. haha. marijke kiest een zijden stof als broek, met kleine glitter erin en een prachtig zijden stof met ingeweven patronen als vestje. ik krijg er nog en zijden blouse bij, purper. Vooor niets dus totaal teveel betaald. We dingen flink af wat weer bewijst dat we genoeg/teveel betalen. Maar wat we krijgen is het ons zeker waard en dat moet het uitgangspunt zijn. Ik word nog verliefd op een jasje wat uit vele verschillende stoffen is opgebouwd. Patchwork. Maar hij vraagt 1300 dollar ervoor. Te dol. Morgen is alles om 18.00 klaar en komt hij het naar het hotel brengen. We betalen Cash en hebben hem nooit meer gezien. Weg geld. nee natuurlijk. Hij staat er met zijn kompaan morgen gewoon op tijd!!
Na deze kleding ervaring wandelen we verder door de Chinese wijk. De kleermaker beveelt restaurantje aan.20% korting. We stappen blij het eenvoudige maar propere Chinese restaurantje binnen en worden, alweer, zeer hartelijk ontvangen. Ik ben dol op Aziaten!!Hopelijk komen ze onze cultuur positief beïnvloeden zodat al dat chagrijnige gedoe verdwijnt en plaats gaat maken voor Oosterse hoffelijkheid en vriendelijkheid. haha.
We bestellen spannende gerechtjes. Varkensoren, Bullfrog gerecht,speciale garnalen gerecht,thee,ach heerlijk en nieuw van smaken. En zeer betaalbaar en met liefde opgediend. Zeer tevreden dan verder wandelen en de Chinese wijk bezichtigen. We lopen helemaal naar huis en wippen nog even bij de overbuurman binnen, het chique-ste hotel ter plekke. Dan naar onze winkel galerij en naar huis. het zwembad in en de Jacuzzi. En 's avonds eten bij een ander chinees restaurant in The Shoppes. daar is het vol vol. Iedereen aziatisch. Iedereen kletsen en vrolijk. Vele serveersters en talloze koks achter grote ramen in de stoom. Restaurant is nl bekend om zijn Dumplings die gestoomd worden.Je krijgt grote lijsten met ongeveer 85 verschillende gerechten die je moet aankruisen. Wekruise vrolijk aan. Varkens streepjes, groen gerechten, soepjes met dumplings, twee andere soorten dumplings. Jasmijn thee á volonté. feest en heerlijk en ditmaal goedkoop al is het in de chique shoppes gelegen. De man 15 euro voor alles. dan door naar ons vorige restaurant, naar Hide voor het toetje!! Dat was nl gisteren zo onwaarschijnlijk goed! we worden natuurlijk herkend en als familie onthaald We nemen een ander toetje, een voor ons tweeën, zuinige Hollanders. nee Marijke wil slank blijven. Weer zo super. Dank Hide!! Dan langs dur winkels naar kamer; nog even een duik en genieten van uitzicht op onze kamer over de lichtjes van Singapore. Zo mooi. Dan slapen. Morgen gaan we naar Europa terug! Na drie maanden. Maar eerst nog dagje Singapore.
9-3-2012
Vroeg op want we hebben een vol programma. Singapore doorlopen,om vier uur naar de oogarts, om zes uur komen de kleermakers, om acht uur naar het vliegveld.
Het rondlopen is heel mooi maar ook heel veel lopen. Prachtig door de helixvormige brug, langs het voetbalveld wat in de baai ligt, langs aantal licht kunstwerken, want de komende dagen is er overal lichtshow, naar de rivier en de musea en het parlement, staren naar de teraasjes langs het water aan de rivier. Vroeger was daar de haven natuurlijk maar de schepen zijn nu te groot en liggen in zee voor anker. Nu is er woonwijk van gemaakt met beelden en restaurantjes en café-tjes. We lopen de hele dag; eten zelfs niet. dan naar de Suntec! een heelgrote tentoonstelling/beurs van allelrlei tecno. Computers, televisie,telefoon enz enz. de drukte is te gek!! Vijf verdiepingen, Alle nieuwste snufjes. Over een week komt hier de Ipad drie uit. We snellen naar d stand van Asus en zien de Asus transformer prime nu echt. Hier met de quattro core processor. De Infinity die nieuwer zou zijn is volgens de mensen hier veel minder van kwaliteit dan deze. Ook nieuw. met het toetsen bord samen voor 899 dollar. dus ongeveer 540 euro. Wel veel goedkoper dan in Nederland/belgië. Maar we durven het toch niet aan om hem hier te kopen. Zo hectisch en wat met de garantie?? We worden oud, of verstandig??We hebben hem nu ook niet meer echt nodig. Was voor de reis dat we hem wilden en die is voorbij. We druipen af en gaan wandelen naar het ziekenhuis. Bij de oogarts weer druppelen en half uurtje wachten. Weer in het oog turen. Geen verslechteringen. Dus gewoon naar huis. Wel daar controle. Ik heb al iets minder wolken voor de ogen. Rechts zie ik weer 100%, links 70%.
Nog wel bloed in het zicht.
Dan naar Hotel en laatste duik in het zwembad.. De kleermakers zijn op tijd. Passen in de invaliden toilet. Mijn smoking is perfect. Marijkes broek ook maar het gitetje is te wijd aan de armen. geen probleem ze gaan het herstellen en dan naar nederland sturen. met een patchworkjasje voor mij; voor 300 euro.Ach ach. Ik ben mijn stooien hoed kwijt graakt! Overal zoeken. ik had aan de blog gewerkt in het kantoor toen we op de kleermakers wachtten. uiteindelijk vindt een vriendelijke dame van het kantoor hem. Hij was door overijverige WC schoonmaker in een depot gelegd.
Dan met onze kleren naar hetzelfde restaurant als gisteren. weer feest en weer overvol. Ik loop nog even langs de apotheek verderop in the shoppes. De vriendelijke apotheker is bereid om mij twee tabletjes slaappillen te geven die ik wil voor de reis. Ik vraag om loramet(zeg psychiater te zijn). Ze verkopen geen benzo's in Singapore!! Dan maar Zoplicon. Dat hebben ze wel. ik laat mijn ISSOOH kaartje zien en moet receptje schrijven. Voor 3,80 euro krijg ik ze mee. Dan terug naar het heerlijke eten.
Het einde komt eraan. we gaan onze bagage halen, wegen die op grote schaal en proppen ook onze nieuwe kleren nog ergens in. het gewicht is OK. Dankzij feit dat Marius en Susanne veel van ons hebben meegenomen!! hoera!!
Om kwart voor acht naar de Shuttlebus die nu vol zit. Dan naar vliegveld. Alles verloopt prima. We vliegen met Quantas. Ruim op tijd weer. De vlucht verloopt prima; mooie airbus en prima eten. Ik neem na drie uurtjes de pil en slaap als de bekende roos ,tien uur lang. haha. Zo is vliegen een makkie!! Om vijf uur 's morgens landen we in Londen. De bagae gaat door gelukkig nar Brussel. We moeten langs enkele controles en worden meteen weer getroffen door de onvriendelijke bejegening hier. Onbeschoft meisje bij de koffer scanning en onbeschofte mensen bij andere diensten. We zijn weer terug in Europa. Maar we zijn ook blij er weer te zijn en landen om acht uur op Brussel. Daar wel vriendelijke mensen gelukkig. Alle koffers zijn er ook. De shuttle naar Antwerpen komt snel en de taxi voert ons veilig vanaf de ring naar huis. Niets is veranderd. Bieke ziet ons al en snelt toe. Dadelijk weer terug naar normaal: Café Baba wacht met lekker eten. heerlijke bollekes en vriendelijke mensen!! De wereldreis is voorbij. Geen gevaarlijke zaken ditmaal beleefd. wel oneindig veel inrukken die moeten worden ingebouwd. veel ideeën voor Frankrijk en verbouwinkjes daar. Home Sweet Home. We besluiten toch dat we niet in USA, Hawaii, Australië, Bali of Singapore zouden willen wonen. Den Anvers en Le Pontreau blijven favoriet. En....het boek met Audrey is bijna af!! Nog nooit zo hard gewerkt op de reizen!! zeker meer dan 6 weken full time denk ik, alles meegerekend! En hopelijk wat contacten gelegd in San Diego en Darwin??
